Σε περιβάλλον εξαιρετικά ευμετάβλητο, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, το οικονομικό επιτελείο της ελληνικής κυβέρνησης καλείται να πάρει κρίσιμες αποφάσεις αναφορικά με την επόμενη μέρα της χώρας. Το μέγαλο στοίχημα για την Ελλάδα ήταν και παραμένει να επιστρέψει κάποια στιγμή στην κανονικότητα, κάτι που πρακτικά συνεπάγεται την απόκτηση πρόσβασης στις ελεύθερες αγορές κεφαλαίων.
Για να το πετύχει αυτό, ωστόσο, στο ΥΠΟΙΚ γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα ότι η Ελλάδα θα πρέπει να ενταχθεί στο πρόγραμμα χαλάρωσης (QE) της Ευρωπαικής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ). Ωστόσο, ενώ διάρκεια του είναι πεπερασμένη, καθώς λήγει το ερχόμενο φθινόπωρο και άρα τα χρονικά περιθώρια για να γίνει το μεγάλο βήμα δεν είναι απεριόριστα, η κυβέρνηση επιμένει να μην κάνει τα κρίσιμα βήματα που θα την οδηγήσουν εκεί.
Ακόμα και σήμερα, τρεις μήνες μετά, η δεύτερη αξιολόγηση επιμένει να παραμένει ανοικτή. Έπρεπε να έχει κλείσει από τον Νοέμβριο, πάμε προς το τέλος Ιανουαρίου και η εκκρεμότητα αυτή τείνει να στοιχειώσει. Όλοι συμφωνούν ότι αν χαθεί και ο Φεβρουάριος, τότε πάμε αναγκαστικά από Απρίλιο και μετά, καθώς ο Μάρτιος είναι εκλογικός μήνας στην Ολλανδία και όλες οι ευρωπαϊκές εξελίξεις θα παγώσουν.
Ο Απρίλιος, εκ των πραγμάτων, εξελίσσεται σε έναν από τους κομβικότερους μήνες για την χώρα, καθώς τότε υπολογίζεται ότι τελειώνουν και τα λεφτά του δημοσίου ταμείου. Βεβαίως, οι μεγάλες πληρωμές είναι προγραμματισμένες για τον Ιούνιο, αλλά αν φτάσουμε έως τότε, με όλα τα θέματα ανοικτά – μεταξύ των οποίων και το QE – τότε το στοίχημα θα έχει χαθεί οριστικά.