Skip to main content

Μέχρι πού μπορεί να φθάσει η κυβέρνηση για να κερδίσει τις εκλογές

Ο πρωθυπουργός είναι πιθανό να φτάσει στο σημείο «να παίξει κορώνα – γράμματα» τη σταθερότητα της χώρας οδηγώντας κατευθείαν στον προ τριετίας εφιάλτη

Μέχρι πού μπορεί να φτάσει αυτή η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός της, προκειμένου να διασφαλίσει την επόμενη μέρα της; Δηλαδή, την παράταση του βίου της ή στην χειρότερη των περιπτώσεων την ανακοπή της πορείας της ΝΔ προς την εξουσία;

Είναι πιθανό να φτάσει στο σημείο «να παίξει κορώνα – γράμματα» τη σταθερότητα της χώρας, επαναφέροντας στο προσκήνιο στιγμές όπως εκείνες του πρώτου εξαμήνου του 2015;

Προσοχή, τα ερωτήματα δεν είναι καθόλου θεωρητικά και δεν ξεκινούν από καμία αντιπολιτευτική αφετηρία. Κι αυτό, γιατί ήδη εξυφαίνονται σενάρια που οδηγούν κατευθείαν στον προ τριετίας εφιάλτη. Πώς; Ως γνωστόν, η κυβέρνηση έχει δεσμευθεί, στο πλαίσιο του τρέχοντος μνημονίου ότι από 1/12019 θα μειώσει περίπου ένα εκατομμύριο συντάξεις σε ποσοστό 15% με 18%, κατά μέσο όρο. Πρόκειται για το γνωστό νόμο Κατρούγκαλου. Το Μέγαρο Μαξίμου γνωρίζει πολύ καλά ότι σ' αυτή την περίπτωση, ενδεχόμενο να κερδίσει εκλογές (όπως ελπίζει) δεν υπάρχει, ενώ ανοικτό παραμένει και το ενδεχόμενο μιας εκλογικής πανωλεθρίας. Και τι κάνει; Απεργάζεται σενάρια μη εφαρμογής της υποχρέωσης.

Το μεγάλο λάθος ωστόσο της κυβέρνησης ήταν ότι αποκάλυψε τις προθέσεις της κι έτσι έχασε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Δηλαδή, γνωστοποίησε στους θεσμούς ότι σχεδιάζει μεταξύ άλλων να αυξήσει τον κατώτατο μισθό και να επαναφέρει τις συλλογικές συμβάσεις εργασίας, γεγονός που προκάλεσε ...πανικό στις τάξεις των δανειστών. Κι αυτό γιατί αντιλήφθηκαν τι ακολουθεί: οι συντάξεις. Και κάπου εκεί, αποφάσισαν να δράσουν.

Όλες οι τελευταίες πληροφορίες συγκλίνουν υπέρ της άποψης ότι σε Βερολίνο κυρίως και Λουξεμβούργο, προετοιμάζονται αυστηρές δικλείδες ασφαλείας, με έναν και μοναδικό στόχο: να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη. Και δυστυχώς, η πικρή εμπειρία του παρελθόντος έχει αποδείξει πως όταν θέλουν να «κλειδώσουν» κάτι, το πετυχαίνουν, επιδεικνύοντας μια απίστευτη εφευρετικότητα.

Όποιος έχει αμφιβολίες επ' αυτού δεν έχει παρά να ρωτήσει τον προκάτοχο του κ. Τσίπρα. Ο κ. Αντώνης Σαμαράς ακόμα δεν έχει καταλάβει για ποιο λόγο το Βερολίνο δεν του έδωσε ό,τι του είχε τάξει (δηλαδή το χρέος), όταν το φθινόπωρο του 2014 είχε εφαρμόσει όσα του είχε ζητήσει. Και πώς μέσα σε διάστημα τεσσάρων μηνών βρέθηκε σχεδόν χωρίς να το καταλάβει, στην αντιπολίτευση...