Είναι η πρώτη φορά, από τότε που ο Α. Σαμαράς μάς είχε διαβεβαιώσει ότι ξεκίνησε η διαδικασία οριοθέτησης της ΑΟΖ μας (αλλά φάνηκε πως δεν ήταν σοβαρή περίπτωση, αφού μας είπε ότι θα οριοθετήσουμε ΑΟΖ και με την… Μάλτα) που υπάρχει βάση να αισιοδοξούμε ότι μπορεί να κατασκευαστεί υποθαλάσσιος αγωγός που θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τα Οικόπεδα της Κύπρου και το Ισραήλ στην Ελλάδα.
Όπως έγραψα σε προηγούμενο σημείωμα, αυτός ο αγωγός αποτελούσε την τελευταία λύση, αφού προηγούνταν ως συμφέρουσες άλλες. Όμως, η κατάσταση στη Μέση Ανατολή όπως διαμορφώθηκε, και η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης των Ισραηλινών στην Τουρκία, αλλά και η εκλογή του Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ φέρει στο προσκήνιο τον αγωγό EastMed.
Το ευτύχημα για την Ελλάδα είναι ότι πολύ πλησίον στον Τραμπ βρίσκεται ο ομογενής Γιώργος Παπαδόπουλος, 30χρονος εκ Θεσσαλονίκης, ειδικός σε θέματα ενέργειας, ο οποίος μπορεί να έγινε τώρα γνωστός στην Ελλάδα, αλλά έχει κάνει πολλές επισκέψεις στην χώρα μας, υποστηρίζοντας λύσεις που μας ευνοούν.
Σε συνέντευξή του στη Καθημερινή (8 Μαΐου 2016), ερωτηθείς αν υπό την ηγεσία Τραμπ ο Λευκός Οίκος θα υποστηρίξει τη συνεργασία Ελλάδος, Κύπρου και Ισραήλ, ο Παπαδόπουλος την είχε χαρακτηρίσει ζήτημα ύψιστης προτεραιότητας για τις ΗΠΑ. Είχε χαρακτηρίσει τη σχέση μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και του Ισραήλ ως "στρατηγική σχέση", και "μοντέλο επιτυχημένης περιφερειακής συνεργασίας", με στόχο "να προωθήσουν την ασφάλεια, τη σταθερότητα και την τελική αξιοποίηση των ενεργειακών κοιτασμάτων στην παγκόσμια αγορά", προσθέτοντας ότι καλό θα ήταν "να ενσωματώσουν και άλλες φιλοδυτικές χώρες, σαν την Αίγυπτο".
Ο Γιώργος Φιντικάκης, σημείωσε στο liberal, ότι κατά καιρούς ο σύμβουλος του Αμερικανού προέδρου έχει υποστηρίξει ότι η αποστολή του φυσικού αερίου προς την Τουρκία μέσω αγωγού και από εκεί στην υπόλοιπη Ευρώπη μπορεί να είναι σχετικά φθηνή, ωστόσο το Ισραήλ θα πρέπει να κοιτάξει αλλού. Η επιχειρηματολογία του ήταν ότι η τουρκική επιλογή, "στερεί το Ισραήλ από τις πολιτικές πραγματικότητες της περιοχής και δεν λαμβάνει υπόψη τις εν δυνάμει καταστροφικές συνέπειες που αυτή η επιλογή μπορεί να έχει στις στρατηγικές του σχέσεις με μέλη της Ε.Ε. όπως η Κύπρος, και κατ’ επέκταση, με το σύνολο της Ευρώπης".
Υπάρχει έντονο αμερικανικό ενδιαφέρον γι’ αυτό και η κινητικότητα που καταγράφεται τελευταίως όχι μόνο για τον αγωγό East Med, αλλά και για την περίπτωση τερματικού σταθμού υγροποίησης στην Αλεξανδρούπολη, που ήταν ένα από τα θέματα που συζήτησε ο Α. Τσίπρας με τον Μπ. Ομπάμα.
Θυμίζω επ’ αυτού ένα δημοσίευμα της Voria.gr πριν από πολύ καιρό: «Μπορεί στον τραπεζικό κλάδο οι εξελίξεις να παραπέμπουν λίγο ως πολύ σε θρίλερ, ωστόσο δεν είναι όλα τα νέα δυσάρεστα από το μέτωπο των επιχειρήσεων. Ειδικά στο ενεργειακό κομμάτι, οι εξελίξεις είναι συνεχείς και διαδέχονται η μια την άλλη.
«Για παράδειγμα, επανεργοποιείται το joint venture του ομίλου Κοπελούζου με αμερικανικά κεφάλαια για την κατασκευή σταθμού LNG στην περιοχή της Αλεξανδρούπολης. Πρόκειται για ένα σχετικά παλιό σχέδιο, το οποίο επανέρχεται στην επικαιρότητα, αυτή τη φορά, όπως πληροφορούμαστε, με αμερικανική πρωτοβουλία! Αυτό τουλάχιστον διαρρέεται από την ελληνική πλευρά και πιο συγκεκριμένα από το αρμόδιο υπουργείο».
Την ίδια εποχή είχε δημοσιοποιηθεί και η πρόθεση της χώρας μας να αναθέσει την εκμετάλλευση του λιμένα της Αλεξανδρούπολης σε κονσόρτσιουμ τεσσάρων εταιρειών με επικεφαλής εταιρεία από το Ισραήλ, το οποίο, λόγω των συνθηκών που έχουν διαμορφωθεί στην περιοχή το τελευταίο διάστημα δεν αποσκοπεί κυρίως σε οικονομικά οφέλη, αλλά εντάσσεται στο πλαίσιο της στρατιωτικής συνεργασίας Ελλάδας - Ισραήλ. Ίσως, το οικονομικό ενδιαφέρον του Ισραήλ είναι και πρόσχημα που θα επιτρέψει στο Τελ Αβίβ να αναπτύξει στρατιωτικές δραστηριότητες στον Έβρο και να αποκτήσει για πρώτη φορά επιχειρησιακά σύνορα με την Τουρκία, μετά την επιδείνωση των σχέσεών τους.
Κοντά στον EastMed αναζωπυρώνεται λοιπόν και το ενδιαφέρον για τερματικό στην Αλεξανδρούπολη. (Αν πεισθούν στην εσωτερική αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ να μη φέρουν αντιρρήσεις σε σχέδια που ωφελούν την Ελλάδα, και ας είναι εκτός των συμπλεγματικών ιδεοληψιών τους, κάτι καλό μπορεί να γίνει).