Skip to main content

Οι δύο παράγοντες που θα κρίνουν τη νέα πορεία του ΟΛΘ

Ποιοι είναι οι καθοριστικοί παράγοντες για την ανάπτυξη της διαμετακόμισης φορτίων, σε βαθμό που να δοθεί ώθηση σε ολόκληρη την Κ. Μακεδονία.

Η ώρα της αλήθειας για το λιμάνι της Θεσσαλονίκης πλησιάζει. Ή μάλλον έφτασε. Τα ψέματα τελείωσαν. Διότι επί δέκα χρόνια όλοι ασχολούνται με τη δυναμική που έχει η ΟΛΘ ΑΕ, αρκεί η οργάνωση των εργασιών της να πέσει στα σωστά χέρια. Αρκεί, δηλαδή, στις λιμενικές εργασίες να εμπλακούν ιδιώτες, όπως θα συμβεί μετά την πώληση της εταιρίας, που συγκεκριμενοποιήθηκε και οριστικοποιήθηκε πριν από λίγες ημέρες. Από εδώ και πέρα δεν υπάρχουν δικαιολογίες, καθώς η κοινοπραξία που πλειοδότησε –οι Γερμανοί της DIEP, οι Γάλλοι της MCA και ο Ιβάν Σαββίδης- ελέγχει το 67% των μετοχών και έχει πλήρως λυμένα τα χέρια της να ενεργήσει σύμφωνα με τις δικές της επιλογές.

Εδώ και χρόνια είναι κοινή η αντίληψη ότι το μάνατζμεντ από την πλευρά του δημοσίου σε μια ανταγωνιστική επιχείρηση, όπως ένα λιμάνι, έχει αδυναμίες. Αφενός  διότι τα εκτελεστικά μέλη των διοικήσεων ορίζονταν κυρίως με κριτήρια πολιτικής εγγύτητας και κομματικής συμπάθειας και όχι κατ’ ανάγκην τεχνοκρατικής επάρκειας. Και αφετέρου διότι οι δεσμεύσεις ενός νομικού προσώπου που ανήκει στο δημόσιο –από τη μονιμότητα του προσωπικού μέχρι τις χρονοβόρες διαδικασίες προμηθειών- δεν άφηναν και πολλά περιθώρια κινήσεων στους διοικούντες, οι οποίοι στις περισσότερες περιπτώσεις διαχειρίζονταν την κεκτημένη ταχύτητα ενός φυσικού μονοπωλίου.

Τώρα όλα αυτά ξεπερνιούνται. Η δυναμική του λιμένος από τη μια και η ικανότητα των νέων μετόχων από την άλλη θα κριθούν στο πεδίο της πραγματικότητας. Μετά από προεργασία τόσων μηνών κανείς από τους εμπλεκόμενους δεν δικαιούται να εκπλήσσεται για οτιδήποτε αφορά το λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Η δουλειά μπορεί να καθυστέρησε, αλλά τουλάχιστον τελείωσε.

Πού θα κριθούν όμως οι εξελίξεις για την πορεία του λιμανιού στο μέλλον; Ποιοι είναι οι καθοριστικοί παράγοντες για την ανάπτυξη της διαμετακόμισης φορτίων σε βαθμό που να συμπαρασύρει ανοδικά ολόκληρη την Κεντρική Μακεδονία; Οι απαντήσεις είναι δύο:

Πρώτον, ο βαθμός δραστηριοποίηση των Γάλλων της MCA, οι οποίοι διαθέτουν τεχνογνωσία στη διαχείριση λιμένων, αλλά –κυρίως- διαθέτουν μια πολύ σημαντική δύναμη πυρός στις θαλάσσιες μεταφορές των κοντέινερς.  Γερμανοί και Σαββίδης εισφέρουν κεφάλαια, άρωμα τοπικότητας και ενδεχομένως επιχειρηματικό πνεύμα, αλλά μέχρι εκεί. Είναι δεδομένο ότι η MCA έχει συμφέροντα σε λιμάνι και θαλάσσιες μεταφορές σε όλο τον κόσμο –και στην ευρύτερη περιοχή μας- και η τοποθέτηση της Θεσσαλονίκης στο δικό τους παζλ είναι κεφαλαιώδους σημασίας. Η αυτονόητη απάντηση «έβαλαν λεφτά και θέλουν να τα πάρουν πίσω» αν και είναι λογική δεν αρκεί όταν μια υπόθεση αφορά αυτά τα επιχειρηματικά μεγέθη.

Δεύτερον, η εξέλιξη της οικονομικής ανάπτυξης στην Ελλάδα και στην ευρύτερη Νοτιοανατολική Ευρώπη. Όλοι υποθέτουν πως ούτε η ύφεση στη χώρα μας, ούτε η οικονομική, πολιτική και κοινωνική υπανάπτυξη των Δυτικών Βαλκανίων θα κρατήσουν για πάντα. Ταυτόχρονα, όμως, ούτε υπάρχει κανείς που να βάζει το χέρι του στη φωτιά ή την υπογραφή του σε ένα σχετικώς ακριβές χρονοδιάγραμμα. Η Ελλάδα προσπαθεί σιγά σιγά να ισορροπήσει, ενώ στην προς Βορρά γειτονιά μας κάποια στιγμή τα «παθήματα πολέμου» θα γίνουν μαθήματα και οι εθνικισμοί θα υποχωρήσουν προς όφελος  της ανάπτυξης και της ευρωπαϊκής προοπτικής, αλλά πότε ακριβώς; Εάν αυτά τα δύο σενάρια, που στηρίζονται σε ιστορικά δεδομένα, επιβεβαιωθούν την επόμενη πενταετία το λιμάνι θα κληθεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο και οι δουλειές του εξ’ ορισμού θα ενισχυθούν. Εάν, για κακή μας τύχη, τα Βαλκάνια επιμένουν να κοιτούν προς Ανατολάς, όπου η μακροημέρευση του ηγεμόνα και της άρχουσας τάξης θεωρείται γεγονός σημαντικότερο από την κοινωνική ευημερία και οι «από μηχανής Θεοί» Αμερικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι κ.α.- αναμένονται επί 2500 χρόνια για να λύσουν τα προβλήματα, τότε η ανάπτυξη του λιμανιού θα αποδειχθεί κάτι εξαιρετικά πολύπλοκο. Σύμφωνα με το δημοσιογραφικό κλισέ σε «σταυρόλεξο για πολύ δυνατούς λύτες».

Γάλλοι από τη μία, λοιπόν, Βαλκάνιοι (και Έλληνες) από την άλλη. Στον 21ο αιώνα ο συνδυασμός αυτός δεν εγγυάται την επιτυχία, ούτε, όμως, προϊδεάζει για αποτυχία. Το παιχνίδι είναι ανοιχτό...