Skip to main content

Στο τραπεζικό σύστημα όλοι κάνουν την... προσευχή τους

Σε σχέση με το πλήθος των υποθέσεων για αναδιαρθρώσεις δανείων που εκκρεμούν, αυτές που ολοκληρωνονται είναι «σταγόνα στον ωκεάνο»

«Αν βρείτε στέλεχος που υπογράφει αναδιαρθρώσεις δανείων, τότε φερτε τον και σε εμάς. Δεν μας ενδιαφέρει αν ανήκει σε άλλη τράπεζα. Θελουμε μόνον κάποιον να υπογράφει». Παράδοξο αίτημα, διατυπώθηκε από κορυφαίο Ελληνα τραπεζίτη και δείχνει την περίπου απελπιστική κατάσταση που επικρατεί αυτή τη στιγμη στον τραπεζικό κλάδο, ο οποίος εξακολουθεί να έχει δεμένα τα χέρια του σε πολλές και σοβαρές υποθέσεις, που πάνε πίσω την επιστροφη του επιχειρείν στην κανονικότητα.

Οι τράπεζες βρίσκονται καθημερινά αντιμέτωπες με όλα τα μεγάλα και διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής γραφειοκρατίας και οικονομίας. Εν προκειμένω, δεν είναι μόνο η αργή απονομή της δικαιοσύνης που καθυστερεί την ολοκληρωση μεγαλών projects, αλλα είναι κι αυτός ένας σημαντικός παράγοντας που πάει τις εξελίξεις πολύ πίσω. Εκατοντάδες υποθέσεις, που τις αφορούν, περιμένουν να πάρουν την σειρά τους στο ακροατήριο, επι χρόνια, αναβάλλοντας αποφάσεις και καθυστερώντας την ανάληψη πρωτοβουλιών προς κάθε κατεύθυνση.

Όμως, για το τραπεζικό σύστημα υπάρχουν και αλλά, ιδιαίτερα, προβλήματα, που δεν το επιτρέπουν να φέρει σε περας το έργο του. Για παράδειγμα, η ιστορία με την νομική κατοχύρωση των στελεχών του, έναντι πιθανών - αστικών ή ποινικών - ευθυνών τους, όταν αναλαμβάνουν να αναδιαρθρώσουν επιχειρηματικά δάνεια, είναι η πιο χαρακτηριστική και παράλληλα ενδεικτική της κατάστασης που επικρατεί στο εσωτερικό τους και στην λειτουργία τους. Πως ακριβώς έχει το θέμα:

Μετά τις αλλεπάλληλες ανακεφαλαιοποιήσεις των τεσσάρων πιστωτικών ιδρυμάτων της χώρας, το ελληνικό δημόσιο, μέσω του Ταμειου Χρηματοπιστωτικης Σταθερότητας (ΤΧΣ), έχει μετεξελιχθεί σε μέτοχο τους - σε ορισμένες περιπτώσεις ακόμα και βασικό τους. Το γεγονός έχει ως αποτελέσματα, τα τραπεζικά στελέχη να διαχειρίζονται πλέον - κι εξ αυτού του λόγου - δημόσιο χρήμα. Συνεπώς, άνα πάσα στιγμή, υπόκεινται το έλεγχο περί διασπαθισης δημοσίου χρήματος και υπό το βάρος της κατηγορίας για απιστια. Το αποτέλεσμα;

Υπ' αυτό το βάρος κανείς, σε καμία τράπεζα, δεν αναλαμβάνει να βάλει την υπογραφή του κάτω από τέτοιου είδους συμβάσεις. Κι αν το κάνει, φροντίζει προηγουμένως να κάνει και την ...προσευχή του. Βεβαίως, αυτό δεν σημαίνει ότι τίποτε δεν προχωρά και πως όλα είναι παγωμένα. Όμως, σε σχέση με το πλήθος των υποθέσεων που εκκρεμούν, αυτές που ολοκληρωνονται είναι «σταγόνα στον ωκεάνο». Και κάπως έτσι, οι εξελίξεις αναβαλλονται γι αργότερα, ενώ οι υποχρεώσεις τρέχουν και συνηθως πνίγουν ιδιώτες και επιχειρήσεις, που μοιραία οδηγούνται στο μοιραίο, περιμένοντας τη λύση, που δεν έρχεται.