Skip to main content

Συμπεράσματα και ερωτηματικά για την επίσκεψη Κοτζιά στην Αλβανία

Ο πρώτος απολογισμός της επίσκεψης στη γειτονική χώρα του Έλληνα ΥΠΕΞ, ο οποίος στις επίσημες επαφές του μεταφέρει πάντα φάκελο ζητημάτων προς επίλυση

Ο Έλληνας ΥΠΕΞ έχει πραγματοποιήσει άπειρα ταξίδια μέχρι σήμερα σε ξένες πρωτεύουσες, ιδιαιτέρως στις βαλκανικές, μεταφέροντας πάντα φάκελο ζητημάτων προς επίλυση. Γνωστού όντος, ότι πριν πραγματοποιηθεί επίσκεψη υπουργού σε ομόλογό του, οι υπηρεσίες των δύο υπουργείων προετοιμάζουν την επίσκεψη, ώστε αυτή να μη έχει άσχημη κατάληξη, μάλλον αυτό δεν έγινε στη συγκεκριμένη περίπτωση.

Φαίνεται πως ο κ. Ν. Κοτζιάς πρωτοτυπεί (συνομίλησε επισήμως με «υπουργό» του Κοσσυφοπεδίου, κράτους που δεν υπάρχει κατά το ελληνικό δίκαιο, ως μη αναγνωρισθέν, αναγνωρίζοντάς το όμως de facto). Είναι γεγονός πάντως, πως όλες οι κινήσεις του έχουν την επίνευση -αν όχι και τον σχεδιασμό- των Δυτικών συμμάχων. Και έφτασε στα Τίρανα, ως μη όφειλε, ενώ την προηγουμένη ο πρωθυπουργός της Αλβανίας, προέβη σε εμπρηστικούς -με άφθονη δόση ειρωνείας- χαρακτηρισμούς για την Ελλάδα.

Αναφέρθηκε σε «Αλβανούς της μέσης Αλβανίας, της Ηπείρου και της Μακεδονίας» οι οποίοι, όπως είπε, «απευθύνονται στις καλόψυχες και φιλάνθρωπες κυβερνήσεις της Ευρώπης». Έφτασε μάλιστα στο σημείο να δηλώσει ότι ο Όλυμπος των Αρχαίων Ελλήνων έχει τις ρίζες του στην... Τσαμουριά και ότι ο Δίας ήταν.... Αλβανός.  Οι δηλώσεις αυτές του κ. Ράμα, μόνο τυχαίες δεν είναι, αφού η Αλβανική ηγεσία επιχειρεί να βάλει από το «παράθυρο» το θέμα στο ελληνική πρόταση για λύση πακέτο σε όλα τα διμερή προβλήματα των δύο χωρών. Πρόταση για την οποία είναι ενήμερη η Κομισιόν, και την οποία ενστερνίζεται ο κ. Ν. Κοτζιάς.

Οι φάκελοι προς συζήτηση των δύο ΥΠΕΞ Ελλάδας και Αλβανίας, περιείχαν τρία θέματα από ελληνικής πλευράς: τα θαλάσσια σύνορα, τον καθορισμό των ΑΟΖ δηλαδή, την ελληνική μειονότητα στην Αλβανία και την εκκρεμότητα δημιουργίας δύο νεκροταφείων που θα φιλοξενήσουν τα οστά των Ελλήνων στρατιωτών που έπεσαν στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο μεταξύ 1940-41, οι οποίοι υπολογίζονται σε 7.976. Από την άλλη πλευρά, ο φάκελος Μπουσάτι αναφέρεται στο κλείσιμο του κεφαλαίου του Β΄ Παγκόσμιου Πολέμου, στο οποίο βασικό στοιχείο είναι η ανάκληση της εμπόλεμης κατάστασης με την Αλβανία, στην αλβανική κοινότητα στην Ελλάδα, και στην ελληνική υποστήριξη στην ευρωπαϊκή ενσωμάτωση της Αλβανίας.

Όμως, κατά την άφιξη του Ν. Κοτζιά στο αλβανικό Υπουργείο Εξωτερικών, σε απόσταση αναπνοής από την είσοδο και με την ανοχή της Αστυνομίας υπήρχε συγκέντρωση περίπου 150 απογόνων των δωσίλογων Αλβανοτσάμηδων, οι οποίοι επιχείρησαν να εμποδίσουν την είσοδο του Έλληνα ΥΠΕΞ στο κτήριο. Οι διαδηλωτές φώναζαν συνθήματα όπως: «Τσαμουριά, μητέρα μας, περίμενέ μας» και «καταργήστε το εμπόλεμο». Η κατάσταση φορτίστηκε επικίνδυνα και τότε η αλβανική Αστυνομία έλαβε εντολή να τους απομακρύνει, ωστόσο, εκείνοι συνέχισαν να φωνάζουν ανθελληνικά συνθήματα μέχρι το τέλος της συνάντησης των δύο υπουργών Εξωτερικών.

Ο Ν. Κοτζιάς, δεν είχε την ευθιξία να επιστρέψει αμέσως στην Ελλάδα, όπως είχε κάνει προ πενταετίας ο τότε Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, ο οποίος αντιμετώπισε την ίδια ακριβώς κατάσταση. Υπενθυμίζω, πως τότε, οι αλβανικές Αρχές είχαν επίσης δώσει την άδεια σε δηλώνοντες ως Τσάμηδες να διαδηλώσουν μπροστά στην είσοδο του ξενοδοχείου, όπου επρόκειτο να πραγματοποιηθεί η συνάντηση των Προέδρων των δύο χωρών.

Ο Κ. Παπούλιας παρέμεινε επί δύο ώρες στο ελληνικό προξενείο στο Αργυρόκαστρο, και, αφού επικοινώνησε με το ελληνικό ΥΠΕΞ, αποφάσισε τη ματαίωση της συνάντησης αυτής. Πηγές της Προεδρίας είχαν αναφέρει ότι «δημιουργήθηκε μια διλημματική κατάσταση», καθώς θα επλήττετο το κύρος της χώρας στο σύνολό της, αν ο Πρόεδρος δεχόταν τους διαδηλωτές επί ανυπάρκτου θέματος, κυριολεκτικώς «κάτω από τη μύτη του». Ο Ν. Κοτζιάς, είναι άγνωστο γιατί δέχθηκε να πληγεί το κύρος της χώρας.

Δεν έγινε γνωστό, ακόμη, τι ακριβώς συζητήθηκε, υπό αυτές τις συνθήκες. Πάντως, σε ομιλία του ο Νίκος Κοτζιάς στο πανεπιστήμιο των Τιράνων, τόνισε ότι η χώρα μας θέλει «να λυθούν με συνεννόηση, διάλογο, ορθολογισμό και ωριμότητα όσο το δυνατό πιο άμεσα». Δεν διευκρίνισε γιατί αυτή η βιασύνη, που αφορά μόνον τους Αλβανούς που επιδιώκουν ένταξη στην Ε.Ε.

Άφησε όμως κάποιο σαφή υπαινιγμό, τον οποίο ελπίζω να εννοεί η ελληνική κυβέρνηση: «Η Αλβανία γίνεται μια σύγχρονη ευρωπαϊκή χώρα και θέλουμε να είμαστε μαζί της σε αυτό το γίγνεσθαι. Από την άλλη, δεν θα πρέπει να ξεχνά κανείς στην Αλβανία ότι το μέλλον της συνδέεται με τις καλές σχέσεις με τη νότια γείτονά της. Ούτε να υποτιμώνται οι δυνατότητες και τα εργαλεία που διαθέτει η Ελλάδα ακόμα και σήμερα», σημείωσε.

Θετικό είναι επίσης, πως δεν δέχθηκε την άρση εμπολέμου (την οποία μετ’ επιτάσεως ζητούν οι Αλβανοί, αφενός επειδή ανοίγει ο δρόμος για διεκδίκηση περιουσιών των Αλβανοτσάμηδων στην Θεσπρωτία, αφετέρου αποκτά όπλο στην διεκδίκηση της περιοχής, στον δρόμο της για… την «Μεγάλη Αλβανία». Αντ’ αυτού θα υπογραφεί Σύμφωνο Φιλίας των δύο χωρών το οποίο, κατά τον Ν. Κοτζιά: «Το σύμφωνο φιλίας και το προοίμιο που θα ενσωματώσουμε σε αυτό θα είναι η επιβεβαίωση της φιλίας και της μη εμπόλεμης κατάστασης ανάμεσα στα δύο κράτη». Ερωτηματικό υπάρχει βέβαια, πώς θα αξιοποιηθεί αυτό το σύμφωνο φιλίας από πλευράς Αλβανίας, στα διεθνή δικαστήρια που προσέφυγε.

Περισσότερα, όταν και εάν, γίνουν γνωστές λεπτομέρειες από τις συναντήσεις Ν. Κοτζιά στην Αλβανία.