Το «υπερόπλο» του δημοψηφίσματος, που θεωρούσε πως έχει στα χέρια της η κυβέρνηση, είναι μεν ισχυρό αλλά βρίσκεται στα χέρια των δανειστών. Προφανώς, πρόκειται για λάθος υπολογισμό. Όπως λάθος ήταν και ο υπολογισμός της εκβιαστικής απειλής ότι αποχωρώντας από την Ευρωζώνη θα ταρακουνηθεί η Ε.Ε. και προκειμένου να μη συμβεί αυτό θα υποκύψει.
Δεν γνωρίζω, ποιοι ήσαν αυτοί που συμβούλεψαν την ελληνική κυβέρνηση να ακολουθήσει αυτήν την τακτική. Έκαναν κι αυτοί λάθος υπολογισμό, ή σκοπίμως μας οδήγησαν σε δρόμο που εμάς μπορεί να προξενήσει μεγάλη ζημία, αλλά στην Ευρώπη ίσως παράσχει και όφελος;
Η αλήθεια είναι πως υπήρχαν στελέχη του κυβερνώντος κόμματος που εξ αρχής έκαναν λόγο για «τιμωρητική συμπεριφορά» έναντί μας, από πλευράς δανειστών, όπως είπε και εχθές ο κ. Βρούτσης, απογοητευμένος από την μη-απόφαση του Eurogroup που αναμενόταν θετική, αλλά ήταν απλώς άοσμη. Δεν διευκρίνισε όμως ποια είναι η τιμωρία: Η πλήρης αποδοχή των αιτημάτων τους, αντίθετων των προεκλογικών εξαγγελιών του κυβερνώντος κόμματος, ή η αποχώρησή μας από την Ευρωζώνη.
Φοβούμαι, πώς ότι και να συμβεί εκ των δύο, πράγματι θα πρόκειται για τιμωρία, όχι μόνον προς τον ελληνικό λαό, αλλά και προς το ίδιο το κυβερνητικό κόμμα. Στελέχη του οποίου πιστεύουν πως με την διεξαγωγή δημοψηφίσματος ή εκλογών (πιο συμφέρουσα λύση για τον κ. Τσίπρα, που μπορεί να απαλλαχτεί από «ενοχλητικά» στελέχη, λόγω της λίστας που θα ισχύσει) θα βγάλει την κυβέρνηση από το αδιέξοδο. Δεν είναι έτσι όμως. Πάλι για τιμωρία θα πρόκειται.
Τι αποτέλεσμα μπορεί να φέρει ένα δημοψήφισμα; Είτε αποδοχή των αιτηθέντων από τους δανειστές, είτε ρήξη και αποχώρηση από την Ευρωζώνη. Στην πρώτη περίπτωση η κυβέρνηση θα μπορεί μεν να επικαλεστεί την πρόσφατη ετυμηγορία του λαού περί αποδοχής των όρων, αλλά θα την ακολουθούν πάντοτε οι προεκλογικές εξαγγελίες της, και οι κατηγορίες της αντιπολίτευσης είτε περί ανικανότητας είτε περί παραπλάνησης του λαού για να βρεθεί στην εξουσία.
Πέρα αυτού, μπορεί οι «προεδρικοί» να δικαιολογούνται στις Συνιστώσες ότι ακολουθούν την λαϊκή θέληση, αλλά θα τους έχουν απέναντι είτε εντός του κόμματος, είτε αυτοτελείς. Τα μέλη που βρίσκονται στις Συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ έχουν ταχθεί αναφανδόν υπέρ της ρήξης, και δεν θα ικανοποιηθούν φυσικά από οποιοδήποτε τέχνασμα. Όταν θα βρίσκονται στους δρόμους, αφού μόνον έτσι κάνουν γνωστή την παρουσία τους, τι θα κάνει η κυβέρνηση; Θα στείλει τα ΜΑΤ; Θα χρησιμοποιήσει μέσα εναντίον των συντρόφων, τα οποία μονίμως κατήγγειλε ως αντιπολίτευση;
Στην άλλη περίπτωση, που το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος θα οδηγεί σε σύγκρουση, έχουν γραφεί τόσα για τις επιπτώσεις που δεν απαιτείται ιδιαίτερη ανάλυση.
Εκείνο όμως που έχει ιδιαίτερη σημασία, είναι ότι και οι δανειστές στρέφουν τώρα το «υπερόπλο» του δημοψηφίσματος εναντίον μας. Και τούτο επειδή, ως προείπα, δεν αντελήφθησαν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι ο δήθεν εκβιασμός και ο δήθεν φόβος των Ευρωπαίων, κάθε άλλο παρά υπαρκτός είναι.
Το έγραψε εχθές η Die Welt: Αν γνώριζαν το 2010 όσα γνωρίζουν τώρα οι Ευρωπαίοι θα είχαν αφήσει την Ελλάδα να χρεοκοπήσει. Αυτό που γράφω εδώ κι πάρα πολύ καιρό. Δεν είναι ανόητο το Σύστημα ώστε να εκβιάζεται από μία χώρα, ιδιαιτέρως της δυναμικότητας της Ελλάδας. Πέντε χρόνια πέρασαν από τον Μάιο του 2010, υπεραρκετά για να σχεδιάσουν την κάλυψη οποιασδήποτε απώλειας.
Έχει όμως ενδιαφέρον και αυτό που έγραψε ο Guardian. Ότι ο κ. Σόιμπλε θέλει απλώς να τελειώνει με την έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ για αυτό και άλλαξε στάση και πήρε θέση υπέρ του δημοψηφίσματος. Φαίνεται να μην φοβάται πλέον ενδεχόμενο Grexit:
«Αν οι Έλληνες ψηφίσουν την παραμονή τους στο ευρώ, τότε το Βερολίνο θα επικαλεστεί την λαϊκή ετυμηγορία για να απαιτήσει πιο σκληρά μέτρα όπως περικοπή μισθών και συντάξεων, ιδιωτικοποιήσεις κλπ. Αν πάλι πει όχι, τότε τουλάχιστον θα υπάρξει μια λύση. Η Γερμανία είναι μάλλον πολύ αισιόδοξη καθώς πιστεύει πως οι επιπτώσεις ενός Grexit στην αγορά θα είναι περιορισμένες».
Και όπως μετέδωσε το Bloomberg, η Ευρωζώνη θα ωφεληθεί από την αποχώρηση της Ελλάδας, επειδή θα υποχρεωθούν οι άλλες χώρες με τα ίδια προβλήματα, να ακολουθήσουν πλήρως την γραμμή της σκληρής λιτότητας, για να μη απομακρυνθούν κι αυτές από την Ευρωζώνη. Η δε Γερμανία, δεν θα μπορεί να κατηγορηθεί ότι προκάλεσε αναταραχή στην Ευρώπη, αφού οι Έλληνες μόνοι τους αποφάσισαν την φυγή.
Ποιος είναι τελικά ο εκβιαστής και ποιος ο εκβιαζόμενος; Και σε τίνος χέρια βρίσκεται το «υπερόπλο»; Και επειδή στην κυβέρνηση αρχίσουν να κατανοούν την απάντηση στα ερωτήματα, φαίνεται ότι αρχίζουν ευτυχώς να το ξανασκέφτονται...
Ο Μακεδών