Skip to main content

Βαρτζόπουλος: Ανευθυνότητα και αναμενόμενες συνέπειες

Η παραβολή του εύπιστου ασθενή και η περίπτωση των Ελλήνων πολιτών και ψηφοφόρων, που προτίμησαν τα μαγικά κόλπα από τη σίγουρη θεραπευτική αγωγή.

του Δημήτρη Βαρτζόπουλου

Για να καταλάβουμε τι πραγματικά γίνεται, ας υποθέσουμε, ότι κάποιος παρουσίασε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας ( μακριά από μας βέβαια, αλλά είπαμε , παραδείγματος χάριν). Το πρόβλημα προέκυψε κατ´ ουσίαν από αυτό, που διεθνώς χαρακτηρίζεται πλέον ως " ανθυγιεινός τρόπος ζωής", οφειλόμενος αποκλειστικώς στις λανθασμένες κρίσεις του ίδιου του πάσχοντος. Είτε σε προσωπικό επίπεδο, στην τρυφηλή και υπερβολική χαμηλής ποιότητας κατανάλωση  δηλαδή, είτε στην διαβίωση σε σωματικώς και ψυχικώς επιβαρυντικά περιβάλλοντα, που διαμόρφωσε η λανθασμένη και εκεί, επιλογή διοικούντων.

Όταν λοιπόν, η κατάσταση έφθασε στο απροχώρητο και ο καλός άνθρωπος της υποθέσεώς μας κινδύνευσε «να δει τα ραδίκια από κάτω», τον έβαλαν στην εντατική και κάλεσαν και γιατρούς ξένους, μιας και εκρίθη πλέον, ότι τα ντόπια μέσα δεν εφθάνανε. 

Αυτοί συνέστησαν θεραπείες ριζικές. Δίαιτες σκληρές, ασκητικό τρόπο ζωής και φάρμακα από έξω, πολύ ακριβά. Ο άνθρωπός μας τα κανε όλα αυτά, βαρυγγομώντας βέβαια. Πίστεψε όμως, στην αρχή τουλάχιστον, τον επικεφαλής της ιατρικής ομάδας, που συνεχώς τού λέγε, ότι όλα αυτά, εάν γίνουν σωστά, θα τον σώσουν τώρα και εις τον αιώνα.

 Η θεραπεία ήταν όμως σκληρή και πράγματι βαρυγγομούσε. Τότε κάτι νεαροί συγγενείς άρχισαν μιά κουβέντα για ένα θαυματουργό θεραπευτή, που ακολουθούσε άλλες, έλεγε, εναλλακτικές, ριζοσπαστικές και απόλυτα εγγυημένες μεθόδους. Αυτός υποσχόταν με σιγουριά τα ίδια αποτελέσματα στον ίδιο χρόνο χωρίς καθόλου πόνο. Μία τελευταία θεραπεία μάλιστα από το εξωτερικό, που επέτυχε το ιατρικό team, την λοιδόρησε, την γελοιοποίησε, την θεώρησε εντελώς περιττή και επιζήμια.

 Ο δικός μας τους πίστεψε. Στην πρώτη ευκαιρία έδιωξε την πρώτη ομάδα της κλασσικής ιατρικής, απέλυσε τον επικεφαλής και προσέλαβε τον νεαρό θαυματοποιό. 

 Είναι αλήθεια ότιι αυτός αμέσως προσπάθησε να αλλάξει την αγωγή. Σταμάτησε τα ξένα φάρμακα, πρότεινε δικά του, ανήκουστα μέχρι τότε.  Τα αποτελέσματα όμως ήταν άμεσα και δραματικά. Ο ασθενής ξανακύλησε εν τω άμα, ξαναμπήκε στην εντατική, οι βασικοί δείκτες επιδεινώθηκαν ραγδαία. 

 Τότε ο νεαρός θαυματουργός του είπε, ότι πρέπει, να ξαναγυρίσουν στην παλιά θεραπεία. Στα ίδια φάρμακα. Τα οποία βέβαια, λόγω της επιδείνωσης, είναι πια περισσότερα και ακριβότερα. Και θα πρέπει να τα παίρνει και για πολλές δεκαετίες παραπάνω. Εάν την γλυτώσει στο τέλος εννοείται...

Τότε άρρωστος και συγγενείς κατάλαβαν ότι την πάτησαν. Όταν μάλιστα ο νεαρός τους πρότεινε ως τελευταία αναγκαία θεραπεία , την ίδια ακριβώς, που κορόϊδεψε στο παρελθόν, με το επιχείρημα, ότι η δική του είναι κατά 0,3% φθηνότερη, συνειδητοποίησαν ότι είναι και παπατζής. Ανεύθυνος δηλαδή.

 Δεν είναι του παρόντος, εάν θα απευθυνθούν και στον δικηγόρο τους ή όχι. Η αμέλεια όμως, να ακολουθήσει κανείς τους βασικούς κανόνες επικαλούμενος μηδέποτε επαληθευθείσες ιδεοληψίες, που οδηγεί σε ανήκεστο βλάβη, δεν είναι μόνον ηθικής φύσεως έγκλημα.

Ερωτώμενος από τον Guardian σχετικά με τις πολιτικές του, που οδήγησαν στα capital controls, στο τρίτο μνημόνιο, σε επαχθή δέσμευση της χώρας για δεκαετίες και σε εξανέμιση της περιουσίας των μεσοαστών,  ο Πρωθυπουργός επεκαλέσθη την απειρία και τις αυταπάτες του. Δίκαιωμά του. Εν προκειμένω όμως :

 1. Εάν ένας  νεαρός γιατρός ισχυρίζετο ότι μπορεί, να θεραπεύσει σοβαρώς πάσχοντα αλλάζοντας την μέχρι τότε κλασσική θεραπεία του ,

 2. Εάν ο ασθενής το πίστευε και του ανέθετε την θεραπεία του,

 3. Εάν η αλλαγή αυτή οδηγούσε σε (αναμενόμενη φυσικά) επιδείνωση, που επέβαλε την επιστροφή στην προηγουμένη αγωγή με σημαντική  επί πλέον βλάβη του πάσχοντος.

4. Εάν ο νεαρός γιατρός έλεγε μετά ότι έφταιξε η απειρία του και η άγνοιά του, 

 Τότε 

 1. Πώς θα χαρακτηρίζατε την επαγγελματική του επάρκεια;

 2. Πως θα χαρακτηρίζατε το προσωπικό του ήθος; 

 3. Ποιες θα ήσαν οι προσήκουσες συνέπειες; 

 ΥΓ. Τα γεγονότα με τον Ρουβίκωνα έδειξαν , ότι πράγματι η φυσική ηγεσία της αστυνομίας ακολουθεί σαφείς οδηγίες της πολιτικής ηγεσίας. Αυτό  είναι καθησυχαστικό. Δεν λαμβάνεται όμως ο βαθμός της ευπείθειας σε παράνομες εντολές συγκαλύψεως παραβατικών πράξεων υπ´ όψιν στις κρίσεις;