του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Ας πούμε, ότι δεν ζεις εδώ (δεν έχεις πχ, να πληρώσεις ΕΦΚΑ την Τρίτη) και για λόγους διαστροφής, επαγγελματικής ή άλλης, ασχολείσαι με τα ελληνικά πράγματα. Διαβάζεις λοιπόν, ότι σε ειδική συνάντηση προ του Eurogroup τα συμφώνησαν, σε γενικές τουλάχιστον γραμμές, Έλληνες και δανειστές τους, ότι η δεύτερη αξιολόγηση του τρίτου προγράμματος είναι σε οδό ολοκλήρωσης, αργά μεν, σταθερά δε. Ακούς -για πρώτη σου φορά, και σου αρέσει μάλιστα- τον όρο "δημοσιονομική μεταρρύθμιση", που κατά τον προεδρεύοντα κ. Ντάισελμπλουμ επιτυγχάνει η Κυβέρνηση Τσίπρα και θαυμάζεις. Καπάκι σε μερικές ημέρες βλέπεις, ότι η κα Λαγκάρντ μετά συνάντησή της με την κα Μέρκελ διαπιστώνει, ότι το ελληνικό χρέος για να θεωρηθεί βιώσιμο, δεν χρειάζεται πλέον κούρεμα, αρκεί απλώς, να ωριμάζει αργότερα και με μικρότερα επιτόκια. Σχεδόν ταυτόχρονα ο κ. Γιουνκέρ επαναλαμβάνει την προ ημερών διαπίστωση της κα Μέρκελ, ότι η Ευρώπη θα εξελιχθεί με διάφορες ταχύτητες και σε ομόκεντρους κύκλους(δηλαδή και να καθυστερείς λίγο, δεν χάθηκε ο κόσμος, απλώς είσαι καθυστερημένος). Το κερασάκι στην τούρτα το βάζει ο κ Ρέγκλινγκ, που θεωρεί πλέον πολύ πιθανή την, δοκιμαστική βέβαια, έξοδο της Ελλάδος στις αγορές εντός του 2018, προ λήξεως ασφαλώς του μνημονίου.
Μετά απ´ όλα αυτά δεν είναι απολύτως φυσιολογικό, να εγερθείς και αναφωνήσεις έμπλεος ενθουσιασμού: "Θαύμα , Θαύμα, εσώθη η Ελλάς!";
Αυτή ακριβώς είναι η εκδοχή της πραγματικότητος, που σερβίρουν αυτή την περίοδο η Κυβέρνηση Τσίπρα στους ιθαγενείς και η Ευρωπαϊκή ηγεσία στα ακροατήριά της: η αύξηση φόρων και ασφαλιστικών εισφορών βαπτίζεται μεταρρύθμιση, κλείνει η αξιολόγηση, το ΔΝΤ παραμένει παρατηρητής, χωρίς βέβαια να βάζει φράγκο, οι ευρωπαϊκες εκλογές τελειώνουν, όλοι πιστεύουν/ εύχονται, ότι δια της γνωστής μεθόδου της αυξήσεως των ληξιπροθέσμων υποχρεώσεων του Δημοσίου, θα επιτευχθούν οι στόχοι του 2017, δεν θα ενεργοποιηθεί ο κόφτης, θα στηθεί μία έκδοση 3-5 ετούς ομολόγου την άνοιξη για τα μάτια του κόσμου (θα την συγκρίνουμε με αυτές του Σαμαρά και θα γελάμε βέβαια, αλλά ποιος νοιάζεται...), θα ενεργοποιηθεί μία πιστοληπτική γραμμή μετά το τέλος του μνημονίου από την οποία στην πραγματικότητα και θα δανειοδοτούμεθα με σκληροτάτους όρους (λέγοντας όμως παντού, ότι "αυτό που βλέπετε δεν είναι μνημόνιο, είναι κάτι άλλο") και φυσικά η Ελλάς θα σέρνεται στην περιφέρεια της Ευρώπης συναγωνιζομένη την Ρουμανία (διότι η Βουλγαρία θα είναι πολύ καλύτερα).
Συν αυτοίς:
Α. ο κ Τσίπρας θα ευτυχήσει, να δει τον φίλο του Martin Schulz αν όχι Καγκελάριο μιας κόκκινης- κόκκινης- πράσινης Κυβέρνησης, σίγουρα πανίσχυρο Αντικαγκελάριο ενός μεγάλου Συνασπισμού (ας είναι καλά η κεντρώα πολιτική της κα Μέρκελ...),
Β. οι Ευρωπαϊκές ηγεσίες πιεζόμενες εκλογικά από την ανεπάρκεια των πολιτικών τους καταλήγουν στην μοιρολατρική θεώρηση της Ελλάδος ως κράτος- παρία, οπότε "έδεσε το γλυκό".
Όλα ωραία, όλα καλά λοιπόν. Υπό την απλή προϋπόθεση βεβαίως, ότι τα υποζύγια θα συνεχίσουν, να οργώνουν επιτυχώς, χωρίς να ψοφήσουν.
Αν όμως ψοφήσουν και τα νούμερα δεν βγούν;
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.