Skip to main content

Πώς η Ελλάδα χάνει μια μεγάλη ευκαιρία για να ρυθμίσει το χρέος της

Οι ατελείωτες θυσίες των Ελλήνων, το ελληνικό χρέος και το σκόπιμο μπέρδεμα σχετικά με το ποιος είναι σύμμαχος και ποιος εχθρός...

Έχουν νόημα οι ατελείωτες θυσίες στις οποίες υποβάλλονται οι Έλληνες, τα τελευταία έξι χρόνια; Με τον τρόπο που αποφασίζονται και κυρίως τα κριτήρια που λαμβάνονται υπόψη, η απάντηση είναι κατηγορηματικά όχι. Κι αυτό γιατί στο σύνολο τους οι κυβερνήσεις που "πέρασαν" από την εξουσία όλο αυτό το διάστημα - της παρούσης συμπεριλαμβανομένης - αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων. Μια ματιά στον τρόπο με τον οποίο παίρνουν αποφάσεις που κρίνουν τις τύχες εκατομμυρίων ανθρώπων αρκεί για να πείσει για του λόγου το αληθές.

Το παράδειγμα, που θα χρησιμοποιήσουμε, είναι ενδεικτικό και πρόσφατο, αλλά για να αποφύγουμε τις παρεξηγήσεις απηχεί τις τακτικές όλων των ενοίκων του Μεγάρου Μαξίμου όλα αυτά τα χρόνια και όχι μόνο. Προσέξτε:

Όλοι σήμερα παραδεχόμαστε ότι αν δεν διευθετηθεί με κάποιον "γενναίο" τρόπο το χρέος της χώρας, η εξίσωση δεν λύνεται και το πρόβλημα θα διαιωνίζεται εσαεί. Όπερ σημαίνει θα ανακοινώνονται ξανά και ξανά νέα μέτρα, χωρίς στόχευση, αφού το τέλμα θα "είναι εδώ".

Η Αθήνα, λοιπόν, λέει σωστά ότι πρέπει να λυθεί αυτό το ζήτημα, αλλά το κακό είναι ότι ο βασικός της σύμμαχος σε αυτή την υπόθεση είναι το ΔΝΤ. Που λέει και κάτι άλλο: Ότι ο στόχος του 3,5% πρωτογενές πλεόνασμα που έχει προϋπολογισθεί από τους Ευρωπαίους δανειστές και έχει αποδεχθεί η ελληνική κυβέρνηση (για να μην αναγκασθεί να πάρει νέα μέτρα) είναι ουτοπικός.

Συνεπώς, μας λένε, σας στήνουν παγίδα: Σας λένε τώρα "μην παίρνετε μέτρα", αφού θα βγάλετε 3,5% πλεόνασμα (...που δεν πρόκειται), αλλά δεν θα σας "κόψουμε" το χρέος. Τι θα γίνει στο τέλος; Επειδή αυτό το 3,5% δεν θα βγει, η Ελλάδα θα αναγκασθεί να πάρει νέα μέτρα, με το απίστευτο χρέος να μένει ανέγγιχτο.

Κι εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Μα γιατί η παρούσα κυβέρνηση δεν λέει το αυτονόητο; Απάντηση: Γιατί, σκεπτόμενη μικροπολιτικά, λέει: Άσε να αποφύγω εγώ τα νέα μέτρα τώρα (που θα άγγιζαν αναγκαστικά και το δημόσιο), έστω με ένα ουτοπικό πλεόνασμα 3,5% από το 2018 και μετά, και ας αναλάβει να τετραγωνίσει τον κύκλο ο... επόμενος.

Κι έτσι χάνεται η μοναδική ευκαιρία να λυθεί τώρα το πρόβλημα του χρέους, με τους Ευρωπαίους να τρέμουν το BREXIT και μαζί χάνεται ένα ακόμα τρένο. Ωστόσο, ας μην έχουν καμία ψευδαίσθηση στο Μαξίμου. Αμέσως μόλις κλείσει το μέτωπο στη Βρετανία, ο Σόιμπλε θα ξαναβγάλει δόντια και θα αρχίσει πάλι τις απειλές, τις πιέσεις και τους εκβιασμούς για GREXIT. Προς το παρόν, μόνο, φοράει προβιά αρνιού...