Skip to main content

Το χαλαρό καλοκαίρι του Αλέξη Τσίπρα και η χαμένη προοπτική

Η Ελλάδα μπορεί τώρα να προσβλέπει στην εκταμίευση της δόσης, που δεν θα είναι μικρή, αλλά σίγουρα όχι στον συμβολισμό της ένταξης στο QE.

Πού βρισκόμαστε αυτή τη στιγμή αναφορικά με το ελληνικό ζήτημα; Με δυο λόγια:

Οι δανειστές συμφώνησαν στη συμμετοχή του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα, αλλά χωρίς χρηματοδότηση, λόγω αμφιβολιών για τη βιωσιμότητα του χρέους.

Αυτό έγινε στο παρασκήνιο, ανεξαρτήτως με το τι λέγεται δημοσίως και κυρίως το τι διαρέεται. Και γιατί κατέληξαν σε αυτή την λύση;  Διότι, πολύ απλά εξυπηρετεί τον Σόιμπλε (Γερμανία) και τον Τόμσεν (ΔΝΤ) καθώς:

1.    Ο πρώτος μπορεί να πάει στο κοινοβούλιο της χώρας του και να ζητήσει έγκριση της εκταμίευσης της δόσης στην Ελλάδα, έχοντας εξασφαλίσει τη συμμετοχή του ΔΝΤ στο πρόγραμμα, όπως είχε δεσμευθεί. Επίσης, ενόψει εκλογών, δεν θα κατηγορηθεί ότι έχει κάνει σοβαρές παραχωρήσεις στο θέμα του χρέους.

2.    Ο δεύτερος μπορεί να ζητήσει από το διοικητικό συμβούλιο του Ταμείου την επιστροφή του στο ελληνικό πρόγραμμα, με νέο μνημόνιο, αλλά χωρίς χρηματοδότηση, έως ότου ικανοποιηθεί στο θέμα του χρέους. Αλλιώς αποχωρούν οριστικώς (που κι αυτό το θέλουν)

Τι θα γίνει λοιπόν από εδώ και στο εξής;

Η λύση για το ελληνικό χρέος θα αναζητηθεί ξανά μετά τις γερμανικές εκλογές. Δηλαδή από Σεπτέμβριο και βλέπουμε. Και μάλιστα, όχι και ιδιαιτέρως βιαστικά, αφού κανείς από τους άμεσα εμπλεκόμενους – πλήν της Αθήνας εννοείται – δεν θα «καίγεται». Οποιος διαβάσει προσεκτικά τα παραπάνω, θα καταλάβει.

Και η Ελλάδα; Μπορεί τώρα να προσβλέπει απλώς στην εκταμίευση της δόσης, που δεν θα είναι μικρή (πάνω από 7 δισ. ευρώ, ενδεχομένως να φτάσει και στα 8,5 δις), αλλά σίγουρα δεν περιέχει τον συμβολισμό της ένταξης στο QE.

Όμως, ο κ. Τσίπρας θα μπορέσει να περάσει ένα χαλαρό καλοκαίρι.

Οι υποχρεώσεις θα πληρωθούν, οι συντάξεις και οι μισθοί θα καταβληθούν, οι τουρίστες θα ρθουν, η αγορά θα δουλέψει κάπως, το κλίμα θα φτιάξει – όσο μπορεί – και από φθινόπωρο βλέπουμε πάλι.

Το πολύ – πολύ, τότε, να κηρυχθεί ο συνήθης «ανένδοτος» κατά των θεσμών, να πολωθεί λίγο παραπάνω το κλίμα στη Βουλή, να περάσει κάπως ο καιρός, μέχρι οι «έξω» να μας δώσουν «κάτι» και στο χρέος (οτιδήποτε) και έτσι να συνεχίσουμε να πορευόμαστε.

Λύση με προοπτική, πάντως, μην περιμένετε...