Skip to main content

Βαρτζόπουλος: Ο τέλειος παραλογισμός και το ελληνικό παράδειγμα

Άρθρο στη Voria.gr του Δημήτρη Βαρτζόπουλου, πρώην υφυπουργού Υγείας και πρώην προέδρου της διοικούσας επιτροπής της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη.

του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*

Υπάρχουν πράγματι ορισμένες έννοιες, που είναι δυσνόητες. Για να ορίσεις πχ την έννοια του παραλόγου, θα πρέπει, να έχεις θέση για την έννοια του λογικού. Όχι απλούν. Ως εκ τούτου  είναι απείρως προτιμότερο, να χρησιμοποιεί κανείς παραδείγματα. Εν προκειμένω νομίζω ότι είναι ανυπέρβλητο αυτό που προσφέρουν τα τεκταινόμενα στην χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας, που ευτυχώς για μας είναι -ακόμη - διεθνώς αποδεκτό, να φέρει το ιστορικό όνομα της Ελλάδος. Εννοώ τα λεχθέντα από τον Πρωθυπουργό της σε συνέντευξή του στον δημοσιογράφο κ. Παπαχελά, όπου ο κ. Τσίπρας σε σχετική ερώτηςη απάντησε τα εξής «η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που μας στήριξαν, είχαν επίγνωση ότι θα δώσουμε μια μάχη και προφανώς θα καταλήξουμε σε έναν συμβιβασμό και πολλές από τις δεσμεύσεις μας δεν θα μπορέσουμε να τις υλοποιήσουμε».

Ερμηνεία τη χρήσει της αριστοτελείου λογικής: μας ψήφισαν, ενώ εγνώριζαν, ότι πολλά από τα υποσχόμενα δεν είναι δυνατόν, να υλοποιηθούν, άρα ήσαν αδύνατα. Μαιευτική ερώτηση: και γιατί, να ψηφίσει κάποιος κάποιον, που υπόσχεται πράγματα αδύνατα και όχι αυτόν που λέει εξ αρχής, ότι είναι αδύνατα; 

Η μόνη δυνατή απάντηση είναι: διότι υπάρχει η ειδοποιός διαφορά του ενδιάμεσου αγώνος. Άρα ψηφίζει κάποιος κάποιον, που υπόσχεται, ότι θα αγωνισθεί για πράγματα αδύνατα, απλώς για να καταστήσει δυνατόν τον αγώνα, εν πλήρη γνώσει βεβαίως του αδυνάτου του αντικειμένου του αγώνα. Κατανοητόν; Νομίζω απολύτως. Όποιος ακόμη δυσκολεύεται, ας επικοινωνήσει με τον λογιστή του είτε ας ρωτήσει φίλους του συνταξιούχους. Οι πλέον δύσπιστοι ας περιμένουν τον νέο τρόπο υπολογισμού των ασφαλιστικών εισφορών και φόρων από νέας χρονιάς. Το αδήριτο γεγονός πάντως είναι, ότι δύο φορές το 35% του ελληνικού λαού , συνειδητώς ή υποσυνειδήτως, εσκέφθησαν έτσι. Στο δημοψήφισμα μάλιστα 60%. Αυτό και μόνον εξηγεί σχεδόν τα πάντα στην νεωτέρα ιστορία της Ελλάδος.

Αλλά ας δούμε προς επίρρωση και ένα ακόμη χαρακτηριστικότατο παράδειγμα νεοελληνικής σκέψεως: Ακούγεται πανταχόθεν: αυτή η αριστερή κυβέρνηση περνά μέτρα, που θα είχαν ρίξει οποιαδήποτε δεξιά και δη εν τω άμα. Πιθανόν. Αρκεί βέβαια, να υπήρχε η περίπτωση, μία δεξιά κυβέρνηση, να έπαιρνε τέτοια μέτρα. Το λογικό πρόβλημα εν προκειμένω είναι, ότι τέτοια περίπτωση απλώς δεν υπάρχει. Τα μέτρα που έλαβαν οι Κυβερνήσεις Παπαδήμου και Σαμαρά, ήσαν μέτρα αντιμετώπισης μιας χρεοκοπίας, για την οποία μάλιστα δεν ευθύνοντο.

Ήταν μία δραστική επέμβαση για να σωθεί ένας ετοιμοθάνατος ασθενής. Η επέμβαση επέτυχε. Η συμβατή με την ιδεολογία της, πολιτική της Κεντροδεξιάς αναπτύχθηκε μετά, τον τελευταίο χρόνο της Κυβέρνησης Σαμαρά και ακούστηκε στον προεκλογικό της λόγο. Δεν εχει καμμία σχέση με αυξήσεις φόρων, διώξεις του επιχειρείν, λυσσαλέα πολεμική των ιδιωτικοποιήσεων, ισοπεδωτικό σοσιαλισμό στην παιδεία, την υγεία, ο νόμος Λοβέρδου/Κουτρουμάνη δεν εχει καμμία σχέση με τον ασφαλιστικό νόμο του Κατρούγκαλου.

Γνωρίζω, ότι διερωτώνται πολλοί έξω: είναι δυνατόν σε μιά τόσο μικρή και ένδοξη χώρα, να παραλογίζονται τόσο πολλοί; Ποιός ξέρει! Νομίζω όμως, ότι ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα συνιστά η πιθανότης, να είναι μεταξύ αυτών των παραλογιζομένων και κάποιοι πονηροί...

* O Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην υφυπουργός Υγείας και πρώην πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη.