Δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος, όχι απαραιτήτως πολιτικός, που να μη αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα ενδυνάμωσης της αμυντικής ικανότητας της Ελλάδας, με δεδομένη την ύπαρξη παρανοϊκού και άπληστου γείτονα, που επί σειρά ετών θέτει εμπόδια στην ειρηνική διαβίωση του ελληνικού λαού.
Αυτή η κατάσταση είναι μόνιμη από τα μέσα της δεκαετίας του ’60, όχι με την σημερινή ένταση, λόγω αδυναμίας τότε της Τουρκίας να αντεπεξέλθει σε μια ολοκληρωτική σύγκρουση με την Ελλάδα. Προϊόντος του χρόνου, από την εποχή της… διαπίστωσης ότι «η Κύπρος κείται μακράν» και την εν συνεχεία αποχώρησή μας από το ΝΑΤΟ, δώσαμε χώρο αυτοβούλως στην Τουρκία να περιδιαβαίνει στο Αιγαίο ανενόχλητη ουσιαστικώς.
Οι αναγνωρίσεις και οι εμπλοκές, δεν μείωσαν την επιθυμία της Τουρκίας για κυριαρχία στον εθνικό μας χώρο, από την στιγμή ιδίως που σήμερα γνωρίζει ότι η παλαιά ισορροπία δυνάμεων έχει ανατραπεί υπέρ αυτής. Με τις συνεχείς παραβιάσεις δοκιμάζει τις αντοχές και ικανότητές μας, δηλώνει παρουσία σε χώρο που υποστηρίζει διεθνώς ότι είναι αμφισβητούμενος -με την ανοχή του ΝΑΤΟ, του οποίου η ουδετερότητα την ωφελεί- μας εξαντλεί οικονομικά και παρουσιάζεται στον λαό της ως ισχυρή δύναμη που επιβάλλει απόψεις.
Όσο συνεχίζεται αυτή η κατάσταση, ο ελληνικός λαός δεν θα βρει ποτέ την ησυχία του. Επιβάλλεται επομένως αλλαγή της παθητικής αντιμετώπισης, η οποία δεικνύει αδυναμία αντιμετώπισης δυσχερών καταστάσεων, κι ας επιχειρούμε να το αποσιωπούμε.
Η απάντηση προς τον επιθετικό και άδικο γείτονα, είναι η ισχυροποίηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων, ως αποτρεπτικό μέτρο της απειλής. Από την εποχή του Πλάτωνος έως σήμερα, ισχύει η αρχή που διετύπωσε ότι αν θέλεις ειρήνη ετοιμάσου για πόλεμο. Ο ισχυρός στρατός δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι χρειάζεται για πολεμικές επιθετικές ενέργειες. Απεναντίας, χρειάζεται για ενίσχυση της αμυντικής ικανότητας, η οποία θα αποτρέψει τις εχθρικές ενέργειες κακόβουλου γείτονα.
Με θλίψη, αλλά και απορία -επειδή πίστευα ότι οι παλαιολιθικές αντιλήψεις της σταλινικής εποχής αποτελούν μακρινό εφιαλτικό παρελθόν- άκουσα παράγοντες της οπισθοδρομικής Αριστεράς, να επαναλαμβάνουν ένα άθλιο επιχείρημα προηγουμένων δεκαετιών, ότι αντί για όπλα, χρειαζόμαστε άλλα υλικά.
Είναι επανάληψη του συνθήματος «βούτυρο και όχι κανόνια» που ακουγόταν σε όλες τις αντιδυτικές διαδηλώσεις. Τα χρειαζόμαστε και τα δύο. Και το βούτυρο και τα κανόνια. Αν είχαμε έντιμους πολιτικούς σε κάποιες υπεύθυνες θέσεις τα ποσά που ενθυλάκωναν ως μίζες, επαρκούσαν για όλα. Ήταν όμως άθλιο το σύνθημα, που συνοδευόταν από την απαίτηση αφοπλισμού, ως δήθεν φιλειρηνικής διάθεσης, επειδή απευθυνόταν μόνον προς τις χώρες της Δύσης.
Ποτέ, μα ποτέ δεν ακούστηκε κάτι εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης, εξοπλισμένης ως αστακός. Εκεί, τα όπλα θεωρούνταν φιλειρηνικά με το επιχείρημα ότι είναι αναγκασμένη να αμυνθεί κατά των ιμπεριαλιστών της Δύσης. Μα και η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να αμυνθεί κατά του τουρκικού ιμπεριαλισμού. Γιατί, λοιπόν, η άμυνα της Σοβιετικής Ένωσης -που δεν κατάλαβα ποτέ, γιατί ήταν άμυνα η επέμβαση των σοβιετικών τανκς στην Τσεχοσλοβακία, Ουγγαρία, Αφγανιστάν, αλλά έτσι υποστήριζαν οι ινστρούχτορες της Αριστεράς- έφερε τη αναγκαιότητα εξοπλισμών, ενώ στην περίπτωση της Ελλάδας την αρνούνται;
Εν πάση περιπτώσει, άλλο πράγμα είναι η αναβάθμιση των μαχητικών αεροπλάνων μας, άλλο είναι η διαχείριση των αντισταθμιστικών, υπόθεση που μέχρι σήμερα πλούτισε πολλούς.
Ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος, άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο υποστήριξης του προγράμματος αναβάθμισης του στόλου των ελληνικών μαχητικών F-16 από το αμερικανικό Κογκρέσο, ώστε να αναβαθμιστούν και τα 123 που αναφέρει η έγκριση από την πλευρά των Ηνωμένων Πολιτειών έναντι 2 δισ. ευρώ, ενώ ο προϋπολογισμός της ελληνικής πλευράς καλύπτει μέχρι 1,1 δισ. ευρώ.
Εδώ χρειάζεται η δραστηριοποίηση της διπλωματίας μας, σε μια υπόθεση που είναι εφικτή, αφ’ ης στιγμής οι σύμμαχοι των Ηνωμένων Πολιτειών στην περιοχή λαμβάνουν πλουσιοπάροχη στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ σε ετήσια βάση, ακόμα κι αν ορισμένοι (π.χ. Αίγυπτος) για τους δικούς τους λόγους δεν θα μπορούσαν να αποκληθούν ως "αποκλειστικοί" σύμμαχοι, ούτε είναι μέλη του ΝΑΤΟ.
Μακάρι να επιτευχθεί ο στόχος για την Ελλάδα και είναι παντελώς αδιάφορο ποιος θα τον πετύχει.