του Δημήτρη Βαρτζόπουλου*
Υπάρχουν τουλάχιστον εκατοντάδες καφενειακές δικαιολογίες γιατί φθάσαμε, εδώ που φθάσαμε. Υπάρχουν σίγουρα και αρκετές σοβαρές επιστημονικές αιτιολογήσεις της εξελίξεως των πολιτικών και κοινωνικών πραγμάτων του νέου ελληνικού κράτους.
Όλοι μας επίσης γνωρίζουμε, τι συζητείται καθημερινώς στα ελληνικά ΜΜΕ, όπως φυσικά και γιατί ψηφίζει ο καθείς αυτό το κόμμα και αυτόν τον πολιτικό, που ψηφίζει. Δεδομένης λοιπόν αυτής της υποκειμενικής βεβαιότητος περί των κριτηρίων σκέφθηκα, ότι θα ήταν ενδεχομένως υποβοηθητικό, να αντιληφθούν, όσοι έτυχε να μη γνωρίζουν, πως αντιμετωπίζονται βασικά ζητήματα της καθημερινότητος στην ευρωπαϊκή αλλοδαπή. Δηλαδή με ποια κριτήρια ψήφιζαν αυτοί τους δικούς τους πολιτικούς και τι κατάφεραν ως εκ τούτου.
Και δεν εννοώ τα χιλιοειπωμένα περί επιχειρηματικού και εργασιακού περιβάλλοντος. Ούτε καν ζητήματα ποιότητος κατοικίας και μεταφορών. Όχι βέβαια διότι στερούνται σημαντικότητος, αλλά απλά διότι οι διάφορες ανάγονται ευχερέστατα στην μόνιμο οικονομική δυσπραγία της νεοελληνικής εξέλιξης(βλ σκλαβιά, πόλεμοι, λιμοί, σεισμοί, καταποντισμοί, η κακία και μοχθηρία των άλλων κοκ). Νομίζω είναι σκοπιμότερον και ενδεικτικότερον, να ασχοληθούμε με ζητήματα οργάνωσης και νοοτροπίας, όπως αυτά της παιδείας, υγείας και αντιμετώπισης της φτώχειας. Ας αποφύγουμε μάλιστα, να περιγράψουμε την εδώ κατάσταση, την γνωρίζουμε φυσικά όλοι μας άριστα.
Παιδεία: Μετά την βασική εκπαίδευση σε όλες ανεξαιρέτως της χώρας του ευρωπαϊκού πυρήνος αναπτύσσονται δύο εκπαιδευτικοί πυλώνες, ο ακαδημαϊκός και ο τεχνικός. Στην επιλογή σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και η άποψη του παιδαγωγού. Οι μισοί μαθητές συνηθέστατα ακολουθούν την μία οδό, την αναζήτηση ανωτάτης εκπαίδευσης και οι άλλοι μισοί την άλλη της επαγγελματικής.
Όσοι επιλέγουν το Πανεπιστήμιο, θα αντιμετωπίσουν κάποια στιγμή ενιαίες δοκιμασίες, αν όχι ως εξεταστικά θέματα, σίγουρα ως διαδικασία και βαθμό δυσκολίας. Η πρόσβαση όμως σε συγκεκριμένα ιδρύματα εξαρτάται αποκλειστικώς από τα ίδια. Στα κριτήρια συμπεριλαμβάνονται πέραν των επιδόσεων στις ενιαίες διαδικασίες και ιδιαίτερα στοιχεία, που απαιτεί κάθε ίδρυμα από το βιογραφικό και την προσωπικότητα των υποψηφίων(απαραίτητος διευκρίνηση για τον Έλληνα αναγνώστη: δεν εννοούνται εδώ σημαντικές συγγενικές σχέσεις).
Πέραν από εξατομικευμένες περιπτώσεις και εξαιρετικά ελάχιστα ειδικά ιδρύματα η έννοια του φροντιστηρίου, της βοήθειας δηλαδή εισαγωγής στο Πανεπιστήμιο, είναι παντελώς άγνωστος. Η έννοια μάλιστα της φροντιστηριακής επιχείρησης, κατά τα εδώ δεδομένα, είναι πολύ δύσκολο, να αποδοθεί και λεκτικά σε πολλές ξένες γλώσσες. Εν ολίγοις, και για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, ο μέσος Γερμανός γονιός δεν πληρώνει ούτε cent για την εισαγωγή των παιδιών του στα γερμανικά ΑΕΙ. Αυτή εξαρτάται αποκλειστικώς από το σχολείο του.
Δεν πληρώνει επίσης απολύτως τίποτε για την, απολύτως επαρκή, εκμάθηση μιας τουλάχιστον ξένης γλώσσης στο σχολείο, ασχέτως του πυλώνος, που παρακολουθεί το παιδί του. Πολλά μαθήματα ξένων γλωσσών προσφέρονται, ούτως η αλλέως, από τους δήμους και τα Πανεπιστήμια σε ειδικές τιμές, αν θέλει κανείς, να μάθει και μια δεύτερη και τρίτη γλώσσα.
Οι ακολουθούντες την τεχνική εκπαίδευση ομολογουμένως βασίζονται σε ένα σύστημα ηλικίας τουλάχιστον μισής χιλιετηρίδας. Αυτό της μαθητείας. Εκεί οι επιχειρήσεις, που το επιθυμούν και έχουν πιστοποιηθεί γι αυτό, απευθύνονται στα Επιμελητήρια τους (!!) και δηλώνουν τις κενές θέσεις μαθητείας, που διαθέτουν.
Ο επιθυμών έχει λοιπόν, ανά πάσα στιγμή, πλήρη εικόνα των τάσεων της πραγματικής οικονομίας και αποφασίζει αναλόγως. Αναλόγως προσαρμόζονται φυσικά και τα θεωρητικά μαθήματα, που συνοδεύουν την πρακτική εκπαίδευση. Ως αποτέλεσμα η διαφορά φάσεως μεταξύ των αναγκών της εργασιακής αγοράς και της προσφοράς εξειδικευμένου προσωπικού είναι μάλλον μικρά.
Όσο αφορά τα των ανωτάτων και ανώτερων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων περιττεύει οιοδήποτε σχολιασμός. Μπορεί ο καθείς από το διαδίκτυο να δει εικόνες και να πληροφορηθεί για την σειρά αξιολογήσεως τους στις διεθνείς ειδικές κλίμακες.
Αυτα σχετικώς με τα εκπαιδευτικά. Τα της υγείας στο επόμενο σημείωμά μας.
Ας αναλογιστούμε λοιπόν πόσα εκ των ως άνω συνιστούν κριτήρια πολιτικών αποφάσεών μας επιλογής κομμάτων και προσώπων...
*Ο Δημήτρης Βαρτζόπουλος είναι πρώην υφυπουργός Υγείας και πρώην πρόεδρος της διοικούσας επιτροπής της ΝΔ στη Θεσσαλονίκη