Ο Άρης κλείνει 97 χρόνια ζωής και γιορτάζει μαζί με την Ελλάδα, την οποία και έχει αναδείξει σε όλο τον κόσμο ουκ ολίγες φορές στην ιστορία του.
Ένας από τους πλέον ιστορικότερους αθλητικούς συλλόγους της χώρας μας φοράει τα καλά του για να γιορτάσει τα 97 χρόνια ζωής την Παρασκευή 25 Μαρτίου. Το γεγονός ότι τα γενέθλια του Άρη συμπίπτουν με την επανάσταση του 1821 και την Εθνική γιορτή της Ελλάδας δεν είναι καθόλου τυχαίο. Το μακρινό 1914 μία παρέα 22 ανθρώπων αποφάσισε να κάνει την δική της επανάσταση σε ένα καφενείο της περιοχής του Βότση και να ιδρύσει μια ομάδα που θα έπαιρνε το όνομα «Άρης», από τον Θεό του πολέμου κατά την ελληνική μυθολογία, η οποία θα ήταν πιο ισχυρή από τον ημίθεο Ηρακλή που είχε γεννηθεί έξι χρόνια νωρίτερα.
Σε αυτά τα 97 χρόνια ζωής οι «κιτρινόμαυροι» (τα χρώματα του Βυζαντίου) έζησαν τεράστιες χαρές αλλά και μεγάλες λύπες, όπως άλλωστε και κάθε αθλητικός σύλλογος σε όλο τον κόσμο. Ο Άρης αποκαλέστηκε ως «αυτοκράτορας» από τους αντιπάλους του λόγω της μυθικής μπασκετικής ομάδας των 80’s η οποία είχε στις τάξεις της τους Νίκο Γκάλη, Παναγιώτη Γιαννάκη, Λευτέρη Σούμποτιτς, Γιάννη Ιωαννίδη και πολλούς ακόμα. Αυτή ήταν που έφτασε σε τρία Ευρωπαϊκά φάιναλ φορ (η μοίρα της έπαιξε σκληρό παιχνίδι αφού δεν πήρε κάποιο από αυτά) και στην κατάκτηση δεκάδων τροπαίων εντός συνόρων. Το γεγονός ότι οι Θεσσαλονικείς ψηφίστηκαν ως η κορυφαία ομάδα του αιώνα, παρέα με τον… «Θεό» του μπάσκετ, Νίκο Γκάλη, ο οποίος πήρε τον τίτλο του κορυφαίου αθλητή τα λέει όλα.
Το ποδοσφαιρικό κομμάτι του Άρη μπορεί να μην κατέκτησε πολλούς τίτλους, παρόλα αυτά κατάφερνε πάντα να κάνει περήφανη την Ελλάδα όποτε αγωνιζόταν στην Ευρώπη. Οι «κιτρινόμαυροι» ήρθαν αντιμέτωποι με μεγαθήρια όπως οι Σεντ Ετιέν, Μπενφίκα, Ίπσουϊτς, Περούτζια, Γιουβέντους, Μπάγερν Λεβερκούζεν, Ατλέτικο Μαδρίτης και στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων. Η φετινή πορεία τους στο Γιουρόπα Λιγκ, εκεί όπου έφτασαν μέχρι τις «32» καλύτερες ομάδες του θεσμού, αποτελεί την τελευταία επιτυχία τους. Όμως τα πράγματα δεν ήταν πάντα πανηγυρικά και ρόδινα για τους «κιτρινόμαυρους»...
Οι Θεσσαλονικείς αναγκάστηκαν να αγωνιστούν δύο φορές στην δεύτερη κατηγορία της χώρας, κάτι για το οποίο είναι υπερήφανοι (όσο και αν σας φαίνεται παράξενο) όλοι οι φίλαθλοι τους. Το γεγονός ότι πλήρωσαν για τα λάθη που έκαναν, εν αντιθέσει με πολλές άλλες (αν όχι όλες) ομάδες των Εθνικών Πρωταθλημάτων, τους επιτρέπει να κυκλοφορούν με το κεφάλι ψηλά και να αναπολούν με δάκρυα στα μάτια τις συγκλονιστικές στιγμές που έζησαν, πάντα στο πλάι της αγαπημένης τους ομάδας.
Ο Άρης ήταν, είναι και θα παραμείνει εις τους αιώνες ένας μεγάλος σύλλογος και παρά τις αγωνιστικές κακουχίες στα αθλήματα που πρεσβεύει μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα έχει πάντα δίπλα τους πιστούς φιλάθλους του. Αυτούς που δεν τον άφησαν ποτέ μόνο του στις χαρές και τα πανηγύρια αλλά (κυρίως) στις άσχημες στιγμές. Αυτούς που στις 25 Μαρτίου του 2011 θα φωνάζουν δυνατά «χρόνια πολλά αγάπη μου γλυκιά, και στα 100 θα’ μαι πάλι εδώ να στο τραγουδώ»…