Μια «βαριά» γραφειοκρατία έχει δημιουργηθεί τους τελευταίους μήνες γύρω από τις τράπεζες. Γεγονός το οποίο έχει ως αποτέλεσμα, οι αποφάσεις να λαμβάνονται πιο αργά, πιο σύνθετα και από ένα σημείο και μετά περισσότερο προβληματικά. Κι όλο αυτό το σκηνικό, έρχεται να προστεθεί στα εξαιρετικά αυστηρά και περιοριστικά κριτήρια του νόμου που διέπουν τη λειτουργία του συστήματος και ουσιαστικά δεν του επιτρέπουν να «αναπνεύσει». Ενδεικτικό παράδειγμα;
Για το ζήτημα των τραπεζικών διοικήσεων έχουν λόγο οι θεσμοί, το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας, η Τράπεζα της Ελλάδας, οι μέτοχοι και πάνω από όλους ο Ενιαίος Εποπτικός Μηχανισμός της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας, που ως επόπτης έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο. Ολα αυτά οδηγούν σε καθυστερήσεις και αναβολές, με τελικό αποτέλεσμα το ζήτημα των διοικητικών αλλαγών να παραμένει ανοιχτό εδώ και μήνες, με δυσμενείς επιπτώσεις στη λειτουργία των τραπεζών.
Κι όλα αυτά ενώ η ολοκλήρωση των διοικητικών αλλαγών αποτελεί κρίσιμο ζήτημα και απαραίτητη προϋπόθεση ώστε οι τράπεζες να αλλάξουν σελίδα και να επικεντρωθούν στη διαχείριση των μεγάλων προκλήσεων που έχουν να αντιμετωπίσουν, με πρώτη πρώτη τη διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που ξεπερνούν τα 100 δισ. ευρώ και την προσέλκυση καταθέσεων, οι οποίες παραμένουν καθηλωμένες στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 13 ετών.