Ωραία λοιπόν νομίζω ότι τελειώνουμε πια με τις κοροϊδίες και τα μασκαραλίκια με τις ιδιωτικοποιήσεις και τα ξεπουλήματα στη Θεσσαλονίκη. Ή όχι; Διότι μέχρι σήμερα όλοι εμείς που γνωρίζαμε πού το πηγαίνει το πράγμα η συγκεκριμένη κυβέρνηση, μιλούσαμε με μισόλογα, για να μη μας κράξουν οι κυβερνητικοί, οι οποίοι μέχρι την ύστατη ώρα παρέμειναν μάστορες στο αριστερό τους αφήγημα. Τώρα τι άλλο τέχνασμα (πάντα λεκτικό) θα εφεύρουν;
Τώρα που με ένα πολυνομοσχέδιο δεν ιδιωτικοποιούν το 23% της ΕΥΑΘ, αλλά το 51%, συνεχίζουν οι αγωνιστές υπέρ του δημόσιου αγαθού, του νερού, να το προστατεύουν; Είναι πιστοί στην εντολή του λαού της Θεσσαλονίκης, που εκφράστηκε μέσω του περήφανου δημοψηφίσματος με το εκπληκτικό ποσοστό του 98% κατά του ξεπουλήματος της ΕΥΑΘ και κατ' επέκταση του νερού σε ιδιώτες; Δεν είναι οι ίδιοι που δήθεν έπειθαν τους ακόμη «αριστερούς» εργαζόμενους στην ΕΥΑΘ πως κατάφεραν με την πυγμή τους και την πολιτική τους να διατηρήσουν στο Δημόσιο την πλειοψηφία των μετοχών της εταιρίας και απλώς να βάλουν ως αναγκαίο κακό μέσα έναν ιδιώτη με ποσοστό μόλις λίγο πάνω από 20%; Οι ίδιοι που συνομιλούσαν πριν από λίγο καιρό με «κάποιους» Γάλλους επενδυτές, με τους οποίους μάλιστα η... αριστερή διοίκηση της ΕΥΑΘ λίγο μετά είχε επαφές και συνεννοήσεις και... επισκέψεις γνωριμίας με το νέο τους (μετά λίγους μήνες) απόκτημα; Οι ίδιοι που –εκ του αποτελέσματος- έκαναν το 23% σε μια νύχτα 51%; Θαύμα ή πώς να βαφτίσετε το κρέας ψάρι.
Και μια λεπτομέρεια, από εκείνες του... διαβόλου: Η ΕΥΑΘ, όπως και οι άλλες εταιρίες του Δημοσίου που θα αναφέρω πιο κάτω (θα επιμείνω στις εταιρίες της Θεσσαλονίκης πάντως) δεν περνούν στην Εταιρεία Δημοσίων Συμμετοχών (ΕΔΗΣ), αλλά στην Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, το περίφημο Υπερταμείο, του οποίου άλλωστε θυγατρική είναι η ΕΔΗΣ. Αν κάνετε τον κόπο και μπείτε στην ιστοσελίδα του Υπερταμείου (www.hcap.gr) και διαβάσετε τα σύντομα και περιεκτικά ενημερωτικά θα καταλάβετε τι εννοώ.
Θα ρωτήσει κάποιος γιατί επιμένω στην ΕΥΑΘ και δεν αναφέρομαι με τον ανάλογο «στόμφο» στη ΔΕΘ-Helexpo, τον εθνικό εκθεσιακό μας φορέα ή την «Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης ΑΕ» ή και τη ΒΙΠΕ Θεσσαλονίκης, μέσω της ένταξης στο Υπερταμείο της ΕΤΒΑ ΒΙΠΕ, που διαχειρίζεται τις 27 Βιομηχανικές Περιοχές της χώρας και στην οποία το Ελληνικό Δημόσιο κατέχει ένα ποσοστό 35% ή ακόμη ακόμη και τις αλυκές Αγγελοχωρίου, μέσω της «Ελληνικές Αλυκές ΑΕ».
Η εξήγηση είναι προφανής. Τόση αριστεροσύνη όσο αυτή που ζήσαμε με την ΕΥΑΘ και την προάσπιση του δημόσιου αγαθού, του νερού, δεν την είχαμε ξαναδεί στη Θεσσαλονίκη. Η... επανάσταση του (γλυκού) νερού είχε μάλιστα σαγηνεύσει ακόμη και το πιο δεξιό ακροατήριο, που πίστεψε ότι μπορεί μια κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο να προστατεύσει από τα νύχια των δανειστών κι από τη λαίλαπα των μνημονίων τουλάχιστον το νεράκι μας. Η αποδόμηση της... επανάστασης έγινε σιγά σιγά (με συνενοχές για να μην ξεχνάνε ορισμένοι, που εδώ είμαστε για να τους τις υπενθυμίσουμε κάποια στιγμή). Με «ένα ψιλοποσοστό για να βγούμε από την υποχρέωση και τον κλοιό και να διατηρήσουμε το μείζον» στην αρχή, μετά με το 23% «γιατί μας πιέζουν πολύ και πρέπει πάση θυσία να διατηρήσουμε το δημόσιο χαρακτήρα και να μην περάσει σε κανένα Υπερταμείο και τα χάσουμε όλα» και με το 51% στο τέλος.
Όταν με τόση ευκολία, σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα βαφτίζεις το κρέας ψάρι, τότε τα... ευκολάκια δημοσίων επιχειρήσεων που έχουν καθαρά οικονομικό χαρακτήρα και προσανατολισμό, ακόμη κι αν έχουν και σημαντικές κοινωνικές διαστάσεις, μπορούν να «ξεπουληθούν» με άνεση και χωρίς την παραμικρή αντίδραση.
ΔΕΘ-Helexpo, Κεντρική Αγορά Θεσσαλονίκης, ΒΙΠΕ και αλυκές εξάλλου λειτουργούσαν χρόνια τώρα με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και παρήγαγαν θεαματικά αποτελέσματα, οπότε και στη συνείδηση του κόσμου είναι περισσότερο συνυφασμένα με τον ιδιωτικό, παρά με τον δημόσιο χαρακτήρα τους.
Και προφανώς κανείς από τους προ λίγων ετών επαναστάτες δεν ψάχνει να βρει τα λάβαρα... Το νεράκι, όπως και οι άλλες εταιρίες δημόσιου χαρακτήρα (και ιδιοκτησίας) περνούν με –όχι και τόσο- μαγικό τρόπο στα χέρια ιδιωτών.
Όπως πέρασε το λιμάνι, το αεροδρόμιο και τόσες άλλες εταιρίες (και εκτάσεις), όπως θα περάσει –μια εκτίμηση – σενάριο κάνω, για να είναι καταγεγραμμένη και να τη θυμηθούμε σε δυο χρόνια ή έτσι για να... ευθυμήσουμε- ο ΟΑΣΘ, που για να πάει με... τρόπο στον ιδιώτη το 2019, περνάει μια βόλτα από τα χεράκια του δημοσίου. Αυτή είναι μια προσωπική εκτίμηση, που μπορεί να διαψευστεί στο μέλλον, γι' αυτό και δεν επιμένω στις πληροφορίες που μου έχουν ειπωθεί. Πάρτε τη –κυρίως οι επικεφαλής του ΟΑΣΘ- ως μια φαντασίωση ενός τυχάρπαστου. Κι αν δεν έχω εκτιμήσει σωστά ή διαψευστώ για τις προθέσεις και για το αποτέλεσμα δε θα έχω κανένα πρόβλημα να το παραδεχτώ και δημοσίως. Δεν το δένουμε και κόμπο. Μακάρι να είναι τα πράγματα όπως φαίνονται και να επιτύχει το πείραμα της κρατικοποίησης των αστικών συγκοινωνιών της Θεσσαλονίκης, κρατώντας το συγκεκριμένο «αγαθό» σε δημόσιο έλεγχο, σύμφωνα με τη λογική που εκφράζεται από την κυβερνητική πλευρά. Εμένα με ενδιαφέρει αν εξυπηρετείται ικανοποιητικά ο πολίτης, διότι έμαθα πως είτε σε ιδιώτη τα πληρώνω, είτε στο δημόσιο, η τσέπη μου το ίδιο ματώνει... Άλλοι δαιμονοποίησαν τις ιδιωτικοποιήσεις και αποθέωσαν τον κρατισμό...