του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Σε επανειλημμένες παρεμβάσεις του τον τελευταίο καιρό ο Πρωθυπουργός παρουσιάζει την εξής εικόνα του εγγύς μέλλοντος: τα πράγματα πάνε συνεχώς καλύτερα, έρχεται, διστακτική μεν, αλλά πραγματική ανάπτυξη, η αξιολόγηση θα κλείσει χωρίς εκπλήξεις - ούτε στα εργασιακά, ούτε οπουδήποτε αλλού - θα ανακοινωθούν μέτρα ουσιαστικής απομείωσης του χρέους, αυτό θα μας οδηγήσει στην συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που με την σειρά της θα βελτιώσει την ρευστότητα της οικονομίας και θα επιτρέψει την έξοδο στις αγορές εντός του 2017, αποτρέποντας έτσι ένα τέταρτο μνημόνιο. Και μετά θα μου πείτε ξύπνησε!
Άλλο όμως είναι εν προκειμένω το ζήτημα: τα πιστεύει πραγματικώς αυτά, ή απλώς ψεύδεται συνειδητά; Στην πρώτη περίπτωση τούτο θα σήμαινε, ότι ζει σε ένα δικό του κόσμο, προσδιοριζόμενο αποκλειστικώς από τις εμμονές του, μακράν οιασδήποτε επαφής με τα γενόμενα, άρα είναι καλοπροαίρετος αλλά απολύτως επικίνδυνος. Στην δεύτερη, ότι πρόκειται για ένα σκληρό ηγέτη της Αριστεράς, που πουλά «φούμαρα» με μόνο σκοπό την παράταση της παραμονής του στην εξουσία, προς άλωση των πυλώνων του αστικού καθεστώτος.
Προσωπικώς ομολογώ ότι οιαδήποτε και εάν είχα αμφιβολία περί του δευτέρου, μου διελύθη οριστικώς και αμετακλήτως μετά την εμφάνιση του Πρωθυπουργού κατά την επίσκεψη Ομπάμα: η επιτηδευμένη οικειότητα και η απόλυτος χαλαρότης της γλώσσας του σώματος («χαβαλέ» επί το νεοελληνικότερον) δείχνουν, ότι ο κ Τσίπρας εκτελεί ρόλο επί σεναρίου συγκεκριμένου, χωρίς καμμία ιδιαιτέρα συναισθηματική συμμετοχή.
Άρα γνωρίζει, ότι τίποτε εκ των ως άνω προσδοκιών δεν θα ευδοκιμήσει και ως εκ τούτου ουδόλως αγωνιά. Η εξέλιξη της αγοράς μετά την εφαρμογή του Νόμου Κατρούγκαλου από 1/1/2017, θα διαλύσει οιεσδήποτε ελπίδες ανάπτυξης. Η αξιολόγηση θα κλείσει πράγματι, ως φαίνεται, χωρίς εκπλήξεις, επειδή προφανέστατα οι δανειστές έχουν επιλέξει, να μην δίδουν λαβή για συγκρούσεις. (A propos, που είναι αλήθεια οι απαιτήσεις τους για απολύσεις στο Δημόσιο, πλήρη απελευθέρωση των εργασιακών σχέσεων, πώληση της μικρής ΔΕΗ κλπ κλπ ως επί Σαμαρά;). Οι εξαγγελίες για βραχύ- και μεσοπρόθεσμη ρύθμιση του χρέους, που θα ακολουθήσουν, θα είναι πειστικές μόνον για τους ασχέτους και την κυβερνητική προπαγάνδα: Η μετατροπή του κυμμαινομένου επιτοκίου του μισού περίπου χρέους του EFSF σε σταθερό, η επιμήκυνση των δανείων του από 27 σε 35 χρόνια, η μείωση του επιτοκίου των δανείων, που έγιναν για την επαναγορά ομολόγων, η επιστροφή των κερδών των Κεντρικών Τραπεζών από τα ελληνικά ομόλογα του χαρτοφυλακίου τους, η χρησιμοποίηση των υπολοίπων του ΤΧΣ για την επαναγορά λήγοντος χρέους είναι μέτρα με -ελάχιστη- επίδραση στο κόστος - τρέχουσας- εξυπηρέτησης του χρέους και τίποτε άλλο. Πραγματική ρύθμιση χρέους είναι η μεγάλη παράταση του μεγίστου όγκου του, που λήγει από το 2020 και μετά. Είναι το μοναδικό μέτρο, που θα μειώσει την πραγματική τρέχουσα αξία του. Και τούτο δεν πρόκειται, επ´ ουδενί, να γίνει πρό του 2018. Ο Β. Σόυμπλε το επαναλαμβάνει κάθε δεύτερη μέρα. Όποιος δεν το αντιλαμβάνεται.....
Ο πρωθυπουργός το αντιλαμβάνεται μετά βεβαιότητος και προγραμματίζει τις κινήσεις του. Όπως άφησε, να εννοηθεί τις προάλλες και ο κ. Τσακαλώτος, αν τα πράγματα στραβώσουν, δεν αποκλείονται οι εκλογές την άνοιξη του 2017. Θα στραβώσουν; Όπως δεν κουράζομαι, να επαναλαμβάνω, αυτό εξαρτάται αποκλειστικώς από τους Γερμανούς. Αν εκτιμήσουν, ότι για λόγους εκλογικούς πρέπει, να δείξουν δεξιά αποφασιστικότητα, θα ζητήσουν πράγματα την άνοιξη (προβλέπεται εκταμίευση δόσης 7 δις!!), που θα οδηγήσουν τους Τσίπρα και Σια σε πτώση. Εάν όχι, θα σερνόμαστε μέχρι το 2018 , οπότε ή θα μας προσφερθεί ένα νέο πακέτο Σόυμπλε «αξιοπρεπούς» εξόδου, ή θα μετεξελιχθούμε και επισήμως σε κράτος- παρία μονίμως εξηρτημένου χρηματοδοτικώς άρα και διοικητικώς.
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.