Ο Γκρούεφσκι περιόρισε τον μακεδονισμό κατά την προεκλογική περίοδο στα Σκόπια, προτάσσοντας τον φόβο διάλυσης του κράτους, παίρνοντας αφορμή από τις δηλώσεις του αντιπάλου του Ζόραν Ζάεφ, ότι οι Αλβανοί των Σκοπίων πρέπει να αποκτήσουν τα δικαιώματα που απορρέουν από την Συμφωνία της Αχρίδας.
Ο φιλικός Τύπος του Γκρούεφσκι υψώνει τους τόνους, επισημαίνοντας τον κίνδυνο που θα υπάρξει αν επικρατήσει το κόμμα της αντιπολίτευσης, ερμηνεύοντας μια δήλωση, μεταξύ άλλων, του Ζάεφ περί επαναπροσδιορισμού του κράτους, ότι εμπεριέχει την ομοσπονδιοποίησή του. Και βεβαίως, κάνει ιδιαίτερη αναφορά στην υποστήριξη που παρέχει στην αντιπολίτευση ο Τζορτζ Σόρος.
Πολλαπλασιάζονται τα δημοσιεύματα του σκοπιανού Τύπου, προσκείμενου στον Γκρούεφσκι, όπου περιγράφονται σενάρια περί της επικείμενη διάλυσης, αν επικρατήσουν οι Σοσιαλδημοκράτες, αποδίδοντας σ’ αυτούς την πρόθεση ίδρυσης Ομοσπονδίας μεταξύ Αλβανών και Σλάβων, αλλά επί πλέον, και σε διάλυση του κράτους με την προσάρτηση ενός τμήματος στην Αλβανία και άλλα σε γειτονικές χώρες.
Ποιες είναι οι προθέσεις του Ζόραν Ζάεφ, δεν μπορούν επακριβώς να προβλεφθούν. Θα μείνω όμως στο επιχείρημα ότι διαλυόμενο το κράτος των Σκοπίων τμήματά του θα απορροφηθούν από "γειτονικές χώρες". Και τούτο διότι το επιχείρημα των Ελλήνων πολιτικών όλα αυτά τα χρόνια, περί διατηρήσεως του κράτους των Σκοπίων ως έχει, και αποφυγής εγχειρήματος διάλυσής του, είναι ότι αποτελεί, κατά κάποιο τρόπο, έναν απορροφητήρα κραδασμών, επειδή άλλως θα ενδυναμώσουν Αλβανία και Βουλγαρία, εις βάρος της Ελλάδας.
Θεωρώ τα επιχειρήματα ως προφάσεις, είτε λόγω ατολμίας των Ελλήνων πολιτικών που κατά καιρούς διαχειρίστηκαν το ζήτημα, είτε υπακοή στην εκπεφρασμένη βούληση των ΗΠΑ να παραμείνει ακέραιο το σκοπιανό κράτος.
Οι υποστηρικτές της θεωρίας ότι η ύπαρξη του σκοπιανού κράτους μας ωφελεί, προβάλλουν το επιχείρημα ότι άλλως αυξάνει η επικράτεια Αλβανίας και Βουλγαρίας, αυξάνει ο πληθυσμός και ιδίως αυξάνει το ανάπτυγμα των συνόρων που έχουν με την Ελλάδα. Μια Μεγάλη Αλβανία, ή Μεγάλη Βουλγαρία, κυρίως η δεύτερη, δεν θα μπορεί να αντιμετωπιστεί λόγω του περιορισμένου χώρου που διαθέτει για ελιγμούς ο ελληνικός στρατός στην Ανατ. Μακεδονία και Θράκη.
Πολλές φορές έχω γράψει, να μη υποτιμάται η επεκτατική πρόθεση της Βουλγαρίας, η οποία στο πολύ κοντινό παρελθόν αποτελούσε παραδοσιακό εχθρό της Ελλάδας, με σφαγές θηριωδέστερες από αυτές των Γερμανών ναζί, με τους οποίους συμμαχούσε, και γνωστού όντος ότι στρατηγικός στόχος της Σόφιας ήταν πάντα η έξοδος στο Αιγαίο (Μπελομόριε = άσπρη θάλασσα), και μια παρόμοια εξέλιξη πράγματι θα την ενδυνάμωνε.
Επομένως, προκειμένου να μη ενδυναμώσουν φύσει εχθρικές χώρες -παρά τα φληναφήματα δήθεν προοδευτικών περί "φιλίας των λαών" (οι Τούρκοι με τους Σύρους, φίλοι ήσαν πριν από πέντε χρόνια.)-, οι υποστηρικτές αυτού του εγχειρήματος θεωρούν ότι οφείλουμε όχι μόνο να μη φροντίσουμε για την διάλυση αυτού του κράτους, αλλ’ απεναντίας να πράξουμε παν τι ώστε να παραμείνει ακέραιο, προς δική μας ασφάλεια..
Αυτόν τον αφελή ή προσχηματικό συλλογισμό οι ιθύνοντες των Σκοπίων τον εκμεταλλεύονται και ενισχύεται η αδιάλλακτη στάση τους στο θέμα της ονομασίας. Ως υποστηρικτική του χαρακτηρισμού μου ως αφελούς του επιχειρήματος, παραθέτω παράγραφο από μελέτη του Κωνσταντίνου Γρίβα, ειδικού σε θέματα γεωπολιτικής ανάλυσης και πολεμικής τεχνολογίας, στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο:
«Μια "Μεγάλη Βουλγαρία" και, πολύ περισσότερο μια "Μεγάλη Αλβανία", δεν θα ήταν πιο επικίνδυνες στρατιωτικά για την Ελλάδα από ό,τι είναι σήμερα. Ακόμη και από καθαρά στρατιωτικής άποψης, το μεγάλο μήκος των ελληνοβουλγαρικών συνόρων που θα προέκυπτε σε τυχόν απορρόφηση των Σκοπίων από τη Βουλγαρία, σε συνδυασμό με το μικρό βάθος του ελληνικού εδάφους μεταξύ των συνόρων και της θάλασσας, θα αποτελούσε, πράγματι, ουσιαστικό στρατιωτικό πλεονέκτημα για τη Βουλγαρία, τον καιρό που οι μάχες διεξάγονταν από τεράστιες μάζες πεζών ή ιππήλατων στρατευμάτων.
» Αντιθέτως, σήμερα που η αεροπορική ισχύς, οι αεροκίνητες και μηχανοκίνητες δυνάμεις και τα όπλα πυροβολικού μεγάλου βεληνεκούς και υψηλής ακρίβειας, δίνουν έναν "ρευστό" χαρακτήρα στην επιχειρησιακή λειτουργία των στρατευμάτων, το δεδομένο αυτό δεν έχει τη ίδια σημασία, ενώ η ανάπτυξη οπλικών συστημάτων προσβολής χερσαίων στόχων επιτρέπει στο Αιγαίο πέλαγος να αποτελέσει αμυντική προέκταση του εδάφους της Μακεδονίας».