του Ιωάννη Σαρίδη*
Την ημέρα του Brexit κάποιοι στην Ευρώπη έχασαν την ψυχραιμία τους. Στην προεκλογική Ισπανία ακούστηκε πως είναι "... ώρα να σηκώσουμε την Ισπανική σημαία στο βράχο του Γιβραλτάρ!". Η πρωθυπουργός της Σκωτίας ανέλαβε πρωτοβουλία για τη διεξαγωγή νέου δημοψηφίσματος, που θα οδηγήσει στην απόσχιση της Σκωτίας από το Ηνωμένο Βασίλειο και την παραμονή της Σκωτίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Οι βόρειοιρλανδοί ξεκίνησαν να βγάζουν διαβατήρια Ιρλανδίας και επιδιώκουν δημοψήφισμα απόσχισης από το Ηνωμένο Βασίλειο και ένωσης με την Δημοκρατία της Ιρλανδίας, μένοντας έτσι εντός Ευρωπαικής Ένωσης και αυτοί. Η Αργεντινή ψιθύρισε κάτι για τα νησιά Φώκλαντ, για τα οποία έγινε τον Απρίλη του 1982 ο περίφημος πόλεμος Αγγλίας - Αργεντινής, όπου η πυγμή της Θάτσερ αποτυπώθηκε στην φράση "σιδηρά κυρία" που θα την συνοδεύει για πάντα. Η γαλλική πλευρά της σήραγγας της Μάγχης (το Καλαί) ζήτησε από τους Άγγλους να πάρουν τα σύνορα τους απέναντι, πίσω στο Ντόβερ και πως η αδελφοποίηση των δύο πόλεων έληξε. Το τούνελ της Μάγχης μοιάζει σήμερα να χωρίζει και όχι να ενώνει την Αγγλία με την Ευρώπη.
Αυτήν τη στιγμή η αγγλική διπλωματία είναι παγωμένη. Είναι σίγουρο όμως πως το Ηνωμένο Βασίλειο δεν πρόκειται να διαλυθεί. Δεν παραιτούνται οι Άγγλοι τόσο εύκολα από τα δικαιώματα τους. Σύντομα θα απαντήσουν στην επιθετικότητα, που εκφράζουν αυτή την στιγμή σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής διάφοροι ανεύθυνοι. Και ενώ αυτά τα ζητήματα μοιάζουν να μην έχουν κάποια σχέση με τα συμφέροντα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι καθόλου έτσι. Η Αγγλία είναι εγγυήτρια δύναμη στο Κυπριακό. Αυτό σημαίνει πως λύση για το Κυπριακό χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Αγγλίας δεν πρόκειται να υπάρξει. Αν η Αγγλία θεωρήσει πως δέχεται επίθεση από την Ε.Ε. σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής τότε μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο, πως η στάση της απέναντι στο Κυπριακό θα είναι αντίστοιχη.
Δυστυχώς είναι ρεαλιστικό το σενάριο, που προβλέπει μεταστροφή της αγγλικής εξωτερικής πολιτικής, υπέρ της Τουρκίας. Το Ηνωμένο Βασίλειο παραμένει μέλος του ΝΑΤΟ. Είναι βέβαιο ότι η Αγγλία θα επενδύσει πολύ στο να διατηρήσει την ηγετική της θέση στο ΝΑΤΟ. Ο ρόλος της παρουσίας του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο παίρνει άλλες διαστάσεις από αυτές, που ήλπιζε η ελληνική κυβέρνηση, όταν συμφωνούσε και έδινε την άδεια της για την εξέλιξη αυτή. Οι ισορροπίες εντός της Συμμαχίας ανατρέπονται με τρόπο απότομο και για αυτό ακριβώς είναι απρόβλεπτες οι εξελίξεις στο Αιγαίο. Μπορούμε να θεωρούμε δεδομένο πως η Τουρκία θα κάνει ότι περνά από το χέρι της για να εκμεταλλευθεί υπέρ της την ανατροπή των συσχετισμών. Αν και κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι στάση θα κρατήσει η αγγλική διπλωματία, το σίγουρο είναι πως η Ελλάδα πρέπει να θυμάται πως κρίσιμα ζητήματα, που αφορούν κυριαρχικά δικαιώματα του Ελληνισμού, περνούν από αγγλικά χέρια.
Η Ευρώπη έχει μια ιστορική επιλογή να κάνει. Θα λύσει τα ζητήματα της με διάλογο ή με πόλεμο; Όσοι μιλάνε για διάσπαση, για λιγότερη Ευρώπη, για ηρωικές εξόδους και τροφοδοτούν την ρητορεία του μίσους και του φανατισμού, είτε το αντιλαμβάνονται, είτε όχι, υποστηρίζουν την λύση της βίας. Όσοι μιλάνε για ενδυνάμωση των θεσμών, μοιάζουν ανόητοι καθώς οι θεσμοί γύρω μας καταρρέουν. Όμως η λύση αυτή είναι...! Η ενδυνάμωση των σχέσεων των ευρωπαϊκών κρατών και όχι η ανόρθωση τειχών και ο απομονωτισμός.
*Ο Ιωάννης Σαρίδης είναι βουλευτής Α' Θεσσαλονίκης της Ένωσης Κεντρώων