Ευχή όλων είναι η προσπάθεια που καταβάλλει η κυβέρνηση να διχάσει τον λαό, να μη επιτύχει. Είπαμε αμάν να γλιτώσουμε από τα πράσινα και γαλάζια καφενεία, έρχεται τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ να μιμηθεί όλα τα αρνητικά του ΠΑΣΟΚ και να ξαναφέρει την διαίρεση.
Είπε ο αντί πρωθυπουργού Ν. Παππάς: «Στην Ευρώπη υπάρχουν δύο λύσεις: Ή η δεξιά και η ακροδεξιά που έχουν διχάσει ή η αριστερά που ενώνει». Η Αριστερά που ενώνει είναι αυτή που με τον βουλευτή της μίλησε για «τιμωρία» όσων ψήφισαν «ναι» στο δημοψήφισμα, είναι αυτή που αποκαλούσε «γερμανοτσολιάδες» τους αστούς, για όσα πράττει σήμερα η ίδια στον χειρότερο βαθμό, είναι αυτή που προσόντα στο βιογραφικό αναφέρονται συμμετοχή σε καταλήψεις και σε προγόνους «δικαστές» στην κομμουνιστική κυβέρνηση του Βουνού.
Συνεχίζεται βέβαια το φαινόμενο να αυτοαποκαλούνται «προοδευτικοί» όσοι δηλώνουν αριστεροί, ακόμη και πρόσωπα με φανερή φασίζουσα νοοτροπία, ενώ αντιδραστικοί και ακραίοι είναι αυτοί που λέγονταν κάποτε «νοικοκυραίοι», η συντριπτική δηλαδή πλειονότητα του λαού. Αυτή είναι η Αριστερά που ενώνει.
Και η Αριστερά που ενώνει φέρνει εκλογικό νομοσχέδιο γνωρίζοντας ότι βυθίζει την Ελλάδα στην ακυβερνησία. Έξη μήνες χωρίς κυβέρνηση η Ισπανία, με επαναλαμβανόμενες εκλογές και άγνωστο μέλλον, αρέσει στην Αριστερά που ενώνει, και θέλει το ίδιο και στην Ελλάδα. Ας διαλυθεί ο τόπος, αρκεί να βολευτούν οι ίδιοι και να εκβιάζει το κόμμα, αφού χωρίς το δεύτερο κόμμα κυβέρνηση δεν θα γίνεται.
Κι αφού είναι ανίκανοι να προσφέρουν έργο, έβγαλαν το «αριστερόμετρο» για να ικανοποιήσουν ασήμαντες πολιτικά μειονότητες, γνωρίζοντας ότι αυτό θα χειροτερεύσει την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε, και η οποία είναι ήδη δραματική. Δεν τους ενδιαφέρει. Πεντάρα δεν δίνουν. Η αποτυχημένη ιδεοληψία να υπηρετηθεί και η διατήρηση των θέσεων των ίδιων και των κολλητών. Αυτή είναι η επίδίωξη.
Πόσο καιρό φωνάζω να βιαστεί το ΥΠΕΞ και να κλείσει συμφωνίες, επειδή η Τουρκία θα ξαναφέρει τα πράγματα εκεί που ήσαν; Γονυπετής ο Ερντογάν κλείνει συμφωνία με τους Ισραηλινούς και ζητάει συγγνώμη από τον Πούτιν. Πούλησε τους Παλαιστίνιους, θα πουλήσει αύριο και τον Μόρσι με τους «Αδελφούς Μουσουλμάνους» και θα τα ξαναβρεί με την Αίγυπτο.
Και βέβαια η Τουρκία θα στρέψει το «ενδιαφέρον» της στην πλευρά της Ελλάδας, με αιχμή την πλήρη απόρριψη των δικαιωμάτων του Καστελορίζου για ΑΟΖ και απόπειρα να μην επιτρέψει καμία εκμετάλλευση υδρογονανθράκων από την Ελλάδα εάν η ίδια δεν αναγνωρίσει «δικαιώματα» και λάβει τη μερίδα του λέοντος. Και θα μείνουν Τσίπρας και Κοτζιάς με τις χειραψίες και την ευδαίμονα έκφραση σε όλες τις μέχρι τώρα διμερείς και τριμερείς συσκέψεις, που δε έφεραν κανένα αποτέλεσμα.
Ευχή όλων μας είναι, πως εν τω μεταξύ ο πρωθυπουργός θα έχει πληροφορηθεί ότι η θάλασσα έχει σύνορα, και πως θα φροντίσει να σιγήσουν οι φωνές των συντρόφων του που υποστηρίζουν ότι «το Αιγαίο ανήκει στα ψάρια του», ενδιαφερόμενος για την έρμη την Πατρίδα (όρο στον οποίο έχουν αλλεργία όλοι οι κυβερνητικοί αριστεριστές - ας βρεθεί ένας να μου πει ότι άκουσε κάποιον να εκφέρει το όρο «πατρίδα»).
Δεν μπορώ να το χωνέψω ότι η δική μας γενιά βάζει ταφόπλακα σ’ αυτόν τον τόπο.