Η βιομηχανία υλικών συσκευασίας, δουλεύει ερευνητικά πάνω σε νέα υλικά συσκευασίας, φυσικά και βιοδιασπώμενα, τα οποία θα μπορούν να αντικαταστήσουν τα συνθετικά πολυμερή που ως και σήμερα χρησιμοποιούνται από τη βιομηχανία τροφίμων.
Μια τέτοια λύση για βιοδιασπώμενες συσκευασίες μπορεί να δώσει το άμυλο, φθηνή πρώτη ύλη, άφθονη στη φύση και ανανεώσιμη. Μάλιστα, το συγκεκριμένο φυσικό πολυμερές, εάν τύχει επεξεργασίας μαζί με λιπαρά οξέα, αποκτά τις ιδιότητες που απαιτούνται για συσκευασκίες μία μεγάλης ποικιλίας στερεών τροφίμων.
Την νέα αυτή μέθοδο παραγωγής συσκευασιών με πρώτη ύλη το άμυλο, παρουσίασε ο κ. Στ. Ραφαηλίδης, δ/ντής της Σχολής Τεχνολογίας Τροφίμων στο ΑΤΕΙΘ, στο πλαίσιο της εκδήλωσης της Πανελλήνιας Ένωσης Τεχνολόγων Τροφίμων για τη «Συσκευασία στη Βιομηχανία Τροφίμων».
Οι δύο αυτές βιομηχανίες, τροφίμων και υλικών συσκευασίας, συνεργαζόμενες, έχουν σημαντικά βελτιώσει τον χρόνο ζωής στο ράφι ( shelf life) αλλά και την ποιότητα των συσκευασμένων τροφίμων, όπως τονίσθηκε κατά την εκδήλωση που διοργανώθηκε παράλληλα με τις διεθνείς εκθέσεις Detrop-Oenos.
Όπως δήλωσε στη Voria.gr o κ. Ραφαηλίδης, η τεχνολογική εξέλιξη στην βιομηχανία υλικών συσκευασίας διπλασίασε τον χρόνο ζωής των συσκευασμένων τροφίμων αλλά και μείωσε ως και σε ποσοστό 90% τις απώλειες από εξωγενείς παράγοντες όπως είναι η φωτοοξύδωση και οι διακυμάνσεις της θερμοκρασιας.
«Η συσκευασία δεν αφορά μόνο την προστασία των τροφίμων, ούτε μόνο στην παροχή πληροφοριών στον καταναλωτή, ούτε μόνο στο μάρκετινγκ των προϊόντων. Αφορά σε πολύ μεγάλο βαθμό την αύξηση της ζωής ενός προϊόντος στο ράφι και για να έχει ένα τρόφιμο μεγαλύτερο διάρκεια self life, πρέπει να υπάρχει συνεργασία των δύο αυτών βιομηχανιών, τροφίμων και υλικών συσκευασίας», τόνισε ο κ. Ραφαηλίδης.
Οι μεγάλες βελτιώσεις στις συσκευασίες τροφίμων, έγιναν προς τα τέλη της δεκαετίας του 1980 και μετά. Για παράδειγμα, στα κατεψυγμένα λαχανικά, οι σακούλες έγιναν πολυστρωματικές με αποτέλεσμα να μην παρατηρούνται τα προβλήματα που εμφανίζονταν στα τρόφιμα, δηλαδή της απώλειας βάρους, των αλλοιώσεων και βεβαίως της πολύ μικρότερης διάρκειας ζωής.