Skip to main content

Υπάρχει άραγε στρατηγική στην ελληνική πλευρά για το Κυπριακό;

Θα έλθει πολύ σύντομα η ώρα της αλήθειας για την ελληνική πλευρά που θα κληθεί να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα εμπράκτως.

Με την διαπίστωση ότι στα άλλα θέματα ακολουθούμε την πολιτική βλέποντας και κάνοντας, ή δεν χαλάμε χατίρι στους ισχυρούς, έρχεται σε λίγες εβδομάδες ένα εξίσου μείζον ζήτημα που θα μας απασχολήσει, και είναι το Κυπριακό.

Μετά τις τουρκικές εκλογές, και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, το ερευνητικό πλοίο που απέκτησε η Τουρκία δεν θα συνεχίσει φυσικά να είναι ελλιμενισμένο. Θα έλθει επομένως πολύ σύντομα η ώρα της αλήθειας για την ελληνική πλευρά -ελλαδική και κυπριακή- που θα κληθεί να αντιμετωπίσει την τουρκική επιθετικότητα, εμπράκτως αυτήν την φορά και όχι με διακηρύξεις.

Φοβάμαι, πως πάλι θα βρεθούμε απροετοίμαστοι, αφού το όλον ενδιαφέρον της κυβέρνησης των Αθηνών, είναι στραμμένο πώς να αντιστρέψει την δυσμενή κατάσταση της χώρας, η οποία σε ένα εξάμηνο θα καταστεί ακόμη δυσκολότερη λόγω των αντιλαϊκών μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ. Και επειδή θετική εξέλιξη δεν μπορεί να υπάρξει -με συνεχή επιδείνωση της κατάστασης από τον Ιανουάριο του 2015- μας περιμένει ένα μπαράζ επικοινωνιακών πομφόλυγων, και όποιος αντέξει.

Αναρωτιέμαι επομένως, αν έχει ασχοληθεί κάποιος προς εξεύρεση της απάντησης στην τουρκική επιθετικότητα, η οποία είναι υπερβέβαιον ότι θα εκδηλωθεί, ακόμη και στην περίπτωση αντικατάστασης του Ερντογάν. Οι ανθυποψήφιοί του είναι και αυτοί Τούρκοι. Δεν απαιτείται ιδιαίτερος χαρακτηρισμός.

Πιο ανησυχητικό είναι το γεγονός, ότι ο ίδιος προβληματισμός υπάρχει και στην Κύπρο. Σε άρθρο του, ο Ανδρέας Θεοφάνους, καθηγητής Πολιτικής Οικονομίας και πρόεδρος του Κυπριακού Κέντρου Ευρωπαϊκών και Διεθνών Υποθέσεων του Πανεπιστημίου Λευκωσίας, γράφει ότι μια σειρά από γεγονότα καταδεικνύουν ότι η Κύπρος βρίσκεται ενώπιον πολύ σοβαρών προκλήσεων που δημιουργούν προβληματισμό αλλά και ανησυχία στους πολίτες.  
Και το χειρότερο όλων είναι, όπως υποστηρίζει, ότι δεν υπάρχει ολοκληρωμένη στρατηγική για αντιμετώπιση των μεγάλων προκλήσεων και προβλημάτων. Ούτε πρότυπα και πυξίδα στα οποία να προσβλέπουν οι πολίτες. Άρα, ο ίδιος προβληματισμός στην Κύπρο και στην Ελλάδα.

Μετά την είσοδο της Κύπρου στην Ε.Ε. άρχισε αργά-αργά να διαμορφώνεται μια νέα κατάσταση, μέχρι σημείου αντιστροφής των ρόλων. Οι Κύπριοι κατ’ αρχάς, απέρριψαν μεν το σχέδιο Ανάν, αλλά από την επομένη διετύπωναν φόβους ότι κάποιο άλλο παρόμοιο θα επιχειρηθεί να τους επιβληθεί, όπως και πράγματι συμβαίνει με τις προτάσεις του Γ.Γ. του ΟΗΕ. Οι δε φόβοι συνίστανται στους εξής δύο, κυρίως, λόγους.

Ο πρώτος είναι ότι θα καταλυθεί ουσιαστικώς η ανεξαρτησία της Κύπρου με την τοποθέτηση ξένων επιδιαιτητών -τρεις αλλοδαπούς δικαστές, προέβλεπε το Σχέδιο Ανάν-, οι οποίοι θα αποφασίζουν σε περίπτωση διαφωνίας των δύο κοινοτήτων, που θα συγκυβερνούν. Ο δεύτερος έχει σχέση με την πληθυσμιακή αλλαγή, που φέρνει την ελληνική κοινότητα σε δυσχερή θέση. Ο αριθμός των εποίκων που μετέφεραν οι Τούρκοι στο νησί, πρέπει να είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τον ανακοινωθέντα, και πρέπει να ανέρχεται σε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες Τούρκους.

Σε μια ενιαία και ανεξάρτητη Κύπρο, με ελεύθερη φυσικά τη διακίνηση, και με δεδομένο ότι οι μουσουλμάνοι έχουν υψηλά ποσοστά γεννητικότητας, είναι φυσικό οι Ελληνοκύπριοι να φοβούνται ότι σε λίγα χρόνια θα αποτελούν μειοψηφία στο νησί, από εκεί που αποτελούσαν το 82%.

Ακούγονται περίεργες φωνές από πλευράς Τουρκίας, που απαιτούν προσεκτική μελέτη για να διαπιστωθεί αν είναι ειλικρινείς ή τίθενται εν είδει εκβιαστικών διλημμάτων προς την ελληνική πλευρά. Ενώ απειλεί με τη δημιουργία δύο κρατών στο νησί, αποφεύγει να ζητήσει από τις μουσουλμανικές χώρες τις οποίες επηρεάζει, την αναγνώριση ως ιδιαίτερου κράτους τα Κατεχόμενα.

Είχαν ακουστεί τα ίδια και στην Βρετανία παλαιότερα, από τον πρώην Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, Εργατικό βουλευτή Τζάκ Στρο, ο οποίος σε άρθρο του στους Τάιμς του Λονδίνου, απαίτησε λύση διχοτόμησης. Στη Βουλή των Κοινοτήτων του Λονδίνου όμως, όταν έλαβε χώρα συζήτηση για το Κυπριακό, ομόφωνα, Εργατικοί και Συντηρητικοί, επέκριναν έντονα, όπως μετέδωσε η Φανούλα Αργυρού σε κυπριακά Μέσα, τον Τζακ Στρο, μέχρι σημείου να διερωτηθούν βουλευτές μήπως πληρώθηκε από τους Τούρκους!

Το δυστύχημα είναι, ότι όχι μόνον δεν υπάρχει σύμφωνη γνώμη κυπριακών και ελλαδικών πολιτικών φορέων επί της ακολουθητέας γραμμής, αλλά είναι αμφίβολο και αν υπάρχει κάποια γραμμή. Μάλλον εφαρμόζουμε την ελληνική πρωτοτυπία "βλέποντας και κάνοντας".