Η αλήθεια είναι πως ο Γερμανικός λαός έχει βαθιά χαραγμένη την αίσθηση της κοινωνικής συνείδησης και της εργατικότητας. Σε αντίθεση, ο Έλληνας, ενώ παρουσιάζει βαθύτατα στοιχεία Εθνικής πίστης και αφο
Του Νίκου Νυφούδη*
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η ανάλυση του θέματος της ψυχικής απόστασης που χωρίζει τον Έλληνα και τον Γερμανό πολίτη, όταν μάλιστα για πολλές δεκαετίες οι Έλληνες μετανάστες στήριζαν την οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας και η Γερμανική Πολιτική για την Ευρώπη φαίνεται πως προωθούσε την ισχυροποίηση της Ελλάδας.
Τι είναι αυτό που άλλαξε; Αν άλλαξε. Η αλήθεια είναι πως ο Γερμανικός λαός έχει βαθιά χαραγμένη την αίσθηση της κοινωνικής συνείδησης και της εργατικότητας. Σε αντίθεση, ο Έλληνας, ενώ παρουσιάζει βαθύτατα στοιχεία Εθνικής πίστης και αφοσίωσης αυτά δεν μεταλαμπαδεύονται σε κοινωνικό έργο. Δεν καιγόμαστε, με απλά λόγια, για την κοινωνική πρόοδο. Διαφορετικά ούτε θα φοροδιαφεύγαμε ούτε θα αντιμετωπίζαμε το κράτος σαν μπαμπούλα. Ο Γερμανός πολίτης, ιδιαίτερα ο Δυτικός, έχει βαθιά μέσα του χαραγμένη την αδικία που υπέστη με την ανοικοδόμηση της Ανατολικής Γερμανίας- κάτι τέτοιο του θυμίζει και η υπόθεση της Ελλάδας, κι έτσι δυσκολεύεται να το καταπιεί.
Δεν θα πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε πως γενικότερα η εικόνα που δείχνει ο Έλληνας προς το εξωτερικό δεν συνάδει καθόλου με άνθρωπο που αντιμετωπίζει κρίση. Τα παραδείγματα πολλά: ο πλούσιος Γερμανός συνήθως νοικιάζει σπίτι, ενώ ο φτωχός Έλληνας έχει δικό του, ο πλούσιος Γερμανός δεν φοράει επώνυμα ρούχα, ενώ ο φτωχός Έλληνας το έχει χόμπι. Ο πλούσιος Γερμανός ονειρεύεται με τη σύνταξή του να αγοράσει ίσως ένα εξοχικό σπίτι στην Ελλάδα, ενώ ο Έλληνας γεννιέται και οι γονείς του έχουν προβλέψει γι’ αυτό. Ο πλούσιος Γερμανός έχει καταναλωτική συνείδηση και υπακούει στις οδηγίες του κράτους για πίεση στις αγορές και πάγωμα των τιμών, ενώ ο φτωχός Έλληνας δεν λογαριάζει τίποτα. Ο Γερμανός δουλεύει σκληρά και πολλές φορές απάνθρωπα, χωρίς να διαμαρτύρεται γιατί υπηρετεί έναν υψηλότερο σκοπό, ενώ ο φτωχός Έλληνας δεν διστάζει να αποκλείσει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ενώ κινδυνεύει η χώρα με χρεοκοπία.
Μην ξεχνάμε την επιπλέον ώρα που δούλεψε χωρίς αμοιβή ο Γερμανός πολίτης, όταν του ζητήθηκε να στηρίξει το κράτος του. Δύσκολα φαντάζομαι να δεχόμασταν κάτι τέτοιο στη χώρα μας. Ο Γερμανός πολίτης έχει μάθει να έχει ως φύλακα άγγελο το Γερμανικό κράτος και δεν διστάζει να διασύρει τους πολιτικούς αν χρειαστεί, ενώ ο Έλληνας κρύβεται πίσω από τις λειτουργίες του.
Όλα αυτά και πολλά άλλα έχουν κάνει τα δύο αυτά μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας να νιώθουν πως έχουν αποξενωθεί, χωρίς αυτό να ισχύει βέβαια στον απόλυτο βαθμό. Απλά μια υπερμεγέθυνση των προβλημάτων και από τις δύο μεριές έχει οδηγήσει την κατάσταση στο σημείο της αποξένωσης. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια από την Ελληνική πλευρά και λίγο μεγαλύτερη κατανόηση από τη Γερμανική. Άλλωστε, οι δημιουργοί και εμπνευστές της Ενωμένης Ευρώπης έχουν ξεπεράσει μεγαλύτερα προβλήματα και έχουν βγει αλώβητοι. Έτσι θα βγούμε κι εμείς.
*O κύριος Νίκος Νυφούδης είναι οικονομολόγος, Πολιτικός Επιστήμων, Υποψήφιος Διδάκτωρ στις Πολιτικές Επιστήμες και Πρόεδρος της ΜΚΟ Ευρωοδύσσεια με έδρα την Πυλαία Θεσσαλονικης
Παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον η ανάλυση του θέματος της ψυχικής απόστασης που χωρίζει τον Έλληνα και τον Γερμανό πολίτη, όταν μάλιστα για πολλές δεκαετίες οι Έλληνες μετανάστες στήριζαν την οικονομική ανάπτυξη της Γερμανίας και η Γερμανική Πολιτική για την Ευρώπη φαίνεται πως προωθούσε την ισχυροποίηση της Ελλάδας.
Τι είναι αυτό που άλλαξε; Αν άλλαξε. Η αλήθεια είναι πως ο Γερμανικός λαός έχει βαθιά χαραγμένη την αίσθηση της κοινωνικής συνείδησης και της εργατικότητας. Σε αντίθεση, ο Έλληνας, ενώ παρουσιάζει βαθύτατα στοιχεία Εθνικής πίστης και αφοσίωσης αυτά δεν μεταλαμπαδεύονται σε κοινωνικό έργο. Δεν καιγόμαστε, με απλά λόγια, για την κοινωνική πρόοδο. Διαφορετικά ούτε θα φοροδιαφεύγαμε ούτε θα αντιμετωπίζαμε το κράτος σαν μπαμπούλα. Ο Γερμανός πολίτης, ιδιαίτερα ο Δυτικός, έχει βαθιά μέσα του χαραγμένη την αδικία που υπέστη με την ανοικοδόμηση της Ανατολικής Γερμανίας- κάτι τέτοιο του θυμίζει και η υπόθεση της Ελλάδας, κι έτσι δυσκολεύεται να το καταπιεί.
Δεν θα πρέπει, άλλωστε, να ξεχνάμε πως γενικότερα η εικόνα που δείχνει ο Έλληνας προς το εξωτερικό δεν συνάδει καθόλου με άνθρωπο που αντιμετωπίζει κρίση. Τα παραδείγματα πολλά: ο πλούσιος Γερμανός συνήθως νοικιάζει σπίτι, ενώ ο φτωχός Έλληνας έχει δικό του, ο πλούσιος Γερμανός δεν φοράει επώνυμα ρούχα, ενώ ο φτωχός Έλληνας το έχει χόμπι. Ο πλούσιος Γερμανός ονειρεύεται με τη σύνταξή του να αγοράσει ίσως ένα εξοχικό σπίτι στην Ελλάδα, ενώ ο Έλληνας γεννιέται και οι γονείς του έχουν προβλέψει γι’ αυτό. Ο πλούσιος Γερμανός έχει καταναλωτική συνείδηση και υπακούει στις οδηγίες του κράτους για πίεση στις αγορές και πάγωμα των τιμών, ενώ ο φτωχός Έλληνας δεν λογαριάζει τίποτα. Ο Γερμανός δουλεύει σκληρά και πολλές φορές απάνθρωπα, χωρίς να διαμαρτύρεται γιατί υπηρετεί έναν υψηλότερο σκοπό, ενώ ο φτωχός Έλληνας δεν διστάζει να αποκλείσει το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους, ενώ κινδυνεύει η χώρα με χρεοκοπία.
Μην ξεχνάμε την επιπλέον ώρα που δούλεψε χωρίς αμοιβή ο Γερμανός πολίτης, όταν του ζητήθηκε να στηρίξει το κράτος του. Δύσκολα φαντάζομαι να δεχόμασταν κάτι τέτοιο στη χώρα μας. Ο Γερμανός πολίτης έχει μάθει να έχει ως φύλακα άγγελο το Γερμανικό κράτος και δεν διστάζει να διασύρει τους πολιτικούς αν χρειαστεί, ενώ ο Έλληνας κρύβεται πίσω από τις λειτουργίες του.
Όλα αυτά και πολλά άλλα έχουν κάνει τα δύο αυτά μέλη της Ευρωπαϊκής οικογένειας να νιώθουν πως έχουν αποξενωθεί, χωρίς αυτό να ισχύει βέβαια στον απόλυτο βαθμό. Απλά μια υπερμεγέθυνση των προβλημάτων και από τις δύο μεριές έχει οδηγήσει την κατάσταση στο σημείο της αποξένωσης. Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο μεγαλύτερη προσπάθεια από την Ελληνική πλευρά και λίγο μεγαλύτερη κατανόηση από τη Γερμανική. Άλλωστε, οι δημιουργοί και εμπνευστές της Ενωμένης Ευρώπης έχουν ξεπεράσει μεγαλύτερα προβλήματα και έχουν βγει αλώβητοι. Έτσι θα βγούμε κι εμείς.
*O κύριος Νίκος Νυφούδης είναι οικονομολόγος, Πολιτικός Επιστήμων, Υποψήφιος Διδάκτωρ στις Πολιτικές Επιστήμες και Πρόεδρος της ΜΚΟ Ευρωοδύσσεια με έδρα την Πυλαία Θεσσαλονικης