*του Σάββα Αναστασιάδη, βουλευτή Ν.Δ. Β΄ Θεσσαλονίκης
Βρισκόμαστε σήμερα εδώ για να κάνουμε έναν απολογισμό και να μιλήσουμε για το μέλλον της πατρίδας μας σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίοδο για τη χώρα μας.
Οι εξελίξεις το τελευταίο διάστημα υπήρξαν καταιγιστικές και σε μεγάλο βαθμό εκβιάστηκαν από την αντιπολίτευση.
Η πολιτική ζωή ευτελίστηκε εν μέσω κατηγοριών για διαφθορά, με πρωταγωνιστές αμφιλεγόμενα πρόσωπα χαμηλού πολιτικού ήθους.
Σε δημοκρατικές χώρες με υγιή πολιτική ζωή οι εκλογές γίνονται στο τέλος της κυβερνητικής θητείας με σκοπό την αξιολόγηση των πεπραγμένων της κυβέρνησης.
Στην περίπτωση όμως της χώρας μας η αξιωματική αντιπολίτευση καταχρηστικά εκμεταλλεύεται το θέμα της εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας για να οδηγήσει την χώρα σε εκλογές και να γίνει λαθρεπιβάτης της εξουσίας.
Πιστεύω βαθύτατα ότι οι μέρες που περνάμε είναι οι δυσκολότερες από το τέλος του εμφυλίου και την τραγωδία της Κύπρου.
Φαινόμενα και πρακτικές εθνικού διχασμού είναι αυτά που επικράτησαν τα τελευταία 2,5 χρόνια και δεν επέτρεψαν τη δημιουργία ενός εθνικού μετώπου για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που διαλύει την κοινωνία μας.
Ευθύνες για το ότι δεν συγκροτήθηκε αυτό το μέτωπο, όπως έγινε στην Ιρλανδία, την Πορτογαλία και την Κύπρο, έχουμε όλοι μας. Άλλοι μικρές και άλλοι μεγάλες.
Τώρα δεν είναι ώρα να τις επιμερίσουμε και να τις καταλογίσουμε.
Τώρα είναι ώρα της εθνικής και όχι της κομματικής ευθύνης.
Τώρα πρέπει να έχουμε μπροστά και πάνω απ’ όλα το έθνος και την πατρίδα.
Όχι τα κόμματα και τις προσωπικές φιλοδοξίες.
Όμως δεν μπορώ να μην αναφερθώ στον πολιτικό ανταρτοπόλεμο που έκανε η αξιωματική αντιπολίτευση αυτά τα 2,5 χρόνια. Χρησιμοποίησε κάθε μέσο.
Ακόμα και τα δημοτικά, τα γυμνάσια και τα λύκεια.
Εκεί που ανακάλυψαν την επανάσταση του χαβαλέ.
Κάλεσαν αλλεπάλληλες φορές ακόμα και δεκάχρονα παιδιά να εξεγερθούν για να ανατρέψουν την κυβέρνηση.
Όπως έκαναν και το 2008. Δεν το κατάφεραν.
Και ήλθε η ώρα, να ποδοπατήσουν ακόμα και το ίδιο το Σύνταγμα, τον βασικό πυλώνα της Δημοκρατίας μας. Για να οδηγήσουν τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Σε μια στιγμή που όλα έδειχναν ότι επιτέλους, μετά από έναν δύσκολο ανήφορο που κράτησε πέντε χρόνια και διέλυσε οικογένειες και νοικοκυριά, η χώρα βγαίνει στον ίσιο δρόμο.
Σε μια στιγμή που η ανεργία έχει αρχίσει δύσκολα αλλά σταθερά να πέφτει.
Η αγορά να ομαλοποιείται. Να πετυχαίνουμε θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης.
Και για πρώτη φορά πρωτογενή πλεόνασμα από το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Με αποτέλεσμα σήμερα να κινδυνεύουμε να χάσουμε όλα όσα πετύχαμε με μεγάλες θυσίες και να βρεθούμε και πάλι όχι εκεί που ήμασταν στην αρχή της κρίσης.
Αλλά εκεί που ούτε να το σκέφτεται δεν θέλει κάθε λογικός άνθρωπος, που αγαπά έστω και λίγο αυτόν το τόπο.
Φίλες και φίλοι,
Στην πολιτική σημασία δεν έχουν μόνο οι θέσεις και οι εξελίξεις αλλά και η χρονική στιγμή στην οποία αυτές συμβαίνουν.
Είναι προφανές ότι, στην παρούσα χρονική περίοδο οι εκλογές δεν ευνοούν τη χώρα γιατί δημιουργούν πολιτική αβεβαιότητα.
Και οι εξελίξεις θα είναι δυσοίωνες και ανυπολόγιστες αν επιτρέψουμε να αναλάβουν τη διακυβέρνηση της χώρας δυνάμεις που ούτε θέλουν ούτε μπορούν να εγγυηθούν την Ευρωπαϊκή πορεία της χώρας.
Η αξιωματική αντιπολίτευση, ως πολιτικός χώρος έχει τόσες συγκρούσεις και αντιφάσεις στο εσωτερικό της, που είναι βέβαιο, πως αν τύχη να βρεθεί στην κυβέρνηση, θα βάλει τη χώρα σε μεγάλη περιδίνηση και πολιτική αστάθεια.
Πιστεύω ακράδαντα ότι δουλειά της αντιπολίτευσης είναι να κάνει σκληρή κριτική στην κυβέρνηση.
Επίσης πιστεύω ότι η ποιότητα του κυβερνητικού έργου, είναι ευθέως ανάλογη με την ποιότητα της ασκούμενης αντιπολίτευσης.
Με άλλα λόγια, όσο καλή είναι η αντιπολίτευση, τόσο καλό είναι και το έργο της κυβέρνησης.
Θα σας ομολογήσω λοιπόν το εξής.
Αν η αξιωματική αντιπολίτευση είχε ένα αξιόπιστο σχέδιο, το οποίο θα εφάρμοζε ως κυβέρνηση για να βγάλει τη χώρα από την κρίση, θα μπορούσα να κατανοήσω την αγωνία τους να καταλάβουν την εξουσία.
Όμως, επειδή παρακολουθώ από κοντά όλα όσα λένε και όσα γράφουν, όπως και εσείς είμαι βαθιά πεπεισμένος και σας διαβεβαιώνω γι’ αυτό, ότι η κατάσταση είναι πολύ χειρότερη απ’ όσο εκτιμά ο μέσος πολίτης.
Έκαναν επί δυο χρόνια στείρα αντιπολίτευση.
Έκαναν στην ουσία το μόνο που ήξεραν να κάνουν στον πολιτικό τους βίο επί δεκαετίες.
Έκαναν έναν πολιτικό ανταρτοπόλεμο εναντίον του κράτους και της κυβέρνησης.
Και τώρα ετοιμάζονται να κάνουν έφοδο στην εξουσία.
Και όλα αυτά χωρίς πρόγραμμα. Ή, για να είμαι πιο ακριβής.
Με ένα πρόγραμμα που θα οδηγήσει τη χώρα νομοτελειακά εκτός ευρωζώνης και εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε μια περίοδο μάλιστα που οι γεωπολιτικές εξελίξεις καθιστούν την Ευρώπη και τη συμμετοχή μας σ’ αυτήν συντελεστή σταθερότητας.
Είμαι από αυτούς που πίστεψαν στο Ευρωπαϊκό Όραμα του μεγάλου εθνικού ηγέτη Κωνσταντίνου Καραμανλή. Και συνεχίζω να πιστεύω σ’ αυτό.
Γιατί είναι αδιανόητο να σκεφτεί κανείς ότι θα υπάρχει Ευρώπη, Ευρωπαϊκή οικογένεια χωρίς να συμμετέχει σ’ αυτήν η χώρα που της έδωσε το όνομα.
Αυτό που πάει να γίνει τώρα, είναι ο ορισμός του εφιάλτη.
Αν αναγκαστούμε να βγούμε από την Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί είμαι πεπεισμένος ότι αυτό θα γίνει, αν τους δοθεί η ευκαιρία, τότε μιλάμε για μια άτακτη έξοδο, που θα ισοδυναμεί με εθνική καταστροφή.
Δεν θέλω ούτε καν να σκέφτομαι που θα πάει το εθνικό εισόδημα και το εισόδημα των πολιτών. Οι επιδοτήσεις των αγροτών θα χαθούν.
Τα προγράμματα του ΕΣΠΑ θα εξαφανιστούν.
Οι μισθοί και οι συντάξεις του σήμερα, θα μας φαίνονται άπιαστο όνειρο.
Ο Τσίπρας βασίζει προς της εκλογές με επικίνδυνες φαντασιώσεις και θολές θέσεις. Τάζει τα πάντα στους πάντες.
Αν τυχόν υλοποιούνταν αυτά που υπόσχεται αντί για το τέρμα της σημερινής κρίσης θα είχαμε μια τρισχειρότερη κρίση και λιτότητα.
Όμως το κυριότερο είναι ότι σε μια περίοδο που οι χώρες της Ανατολικής Μεσογείου φλέγονται.
Οι χώρες της Μεσοποταμίας διαμελίζονται και αλλάζουν σύνορα.
Σε μια περίοδο που κλυδωνίζεται ο γίγαντας που λέγεται Ρωσία.
Που η Τουρκία προσπαθεί να μας περικυκλώσει με συμμαχίες που κάνει με τα Σκόπια και την υπό δημιουργία Μεγάλη Αλβανία.
Που όλες οι χώρες στον περίγυρό μας προσπαθούν να ενταχθούν στην Ευρωπαϊκή οικογένεια.
Σε μια περίοδο που εμείς πρέπει να ενισχύσουμε τη θέση μας με συμμαχίες όπως αυτές που έκανε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς με τον Πρόεδρο της Κύπρου Νίκο Αναστασιάδη και τον Πρόεδρο της Αιγύπτου Σίσυ και το Ισραήλ, για να μπορέσουμε να υπερασπιστούμε τις ελληνικές θάλασσες, εμείς ετοιμαζόμαστε να κάνουμε άλμα στο κενό.
Οι ακροβατισμοί στη διεθνή πολιτική σκηνή είναι πολύ επικίνδυνοι για κάθε χώρα
Αυτά έλεγα στην προεκλογική περίοδο τον Ιανουάριο του 2015.
Δυστυχώς σήμερα επαληθεύομαι.