του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Θα μπορούσε, να είναι καλύτερος. Δεν είναι της παρούσης η συζήτηση, εάν τα εξελικτικά φιλοσοφικά μοντέλα του Hegel ή του Marx έχουν πεδίον αληθείας, ελάχιστοι όμως, νομίζω, θα διαφωνήσουν με την εκτίμηση , ότι οι συνθήκες ζωής, δηλαδή το προσδόκιμο επιβίωσης, η ποιότης ζωής, η δυνατότης ανάγνωσης, γραφής και ανάπτυξης κουλτούρας κοκ βελτιώνονται κατά μέσον όρον συνεχώς και σχεδόν παντού. Εξ ίσου σίγουρο είναι ότι θα μπορούσαν να βελτιώνονται γρηγορότερα και περισσότερο.
Ας ξεκινήσουμε από την ηγέτιδα δύναμη, τις ΗΠΑ. Η εκλογή Τραμπ είναι φυσικά το οδηγούν γεγονός. Είναι κατ´ αρχήν η επαναβεβαίωση του ιστορικού δεδομένου, ότι η οικογενειοκρατία (των Μπους στους Ρεπουμπλικανούς και των Κλίντον στους Δημοκρατικούς) και ο νεποτισμός ( αμφοτέρων και όλου του κατεστημένου της Ουάσιγκτον) έχουν κοντά ποδάρια. Η προσωπικότης όμως , όπως και η στελέχωση της Κυβέρνησης του νέου Προέδρου, δείχνουν, ότι η Ιστορία δεν κινήθηκε προς την σωστή κατεύθυνση. Η διοίκηση ενός κράτους ως πολυεθνικής επιχείρησης από δισεκατομμυριούχους μάνατζερς υπόσχεται δυσάρεστα. Ο αναχωρητισμός στην εξωτερική πολιτική είναι βέβαιος (εδώ που τα λέμε και καλοδεχούμενος), τα mega deals με την Ρωσία, ιδίως στον ενεργειακό τομέα, αναμενόμενα, η επιδείνωση του κοινωνικού κράτους στο εσωτερικό αναπότρεπτη, όπως και η επανεμφάνιση του αχαλίνωτου καπιταλισμού των παραγώγων. Ίδωμεν.
Η συνέχιση της ισχυράς παρουσίας της Ρωσίας διεθνώς και η επανεμφάνιση μιάς ζώνης επιρροής της δεν είναι πρόβλημα. Πρόβλημα είναι ότι η αυταρχική φύση του καθεστώτος Πούτιν και η απουσία πολιτικών δυνάμεων με λαϊκή οργάνωση και ιδεολογικό πρόθεμα προοιωνίζουν μέλλον ζοφερόν. Η απουσία σύγχρονης αστικής εξουσίας στο εσωτερικό είναι μελλοντικώς τρισμέγιστος αποσταθεροποιητικός παράγων.
Το αυτό ισχύει εν πολλοίς και για την Κίνα, φυσικά σε βαθμό πολλαπλάσιο. Πόσο καιρό μπορεί , να αντέξει ακόμα στις απαιτήσεις μιάς νέας γεννιάς αστών , οπλισμένων με πανέξυπνα κινητά, ένα καθεστώς γηραιών κομμουνιστών; Πόσο καιρό ακόμα μπορούν, να αντέξουν οι αγορές το νόμισμα ενός οικονομικού γίγαντος με Κεντρική Τράπεζα αδιαφανώς και καθεστωτικώς ελεγχομένη;
Στην Υποσαχάριο και Κεντρική Αφρική ο κόσμος είναι ακόμη καμμιά κατοστή χρόνια πίσω. Η διαχείριση της όποιας ελευθερίας τους παραμένει αθλία. Δεν υπάρχει εκλογή , που να μη αμφισβηστείται. Ο Μουγκάμπε ξανακατεβαίνει για Πρόεδρος στα 93 του. Υγεία να έχει... Οι διάδοχοι του Μαντέλα εκφυλίζουν το μόνο σύγχρονο πυλώνα της Ηπείρου.
Στη Λατινική Αμερική τα στρατοκρατικά καθεστώτα παραχώρησαν την θέση τους είτε σε διεφθαρμένα λαϊκίστικα περονικά είτε σε αυταρχικά σοσιαλιστικά, που φθίνουν ραγδαία. Οι εξελίξεις στην Αργεντινή και προσφάτως και στην Κολομβία επιτρέπουν επί τέλους ελπίδα ενός σύγχρονου μέλλοντος στην επομένη δεκαετία.
Η εξέλιξη στην Άπω Ανατολή εξαρτάται αποκλειστικώς από το μέλλον της Κίνας. Η Ιαπωνία και η Ν Κορέα είναι οάσεις ( η κακή επιλογή μιας κακής Προέδρου είναι πταίσμα), απομονωμένες όμως, η Ινδία παλεύει με τον υπερπληθυσμό της.
Η κατάσταση στη Μέση, Εγγύς Ανατολή και Βόρειο Αφρική αποτελεί πλέον τον μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα. Η ανοησία των Δυτικών Ηγεσιών να ανατρέψουν τις μπααθικές δικτατορίες, αντί να επιβάλλουν την - έστω αυταρχική και αργή - αστική μετεξέλιξή τους, οδήγησε στην επικράτηση σκοταδιστικών μουσουλμανικών καθεστώτων, που θα αλλάξει την πορεία των γήϊνων πραγμάτων. Η προηγηθείσα αντίστοιχη ανοησία στην περίπτωση της σαχικής Περσίας δεν έγινε μάθημα.
Βέβαια αφ' ης άνοιξε ο ασκός του Αίολου ούτε τα ίδια τα μουσουλμανικά καθεστώτα γλύτωσαν από την μήνη των αντιπάλων αιρέσεων. Στην Υεμένη μαίνεται ο εμφύλιος, είναι θέμα χρόνου η μετάδοση της φωτιάς στην Σαουδική Αραβία. Η επιλογή των Τούρκων ψηφοφόρων, να απομακρυνθούν από τον κοσμικό κεμαλικό καθεστώς και να εμπιστευθούν τον θρησκόληπτο μεγαλοϊδεατισμό του Ερντογάν, οδηγεί την χώρα οριστικά στο περιθώριο της Ευρώπης. Οι συνεχείς τρομοκρατικές επιθέσεις δημιουργούν κλίμα γενικής ανασφάλειας με δραματικές συνέπειες στην οικονομία και σταθερότητα όλης της περιοχής. Όσο αυξάνει η αβεβαιότητα και λιγοστεύουν οι δουλειές εκεί τόσο θα αυξάνεται και η πίεση των προσφυγικών ροών και η αντίδραση των λαών δυτικά, τόσο θα αυξάνεται το χάσμα.
Ο μουσουλμανικός ριζοσπαστισμός αντικαθιστά πλέον τον μαρξισμό ως κινητήριος δύναμη στην μόχλευση και διάδοση της εξτρεμιστικής και βίαιης αμφισβήτησης των δυτικών αξιών, αναδεικνύεται έτσι στον ουσιαστικό εχθρό του σύγχρονου τρόπου ζωής και της Ευρώπης.
Διότι Ευρώπη και σύγχρονος τρόπος ζωής είναι έννοιες με ταυτόσημο σχεδόν βάθος.
Παρά τις όποιες ατέλειες και δυσλειτουργίες η ζωή στα μέλη- κράτη της Ενώσεως είναι ό,τι καλύτερο επέτυχε μέχρις στιγμής ο Homo Sapiens. Και τούτο οφείλεται αποκλειστικώς στην ανάπτυξη συστημάτων κοινωνικής προνοίας χρηματοδοτουμένων από μιά ελεύθερη αγορά, αμφότερα έργο της ευρωπαϊκής χριστιανοδημοκρατικής πολιτικής.
Ο κίνδυνος, που ελλοχεύει, δεν είναι βέβαια η περιβόητος πολιτική της λιτότητας. Λιτότητα άλλωστε προέκυψε αποκλειστικώς για αυτούς, που ξόδευαν τα δανεικά. Η διάδοση απλοϊκών αναχρονιστικών αντιευρωπαϊκών ιδεών οφείλεται ασφαλώς στον ερχομό προσφύγων, που διεκδικούν θέσεις εργασίας, που η αυτοματοποίηση κατέστησε σπανιότερες.
Οφείλεται όμως, και κατά κύριον μάλιστα πιστεύω λόγον, στην αδυναμία των λαών, να κατανοήσουν πολιτικές, που διαμορφώνονται από απρόσωπους γραφειοκράτες , καλοπληρωμένους και ασφαλισμένους στο αδιαφανές καθεστώς των Βρυξελλών.
Ο τρόπος πολιτικής οργανώσεως της Ενώσεως καθίσταται πλέον αυτοκαταστροφικός. Αλλαγή μπορεί, να προέλθει αποκλειστικώς από τον μοναδικό δυνατό φυσικό αυτουργό , την ευρωπαϊκή Χριστιανοδημοκρατία. Εάν λοιπόν οι σημερινές ηγεσίες των Λαϊκών Κομμάτων αρθούν στο ύψος της ιστορικής ανάγκης και προωθήσουν την ουσιαστική πολιτική και οικονομική Ένωση , δίδοντας πρόσωπο στην πολιτική, υπάρχει ελπίς. Τα σχετικά μηνύματα θα τους δοθούν πάντως εντός του τρέχοντος έτους.
Καλή μας χρονιά λοιπόν...
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος διετέλεσε γενικός γραμματέας Συντονισμού της κυβέρνησης Αντώνη Σαμαρά, υφυπουργός Υγείας και πρόεδρος της Διοικούσας Επιτροπής στη ΝΔ Θεσσαλονίκης.