Η Ελλάδα μετατρέπεται μεθοδικά σε μια χώρα ευκαιριακή, σε μια χώρα καιροσκόπων, με το ατομικό συμφέρον να ισοπεδώνει το συλλογικό, με τις αρχές και τις αξίες, τα ιδανικά και τα πρότυπα να έχουν δώσει τη θέση τους στους φτηνούς εντυπωσιασμούς, με την κοινωνική συνοχή να είναι ένα από τα πιο σύντομα ανέκδοτα. Ξέρω ότι ήδη το βλέπουμε, αλλά ότι δεν έχει γενικευτεί το φαινόμενο είναι –ευτυχώς- αλήθεια. Αν γενικευτεί... χαθήκαμε.
Προτού η χώρα καταστραφεί για οικονομικούς λόγους θα έχει καταστραφεί σε όλα τα άλλα επίπεδα και κυρίως στο ηθικό. Βαριά κουβέντα, όμως είναι αλήθεια πως μετατρεπόμαστε σε κοινωνία ανήθικων.
Κι ας αφήσουν όλοι οι πολιτικοί τις παρελκυστικές κουβέντες περί ήθους και ηθικής και δήθεν μειοψηφιών, διότι στο βούρκο κυλούν αριστεροί, δεξιοί και κεντρώοι, με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίες –άδολη επιθυμία μας είναι αυτή- αν γίνει ένα θαύμα και κυριαρχήσουν θα αλλάξουν την πορεία ενός λαού, ενός έθνους, μιας χώρας προς τον γκρεμό. Σε όλες τις παρατάξεις του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου.
Θα πάρω ως παράδειγμα το προσφυγικό. Καθημερινά καταρρίπτονται όλοι οι μύθοι περί ηθικής κοινωνίας. Στην Ελλάδα συμπεριφερόμαστε στο συγκεκριμένο ζήτημα με τον πλέον ανήθικο τρόπο σε όλες τις εκφάνσεις του. Παραθέτω τα γεγονότα (σχεδόν) ασχολίαστα:
-Η κυβέρνηση της Αριστεράς στέλνει αυτούς που πέρασαν τα κύματα του Αιγαίου στο δρόμο προς τη δική τους Γη της Επαγγελίας και επέζησαν, πίσω στην Τουρκία.
-Η κυβέρνηση της Αριστεράς κάνει συμβάσεις εκατομμυρίων ευρώ χωρίς διαγωνισμό για να στηθούν οικίσκοι αξίας 10.000 ευρώ ο καθένας σε κέντρα φιλοξενίας προσφύγων, τα οποία ακόμη δεν υπάρχουν.
-Η κυβέρνηση της Αριστεράς κάνει τα πάντα για να συνδέσει το προσφυγικό με την αξιολόγηση.
-Η κυβέρνηση της Αριστεράς προωθεί κλειστά camp για τους πρόσφυγες τύπου Αμυγδαλέζας (αυτηνής που δήθεν έκλεισε).
-Η κυβέρνηση της Αριστεράς απαγορεύει την ελεύθερη μετακίνηση των προσφύγων που θέλουν αντί να κάθονται στο λιμάνι του Πειραιά να κόβουν βόλτες, να την αράξουν ή να λιαστούν στην πλατεία.
-Η κυβέρνηση της Αριστεράς βολεύεται με την Ειδομένη για να ασκεί πίεση στη διεθνή κοινή γνώμη.
-Οι δήμοι ψάχνουν τρόπους για να ξεφορτωθούν τους πρόσφυγες και να αποφύγουν την εγκατάσταση στα όριά τους.
-Οι δήμοι εξαντλούν τον ανθρωπισμό τους στη διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας, δηλαδή ό,τι τους προσφέρουν οι πολίτες.
-Οι δήμοι αρνούνται να προτείνουν χώρους για να φιλοξενηθούν οι πρόσφυγες. Οι περισσότεροι εξ αυτών και μη σκέφτεστε μόνο το νομό Θεσσαλονίκης ή την Κεντρική Μακεδονία. Δεν εξαντλείται η Ελλάδα σε επτά νομούς...
Αυτά μόνο ως ορισμένα χτυπητά παραδείγματα.
Στην Ελλάδα όλοι οι εμπλεκόμενοι και συναρμόδιοι φορείς σε όλα τα επίπεδα βλέπουν τους πρόσφυγες ως τη μεγαλύτερη μπίζνα της κρίσης. Τη μεγαλύτερη ευκαιρία για κονόμα ημετέρων. Όλοι όμως...
Η κυβέρνηση έχει στήσει μια «επιχείρηση» όπου κερδίζουν κάποιοι τα μαλλιοκέφαλά τους από το προσφυγικό. Ποιοι είναι οι κερδισμένοι; Ας πούμε μια σειρά από εταιρίες που αναλαμβάνουν μέρος της λειτουργίας των κέντρων φιλοξενίας ή και την κατασκευή τους. Τα νομικά προσχήματα στις περισσότερες περιπτώσεις μπορεί να τηρούνται, αλλά βγάζει μάτι η παρουσία των γνωστών «μεγαλοεργολάβων» σε όλες αυτές τις δομές. Ε, δεν έγιναν και διεθνείς διαγωνισμοί εδώ που τα λέμε... Κάτι πρόχειροι διαγωνισμοί με νόμους τύπου Τασίας, ανάλογους των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 (για τους οποίους οι ΣΥΡΙΖΑίοι θυμάστε τι καταγγελίες έκαναν...), εννέα ωρών δεν είναι και ο πλέον διαφανής τρόπος για συμβάσεις δεκάδων εκατομμυρίων... Εδώ κοντεύουν να μπουν πρώην νομάρχες, δήμαρχοι και περιφερειάρχες φυλακή για τα 45άρια και τις κατατμήσεις έργων...
Αυτό το «πάρτι» το περίμενα και δε με ενοχλεί πια ιδιαίτερα. Αυτό που δεν περίμενα ήταν αυτή η απροκάλυπτη προσπάθεια της κυβέρνησης να κερδίσει όσο το δυνατόν περισσότερα ανταποδοτικά και αντισταθμιστικά οφέλη από τους πρόσφυγες που εγκλωβίστηκαν στη χώρα μας. Αίσχος. Είναι η χωρίς προσχήματα και χωρίς φύλλο συκής προσπάθεια να εκμεταλλευτεί μια χώρα το δράμα αυτών των ανθρώπων.
Την ίδια λογική του μεγαλύτερου δυνατού κέρδους από τους πρόσφυγες ακολουθούν δυστυχώς και πολλοί στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Βλέπω ανακοινώσεις δημάρχων που αναφέρουν ως όρο για τη φιλοξενία προσφύγων στην περιοχή τους να αγοράζονται τα είδη στο –κατά τα άλλα ανεπιθύμητο- κέντρο φιλοξενίας από τους ντόπιους επιχειρηματίες, όπως και τα υλικά για την κατασκευή του και το εργατικό δυναμικό που θα δουλέψει για να στηθεί να είναι «δικά μας παιδιά» και οι προσλήψεις μέσω ΜΚΟ για τη διάρκεια λειτουργίας του κέντρου να είναι από την περιοχή... Μόνο τα αβγά του κυρ Μάκη και τις ντομάτες του συνεταιρισμού δεν έθεσαν ως όρο για να δεχτούν τους πρόσφυγες.
Πόσος ακόμη ξεπεσμός; Τόσος, όσες και οι ανύπαρκτες ΜΚΟ και εθελοντικές οργανώσεις που μπορούν να απορροφούν τα εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες. Μη μου πει κανείς ότι πέραν πέντε δέκα γνωστών είχε ακούσει τις υπόλοιπες που διαχειρίζονται χοντρό χρήμα...
Μία λύση βλέπω. Μια συμμαχία των ηθικών από όλα τα κόμματα, σε όλη την κοινωνία, που θα ξεμπροστιάζει κάθε μέρα τους ανήθικους. Διότι, όση ισχύ και να έχουν στην ουσία είναι αδύναμοι μπροστά στον αληθινό άνθρωπο, μπροστά σε όλους εκείνους που άδολα προσφέρουν από το υστέρημά τους ή προσπαθούν από όποια θέση βρίσκονται να συμπαρασταθούν στους πρόσφυγες.
Κάποιοι θα πεθάνουν πλούσιοι και κάποιοι φτωχοί. Το χώμα που θα μας δεχτεί όλους είναι το ίδιο. Όπως και το χώμα στο οποίο πατάμε σήμερα κι άλλοι το βρομίζουμε άλλοι το αγιάζουμε.