του Γιώργου Δώρα
Στη ζωή σημασία έχει το αποτέλεσμα. Η πράξη. Ειδικότερα στα θέματα της οικονομίας και της καθημερινότητας οι προθέσεις είναι σεβαστές, αλλά δε φτάνουν. Όπως δεν αρκούν οι ιδέες που βρίσκονται στη βάση των σχεδιασμών, οι οποίοι κρίνονται από την εφαρμογή τους.
Η κυβέρνηση ρίσκαρε με το ασαφές δημοψήφισμα. Δίχασε τους πολίτες, αλλά πήρε το αποτέλεσμα που ήθελε. Τώρα οφείλει να προχωρήσει. Σύμφωνα με τον πρωθυπουργό το επόμενο βήμα είναι μια καλύτερη συμφωνία με τους εταίρους πολύ σύντομα. Εάν είναι δυνατόν σε δύο – τρεις ημέρες. Όλοι οι Έλληνες περιμένουν με ελπίδα και αγωνία για να δουν αν και πότε θα ανοίξουν οι τράπεζες, τι θα γίνει με τις αποταμιεύσεις τους, τι θα γίνει με τις δουλειές τους, πόσο θα αλλάξει –προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο;- η καθημερινότητα τους. Με τα πάρτι και τις θριαμβολογίες περνούν ευχάριστα μερικές ώρες –άντε λίγες ημέρες- και μετά τα φώτα σβήνουν…
Η κατάσταση στην πραγματική οικονομία δεν επιτρέπει ολιγωρίες, ούτε επιδέχεται καλλωπισμού. Η ζημιά που έχει γίνει στις επιχειρήσεις είναι ήδη πολύ μεγάλη. Τις συνέπειες υφίστανται πρωτίστως το κρατικό ταμείο και το ασφαλιστικό σύστημα. Επίσης, τις βιώνουν πολλοί εργαζόμενοι. Και από σήμερα τα πράγματα αναμένονται χειρότερα.
Σύμφωνα με απόλυτα ασφαλείς πληροφορίες μεταποιητικές επιχειρήσεις στη Β. Ελλάδα έχουν ξεμείνει από πρώτες ύλες και από σήμερα ξεκινούν υποχρεωτικές άδειες και διαθεσιμότητες. Πληρωμές δε γίνονται, ούτε υπάρχουν εισπράξεις. Το χρήμα όχι μόνο δεν κυκλοφορεί, έχει πλήρως εξαφανιστεί. Κανείς δεν δικαιούται να κλείνει τα μάτια μπροστά σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση, που εάν συνεχιστεί το επόμενο διάστημα θα σημαίνει καταστροφή.
Το πρόβλημα των σχέσεων της Ελλάδας με τον έξω κόσμο –ακόμη και με την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Ευρωζώνη- είναι ότι σπανίως ενδιαφερόμαστε για την μεγάλη εικόνα. Τον Ιανουάριο οι Έλληνες ψήφισαν νέα κυβέρνηση, βγήκαν στο Σύνταγμα και την Αριστοτέλους και πίστεψαν ότι θα αλλάξουν την Ευρώπη, κάτι που δεν έγινε. Χθες ξαναψήφισαν και μετά τα αποτελέσματα βγήκαν πάλι στους δρόμους και ακούστηκαν οι ίδιες απόψεις. Στην πράξη κατά πάσα πιθανότητα θα αποδειχθεί για μία ακόμη φορά ότι οι διεθνείς ισορροπίες δεν αλλάζουν τόσο εύκολα. Πολύ περισσότερο δεν αλλάζουν μονομερώς. Για όσους το ξέχασαν και οι 18 άλλοι ηγέτες της Ευρωζώνης είναι εξίσου εκλεγμένοι με τον Έλληνα πρωθυπουργό. Έχουν από πίσω τους κοινοβούλια και λαούς.
Υ.Γ. Υπόθεση εργασίας: εάν γίνουν 18 δημοψηφίσματα στις χώρες της Ευρωζώνης για «ναι ή όχι» βοήθεια στην Ελλάδα υπάρχει κάποιος που στοιχηματίζει στην πλειοψηφία του «ναι»;