Η προσπάθεια των κυβερνητικών προπαγανδιστών -πρώην και νυν- κατέτεινε στο να πεισθούμε πως η Ελλάδα θα καταστεί Ελντοράντο, με δύο κόμβους στο έδαφός της, τον ένα με αντικείμενο τα ενεργειακά, και τον άλλον τις μεταφορές.
Ως προς το πρώτο, η Ελλάδα προσφέρει απλώς το έδαφός της για την εγκατάσταση αγωγών και μόνον εάν υλοποιηθεί το υφιστάμενο σχέδιο για πλωτό τέρμιναλ υγροποιημένου αερίου LNG στη Βόρεια Ελλάδα, και όλα δείχνουν ότι επιλέγεται αυτό της Αλεξανδρούπολης, με συμμετοχή και της ΔΕΠΑ, μπορούμε να αισιοδοξούμε. (Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι υπάρχει συμφωνία των δύο εταιρειών να προχωρήσει το συγκεκριμένο έργο, καθώς είναι πιο προχωρημένο σε ό,τι αφορά την αδειοδότηση, αλλά πέρασε ήδη ένας χρόνος και ακόμη… σχεδιάζουν).
Ως προς την εκμετάλλευση φυσικού αερίου της ελληνικής ΑΟΖ, αυτό μάλλον μεταφέρεται στις ελληνικές καλένδες (τις ανύπαρκτες δηλαδή), όχι μόνον επειδή δεν καθορίστηκαν οι ΑΟΖ με καμιά γειτονική χώρα (ούτε καν με την Ιταλία, που δεν υπάρχουν αμφισβητήσεις, και αλωνίζουν οι Ιταλοί ψαράδες στο Ιόνιο), αλλά και επειδή, όπως έχω γράψει και άλλοτε, εάν δεν σταθεροποιηθεί η τιμή του βαρελιού πετρελαίου πάνω από τα 65 δολάρια (συμπαρασύροντας και την τιμή του φυσικού αερίου) μειώνεται το ενδιαφέρον για επενδύσεις.
Όμως, υπάρχει και ο δεύτερος κόμβος, των μεταφορών, όπου ενώ η Ελλάδα κατέχει προνομιακή γεωγραφική θέση για να καταστεί πράγματι κόμβος, δεν γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης του πλεονεκτήματος. Σε πρόσφατη μελέτη του ΚΕΠΕ, από τον ερευνητή Θεόδωρο Τσέκερη, γίνεται αναφορά στο γεγονός ότι μόνον η Cosco δεν αρκεί για να καταστεί η Ελλάδα εμπορευματικός κόμβος. Ο Θ. Τσέκερης αναφέρεται και σε άλλους παράγοντες για τους οποίους δεν υπάρχει το ανάλογο ενδιαφέρον αξιοποίησης από την ελληνική πολιτεία.
Υποστηρίζει ότι ο στόχος του διεθνούς εμπορίου θα επιτευχθεί με την ενίσχυση του σιδηροδρόμου και των εμπορευματικών κέντρων, τονίζοντας ότι η χώρα μας κινείται με πολύ αργούς ρυθμούς στον τομέα αυτό, την ώρα που οι γείτονες, αναβαθμίζουν -με την συνδρομή Κινεζικών και Τουρκικών κεφαλαίων- λιμάνια, αερομεταφορές, σιδηρόδρομο.
Θυμίζω, ότι θα υποβαθμιστεί και η Εγνατία οδός, εάν κατασκευαστεί η "παρα-Εγνατία", που ξεκινά από το Δυρράχιο της Αλβανίας και φτάνει μέχρι τα λιμάνια της Βουλγαρίας στον Εύξεινο Πόντο και είναι μέρος αυτού του επενδυτικού οράματος. Πριν από χρόνια πιέζαμε να κατασκευαστεί όσο το δυνατόν γρηγορότερα η Εγνατία οδός, ώστε να αποτελέσει αντικίνητρο για την κατασκευή της "παρα-Εγνατία".
Έγινε η Εγνατία, αλλά η αστάθεια της Ελλάδας και η πολιτική της κυβέρνησης να επιτρέπει πότε σε μετανάστες, πότε σε κοινωνικές τάξεις να κλείνουν τα σύνορα, οδηγεί τις εταιρίες να αναζητήσουν άλλους δρόμους ώστε να μη καθυστερούν τα εμπορεύματά τους να φτάσουν στον προορισμό τους.
Το ΚΕΠΕ, πάντως, δίνει ιδιαίτερο βάρος και στην αναβάθμιση των άλλων λιμένων.«Οι υπόλοιποι μεγάλοι λιμένες θα πρέπει να προσελκύσουν άμεσα επενδύσεις από διεθνείς παρόχους, ώστε να ενισχύσουν την αποτελεσματικότητα και τη διασύνδεσή τους με τις παγκόσμιες εφοδιαστικές αλυσίδες και δίκτυα παραγωγής. Παράλληλα, απαραίτητη είναι και η προσέλκυση επενδύσεων στον σιδηρόδρομο για την τεχνολογική αναβάθμιση και την ανάπτυξη των απαραίτητων υποδομών και του τροχαίου υλικού για τη συνδυασμένη μεταφορά ενός μεγάλου εύρους κατηγοριών φορτίων προς /από τις ευρωπαϊκές χώρες».
Θα πουν όλοι, καλές είναι οι μελέτες, που στηρίζονται σε ορθές διαπιστώσεις, αλλά πρέπει να υπάρχει και πολιτική βούληση που να ενισχύει την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Δυστυχώς, το κυβερνόν κόμμα μας έχει διαβεβαιώσει πως στρέφεται προς μια μορφή εταιρικότητας που θυμίζει κολχόζ. Γι’ αυτό και καθυστερούν οι υπουργοί ή ματαιώνουν έργα που θα πρόσφεραν έδαφος για ανάπτυξη.