Η επιλογή της Σίνδου για τη δημιουργία Κέντρου Μετεγκατάστασης για πρόσφυγες και μετανάστες είναι δικαιολογημένη. Κυρίως διότι η περιοχή βρίσκεται πάνω στον άξονα της σιδηροδρομικής γραμμής από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη και τα σύνορα, ενώ υπάρχει διαθέσιμο και το στρατόπεδο Αναγνωστοπούλου, στο οποίο γίνονται σήμερα εργασίας προετοιμασίας. Διότι χωρίς βασικές υποδομές στέγασης και υγιεινής δεν υπάρχει τρόπος να φιλοξενηθούν άνθρωποι ούτε για μία ώρα. Εξίσου δικαιολογημένες, όμως, είναι οι αντιδράσεις των κατοίκων της περιοχής που βλέπουν ότι τα αρκετά τελευταία χρόνια η ευρύτερη Δυτική Θεσσαλονίκη υποβαθμίζεται καθημερινά όλο και περισσότερο, κάτι που έχει ενταθεί στα χρόνια της κρίσης.
Η περιοχή στην οποία για πολλά χρόνια η παραγωγική καρδιά της Θεσσαλονίκης κτυπούσε με πολύ περισσότερους σφυγμούς απ’ ότι σήμερα, βιώνει τις τελευταίες δύο δεκαετίες μια πρωτοφανούς έντασης αποβιομηχάνιση και ερήμωση. Τα φουγάρα σβήνουν στα Βιομηχανικά Πάρκα της περιοχής στη Σίνδο και το Καλοχώρι, χωρίς κάποια άλλη οικονομική δραστηριότητα να πάρει τη θέση τους. Το περιβάλλον είναι υποβαθμισμένο από πολλές απόψεις. Τόσο λόγω της βαριάς δραστηριότητας που συντελείτε στην περιοχή (διυλιστήριο, εργοστάσια, βιολογικός καθαρισμός ΕΥΑΘ, έξοδος λιμανιού κ.λπ.), όσο και λόγω των ειδικών κοινωνικών συνθηκών που υπάρχουν (φυλακές, τσιγγάνικοι καταυλισμοί κ.λπ.). Πέραν αυτών οι άδειες και εγκαταλειμμένες βιομηχανικές και βιοτεχνικές εγκαταστάσεις συνιστούν μία ακόμη περιβαλλοντική βόμβα, ενώ με βάση τη χωροταξία των κτιριακών εγκαταστάσεων η περιοχή αστυνομεύεται πολύ δύσκολα. Όλα αυτά λειτουργούν αρνητικά για τους κατοίκους, οι οποίοι βιώνουν ένα αίσθημα εγκατάλειψης και αδιαφορίας, που το μεταφράζουν σε φόβο, το οποίο εκφράζουν με οργή.
Το μυστικό –που μόνο μυστικό δεν το λες- είναι η οικονομική ανάπτυξη της περιοχής. Η παραγωγική της αναγέννηση, που θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα απομακρύνει τον εφιάλτη της ανεργίας και της κοινωνικής περιθωριοποίησης. Πριν από μερικά χρόνια, όταν ακόμη δεν υπήρχε οικονομική κρίση και η ύφεση δεν είχε ξεκινήσει, η Θεσσαλονίκη διεκδικούσε την Παγκόσμια Έκθεση ΕΧΡΟ του 2008, κάτι που δεν είχε αίσιο τέλος. Τότε, λοιπόν, το σχέδιο ήταν το νέο εκθεσιακό κέντρο που θα χρειαζόταν να ανεγερθεί στη Σίνδο, σε οικόπεδο 1000 στρεμμάτων ιδιοκτησίας του Α΄ΤΕΙ Θεσσαλονίκης. Ο λόγος γι’ αυτή την πολιτική επιλογή με την οποία οι τεχνοκράτες των εκθέσεων διαφωνούσαν ήταν η ανάπτυξη της Δυτικής Θεσσαλονίκης –σε όλο τον κόσμο τα εκθεσιακά κέντρα βρίσκονται κοντά στα αεροδρόμια ή στα κέντρα των πόλεων που τα φιλοξενούν. Η αποτυχία της διεκδίκησης είχε ως αποτέλεσμα τα σχέδια που είχαν εκπονηθεί όχι μόνο για νέο εκθεσιακό κέντρο, αλλά και για προαστιακό σιδηρόδρομο και συνολική βελτίωση των υποδομών της περιοχής (δρόμοι, οπτικές ίνες κ.λπ.) να ακυρωθούν. Για την ακρίβεια να ξεχαστούν, αφού κανείς από την πολιτεία ή την αυτοδιοίκηση δεν ενδιαφέρθηκε να εξετάσει ποια από αυτά τα σχέδια θα μπορούσαν να προχωρήσουν επ’ ωφελεία της περιοχής. ΚΙ όμως μέσα στο φάκελο διεκδίκησης της ΕΧΡΟ, για τον οποίο δούλεψαν τότε πολλοί και σοβαροί άνθρωποι, υπάρχουν καλές ιδέες, που ενδεχομένως μπορούν να αξιοποιηθούν. Μετά ήρθε η κρίση και τα πάντα πάγωσαν. Η περιοχή συνέχισε να υποβαθμίζεται, η κοινωνία να μαραζώνει και τώρα οι πρόσφυγες και οι μετανάστες τη φοβίζουν.
Ανεξαρτήτως του προσφυγικού η ευρύτερη Δυτική Θεσσαλονίκη χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Κυρίως ένα σχέδιο που θα την καταστήσει ελκυστική για επενδύσεις. Ιδέες και λύσεις υπάρχουν. Εκείνο που λείπει είναι η συνολική αντίληψη του προβλήματος. Μόνο η δημιουργική διέξοδος που θα δημιουργεί προσδοκίες για το μέλλον μπορεί να αμβλύνει τις αρνητικές επιπτώσεις μιας οικονομικής κρίσης που βιώνεται ακόμη βαθύτερα σε υποβαθμισμένες περιοχές και οδηγεί σε απώλεια ψυχραιμίας και σε ακρότητες. Στις ανεπτυγμένες και οργανωμένες χώρες η αυτοδιοίκηση πρώτου και δεύτερου βαθμού θα είχε πρωταγωνιστικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία. Έστω και δια της διατυπώσεως συγκεκριμένων προτάσεων, αφού το μέγεθος των παρεμβάσεων προφανώς την ξεπερνά. Στην Ελλάδα, όμως, των τοπικών μικροσυμφερόντων του σήμερα και –το πολύ- της επόμενης εβδομάδας ας μη ζητάμε πολλά.
πηγή φωτογραφίας politesoraiokastrou.gr