Άρθρο του Μιχάλη Ζορπίδη, προέδρου του Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης με την ευκαιρία της 77ης ΔΕΘ
Το 2012 είναι μια πολύ δύσκολη χρονιά για τους επαγγελματίες και τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις. Η δυσκολότερη εδώ και δεκαετίες. Αυτό άλλωστε αποδεικνύουν τα στοιχεία για τα «λουκέτα» και τις εγγραφές διαγραφές στα επιμελητήρια, αλλά και η προσωπική εμπειρία του καθενός. Τα τελευταία χρόνια η εφαρμογή της πολιτικής του μνημονίου έχει οδηγήσει την ελληνική οικονομία σε βαθιά και παρατεταμένη ύφεση. Τα προβλήματα που υπήρχαν οξύνθηκαν και πολλαπλασιάστηκαν, ενώ η αγριότητα των καταστάσεων κατέστρεψε επαγγελματίες, επιχειρήσεις και εργαζομένους.
Το κακό είναι ότι μέχρι στιγμής δε φαίνεται «κάποιο φως στο βάθος του τούνελ». Αντίθετα, καθημερινά τα πράγματα γίνονται δυσκολότερα. Το νέο «πακέτο» μέτρων 11,5 δισ. ευρώ που θα εφαρμοστεί από την 1η Ιανουαρίου 2013 αποτελεί ένα ακόμη «κτύπημα» στην οικονομία και την αγορά. Η ύφεση βαθαίνει και επεκτείνεται, η ανεργία αυξάνεται ανησυχητικά, τα εισοδήματα μειώνονται, η κατανάλωση συρρικνώνεται, η αγορά βουλιάζει. Το δημόσιο εξακολουθεί να χρωστάει πολλά στους ιδιώτες που συνεργάζονται μαζί του, ενώ οι τράπεζες έχουν κλείσει τις στρόφιγγες και οδηγούν την αγορά σε ασφυξία. Με αυτά τα δεδομένα οι επαγγελματίες και οι μικρομεσαίοι κάνουν τιτάνιο αγώνα για να διασωθούν. Οι καλές τιμές, τα ποιοτικά προϊόντα και υπηρεσίες, η φιλική εξυπηρέτηση και το χαμόγελο είναι κάποια από τα βασικά πλεονεκτήματα που οφείλουν να αναδείξουν οι άνθρωποι της αγοράς, ώστε να προσελκύσουν την όποια –έστω περιορισμένη- κατανάλωση και να αντεπεξέλθουν απέναντι στον αθέμιτο ανταγωνισμό τόσο του παρεμπορίου, όσο και των πολυκαταστημάτων και σούπερ μάρκετ.
Από εκεί και πέρα στο μνημόνιο συμπεριλαμβάνονται μέτρα διαρθρωτικού χαρακτήρα, όπως –για παράδειγμα- η απελευθέρωση αγορών και επαγγελμάτων και οι αποκρατικοποιήσεις που θα ωφελήσουν μακροπρόθεσμα την ελληνική οικονομία. Όπως και το συμμάζεμα που γίνεται –«μαϊμού» συντάξεις κ.λπ.- σε ένα δημόσιο που δεν ξέρει πόσα πληρώνει, σε ποιους και γιατί.
Σε αυτό το περιβάλλον μεγάλη αισιοδοξία δεν μπορεί να υπάρχει. Βέβαια αν η καινούρια κυβέρνηση που έχει η χώρα καταφέρει να βρει τρόπους για να στηρίξει τους μικρομεσαίους και την αγορά τότε ίσως τα πράγματα να πάνε καλύτερα. Ίσως υπάρξουν οι -έστω λίγες- απαραίτητες ανάσες για να «ξεκολλήσει το κάρο απ’ τη λάσπη» και να τεθούν και πάλι σε κίνηση οι μηχανισμοί της οικονομίας. Παραγωγή, εμπόριο, μεταφορές, κατανάλωση κ.λπ.
Οι δυσκολίες της Θεσσαλονίκης
Ειδικότερα στην αγορά της Θεσσαλονίκης και της ευρύτερης περιοχής η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Κατ’ αρχήν η πόλη μας είναι πρωταθλήτρια στην ανεργία, αφού η πραγματική βρίσκεται στο 30%. Αν συνυπολογίσει κανείς τα προβλήματα που υπάρχουν στην αγορά του κέντρου (δυσκολία στην πρόσβαση, έλλειψη πάρκινγκ, κ.λπ.), αλλά και το εκτεταμένο παραεμπόριο αντιλαμβάνεται το πρόβλημα. Δυστυχώς δεν υπάρχει στήριξη από πουθενά, αφού σύμφωνα με τους επαγγελματίες του κέντρου ούτε ο δήμος λειτουργεί υποστηρικτικά. Σκουπίδια παντού, έλλειψη ευταξίας, καμία στήριξη για τους τουρίστες, χαώδες κυκλοφοριακό, έλλειψη πάρκινγκ, καθυστερήσεις στα έργα του μετρό, εγκληματικότητα, εκτεταμένο και προκλητικό παρεμπόριο. Από πού να αρχίσει και πού να τελειώσει κανείς.
Μόνο κυνηγητό και εξοντωτικά πρόστιμα για τα τραπεζοκαθίσματα και για τις πινακίδες. Φυσικά ο νόμος πρέπει να τηρηθεί, αλλά ας μη ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στη δυσκολότερη στιγμή της αγοράς εδώ και δεκαετίες.