Μπορεί ο κίνδυνος για την απώλεια του QE να είναι αυτή τη στιγμή ο μεγαλύτερος εφιάλτης για την ελληνική κυβέρνηση, ωστόσο, το βασικό όπλο της στη διαπραγμάτευση με τους θεσμούς παραμένει ανεπηρέαστο. Κι αυτό γιατί η χώρα μας θα πρέπει το 2017 να αποπληρώσει στους δανειστές κεφάλαια ύψους 11,3 δισ. ευρώ. Αν σκεφθεί κανείς ότι το εν λόγω νούμερο παλαιότερα ήταν πενταπλάσιο ή και μεγαλύτερο, είναι σαφές ότι δεν θα έπρεπε να φοβίζει κανέναν. Κι αυτό είναι το βασικό μας «ατού» αυτή τη δεδομένη στιγμή.
Παρ' όλα αυτά, η συγκυρία είναι τέτοια που δεν δικαιολογεί εφησυχασμό στο οικονομικό επιτελείο. Αντιθέτως, όσο περνά ο καιρός και διαφαίνεται ακόμα μεγαλύτερη καθυστέρηση της ολοκλήρωσης του ελέγχου τόσο επιστρέφουν οι εφιαλτικές μνήμες του 2015 στο υπουργείο Οικονομικών.
Η σχετική άνεση που υπάρχει το πρώτο εξάμηνο, θα δώσει τη θέση της σε έναν «καυτό» Ιούλιο, καθώς από τα 11,3 δισ. ευρώ, θα πρέπει τον έβδομο μήνα του έτους να εξοφληθούν τα 6,3 δισ. ευρώ. Ποσό το οποίο σήμερα δεν υπάρχει στα κρατικά ταμεία και είναι απαραίτητη η εκταμίευσή του από τον μηχανισμό στήριξης. Και κατ' επέκταση είναι απαραίτητο το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης εγκαίρως, αλλά και της τρίτης, εάν υποθέσει κανείς ότι μέχρι τον Μάρτιο θα έχει ολοκληρωθεί ο τρέχων έλεγχος.
Για την ιστορία, το μεγαλύτερο μέρος των κεφαλαίων που θα πρέπει να αποπληρώσει φέτος η Ελλάδα (9,2 δισ. ευρώ από τα 11,3 δισ. ευρώ) θα κατευθυνθεί στους λεγόμενους «επίσημους πιστωτές». Δηλαδή, στον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Σταθερότητας, στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τα υπόλοιπα 2,1 δισ. αφορούν εξόφληση ομολόγων που εξέδωσε η Ελλάδα το 2014 και τα οποία έχουν ιδιώτες επενδυτές.