Είναι ο ΣΥΡΙΖΑ το νέο ΠΑΣΟΚ; Εκ πρώτης όψεως πράγματι έτσι φαίνεται! Είναι ηλίου φαεινότερον, ότι τα 3/4 των στελεχών του ανδρεϊκού/σημιτικού ΠΑΣΟΚ βρίσκονται σήμερα εκεί.
Και δεν εννοώ μόνον τους προβεβλημένους αξιωματούχους δίκην Κουρουμπλή, Σπίρτση, Χρυσόγονο, Κατσέλη κοκ αλλά - κυρίως- το μαλακόν υπογάστριον. Δεν υπάρχει σοβαρός συνδικαλιστής του παλαιού ΠΑΣΟΚ, από του Φωτόπουλου βέβαια εκκινούντες, που να μη προσεχώρησε από μακρού ήδη στον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν μάλιστα κοιτάξει κανείς τους Γενικούς Γραμματείς και τα πολιτικά διοικητικά στελέχη η αναλογία γίνεται συντριπτική. Στην περίπτωση πχ των Διοικητών Νοσοκομείων έχω την αίσθηση, ότι το ποσοστό των τέως του ΠΑΣΟΚ άγγιξε την ολότητα.
Η ίδια αναλογία των 3/4 ισχύει ασφαλώς και για τους ψηφοφόρους. Σε απόλυτους αριθμούς το 30% εκ του 40% που ψήφιζε, τα καλά τους χρόνια, ΠΑΣΟΚ, σήμερα έχει ψηφίσει σε δύο εκλογές και το δημοψήφισμα ΣΥΡΙΖΑ αβλεπί. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι, η ίδια εκλογική συμπεριφορά , η ίδια εν γένει νοοτροπία.
Αυτό είναι λοιπόν; Μπορούμε, να κοιμόμαστε ήσυχοι; Αλλάξανε απλώς το όνομα, βάλανε μπροστά ένα ταλαντούχο νεαρό με την παρέα του, που θα συνεχίσει την κληρονομιά του Ανδρέα, μιας ιδιόμορφης έστω, επιπόλαιας και υστερικής ενδεχομένως, αλλά κατ´ ουσίαν αστικής σοσιαλδημοκρατίας;
Μακάρι, να ήταν έτσι! Αλλά δεν είναι!
Ο Ανδρέας ήταν κάτι διαφορετικό. Και ως ιστορικό περιβάλλον και ως προσωπικότητα φυσικά. Ηγήθηκε της αριστεράς πτέρυγας της Ενώσεως Κέντρου και θα κληρονομούμε γρήγορα τον πατέρα του, εάν δεν μεσολαβούσε το πραξικόπημα. Συνέγειρε και ανάμειξε αστούς, που είχαν βαρεθεί την ολιγαρχική δομή της Δεξιάς,με κλασικούς σοσιαλδημοκράτες και αρκετούς φίλους της Αριστεράς του Εμφυλίου. Πέραν της ιδιοσυγκρασιακής σκηνικής παρουσιάσεως ακολούθησε μία, συνήθη για την εποχή, επεκτατική σοσιαλδημοκρατική πολιτική, η οποία μας χρεωκόπησε βέβαια, ως εκ της υπερβολής της, αλλά δεν διετάραξε τον αστικό ιστό. Σκόπευε και επέτυχε, να αλώσει με τα στελέχη της το Δημόσιο και να δημιουργήσει τα δικά της κρατικοδίαιτα επιχειρηματικά τζάκια. Να αλλάξει δηλαδή τον Τάκη τον δικό τους, με τον Τάκη τον δικό μας. Μέχρις εκεί όμως!
Τώρα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Κατ´ αρχάς όσον αφορά τον Αρχηγό. Ο Ανδρέας ήταν ένας εξαιρετικά μορφωμένος και κοσμοπολίτης αστός. Ο κ Τσίπρας στερείται αμφοτέρων των χαρακτηριστικών. Το περιβάλλον του ήσαν αφοσιωμένοι παλαιοί κεντρώοι ή σοσιαλδημοκράτες. Η ηγετική ομάς του ΣΥΡΙΖΑ είναι ιδεολόγοι κομμουνιστικής προελεύσεως, διαφωνήσαντες απλώς με την σοβιετική ορθοδοξία. Δεν κρύβουν τις συγγένειές τους ακόμη και με παραβατικούς εχθρούς της αστικής κοινωνίας (βλ ευθαρσία Κυρίτση), την επιθυμία ελέγχου της ενημέρωσης (Βλ Νόμος Παπά), την ταξική ισοπέδωση στην Παιδεία ( βλ εξαγγελίες Φίλη για ιδιωτική εκπαίδευση και Πανεπιστήμια), την παραβίαση στοιχειωδών κανόνων σεβασμού του Δικαίου μιας αστικής κοινωνίας (Βλ Πολάκης), με κορωνίδα βέβαια την ταξική μισαλλοδοξία του Νόμου Κατρούγκαλου.
Η ηγετική αυτή ομάς επέλεξε την παραμονή στην εξουσία πάση θυσία, έστω και συμβιβαζομένη κατ´ ανάγκην με τους δανειστές. Γνωρίζει - και ορθώς- ότι χρειάζεται χρόνο. Γνωρίζει - και ορθώς-, ότι ο ωφελιμισμός των στελεχών θα τα κρατήσει κοντά της. Γνωρίζει - και ορθώς-, ότι το 20% του λαού , ψηφίζοντας με την νοοτροπία του " να ψοφήσει και η κατσίκα του γείτονα" θα είναι πλέον εσαεί μαζί της. Ελπίζει, ότι θα συνεχίσει να κοροϊδεύει και το υπόλοιπο 10-15%. Εάν τα καταφέρει, τότε θα έχει κερδίσει τον Εμφύλιο. Εάν όχι, θα γίνει σαν την ΕΔΑ...
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην υφυπουργός Υγείας και πρώην πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη