Η πρόθεση των τριών επιμελητηρίων της Θεσσαλονίκης να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι για να εξετάσουν τις προοπτικές συνεργασίας και συντονισμού αποτελεί εξ’ ορισμού θετικό βήμα για την επιχειρηματική εκπροσώπηση της Θεσσαλονίκης. Δείχνει ότι –αν μη τι άλλο- οι ιθύνοντες του ΕΒΕΘ, του ΕΕΘ και του ΒΕΘ αντιλαμβάνονται ότι οφείλουν να κάνουν κάτι για να δυναμώσουν την παρέμβασή τους. Διότι το συμπέρασμα είναι κοινό και δεν αφορά μόνο τα τρία επιμελητήρια της Θεσσαλονίκης, αλλά και τα 59 επιμελητήρια της χώρας, όπως και την Κεντρική Ένωση Επιμελητηρίων.
Οι παρατηρήσεις και οι εισηγήσεις τους προς την εκάστοτε κυβέρνηση δεν εισακούονται χρόνια τώρα, παρά το γεγονός ότι θεσμικά και επίσημα αποτελούν συμβούλους της πολιτείας. Κάτι πρέπει να γίνει ώστε αυτή η κατάσταση να αλλάξει επ’ ωφελεία της επιχειρηματικότητας στη χώρα, που ασφαλώς έχει τις συνδικαλιστικές της εκφράσεις, τα Σωματεία, του Συλλόγους, τους Συνδέσμους, τις Ομοσπονδίες και τις Συνομοσπονδίες, αλλά χρειάζεται απολύτως και κάτι πιο τεχνοκρατικό, επομένως και πιο αξιόπιστο στις παρατηρήσεις του.
Η συγκυρία είναι θετική για τη συνεργασία του ΕΒΕΘ, του ΕΕΘ και του ΒΕΘ και για λόγους που αφορούν τους ίδιους τους προέδρους των τριών φορέων.
Ο κ. Γιάννης Μασούτης, ως νέος πρόεδρος του ΕΒΕΘ, αφενός βρίσκεται στη φάση της μαθητείας και αφετέρου ενδιαφέρεται για ένα άνοιγμα που θα τον διαφοροποιήσει εξ’ αρχής. Τόσο ο ίδιος, όσο και ο α΄ αντιπρόεδρος του ΕΒΕΘ κ. Μανόλης Βλαχογιάννης, ο οποίος συνδέει την προηγούμενη φάση της περίπου 20ετούς διοίκησης Δ. Μπακατσέλου με τη σημερινή, αντιλαμβάνονται καλά ότι η ισχύς βρίσκεται εν της ενώσει.
Ο κ. Μιχάλης Ζορπίδης, ο μακροβιότερος, πλέον, πρόεδρος επιμελητηρίου στη Θεσσαλονίκη αποφάσισε να μη μετέχει στο Διοικητικό Συμβούλιο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων Ελλάδος και δεν θα διεκδικήσει θέση στις εκλογές της 3ης Φεβρουαρίου. Αντίθετα θα διεκδικήσει τη θέση του προέδρου στην Περιφερειακή Επιτροπή Επιμελητηρίων Κ. Μακεδονίας –πρόκειται για το καινούριο ανά περιφέρεια όργανο που θεσπίζει ο νέος επιμελητηριακός νόμος-, στις εκλογές που θα γίνουν εντός του Φεβρουαρίου. Με αυτό τον τρόπο ο κ. Ζορπίδης είναι συνεπής προς τη σταθερή άποψη που διατυπώνει όλα τα τελευταία χρόνια, για την ανάγκη να υπάρξει «επιμελητηριακός Καλλικράτης», με βάση τη διοικητική διαίρεση της χώρας. Επιπροσθέτως, του χρειάζονται οι καλές σχέσεις με όλα τα επιμελητήρια της ευρύτερης περιοχής και πρωτίστως της Θεσσαλονίκης.
Όσο για τον πρόεδρο του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης κ. Παναγιώτη Παπαδόπουλο, η απουσία Ζορπίδη από τις εκλογές στην ΚΕΕΕ διευκολύνει σαφώς την εκλογή και το ρόλο του στο κορυφαίο πανελλαδικό όργανο των επιμελητηρίων, ενώ απαλείφει ένα μέτωπο ανταγωνιστικότητας ανάμεσά τους. Ο κ. Παπαδόπουλος ανήκει στους στενούς συνεργάτες του προέδρου του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνου Μίχαλου, ο οποίος αναμένεται να ανανεώσει τη θητεία του προέδρου της ΚΕΕΕ και είναι βέβαιον ότι επιθυμεί να έχει μαζί του ως εκπρόσωπο από τη Θεσσαλονίκη τον κ. Παπαδόπουλο.
Με αυτά τα δεδομένα οι ρόλοι που «επιφυλάσσουν» για τους εαυτούς τους το επόμενο διάστημα οι πρόεδροι των τριών επιμελητηρίων της Θεσσαλονίκης είναι περισσότερο συμπληρωματικοί και λιγότερο ανταγωνιστικοί. Το στοίχημα είναι αν και με ποιους πρακτικούς τρόπους αυτή η δυναμική συνεργασίας θα καταλήξει με θετικό πρόσημο. Διότι στην περιοχή δεν υπάρχει κουλτούρα συνεργασίας των παραγωγικών φορέων, κάτι που δε βοηθάει για καλύτερα αποτελέσματα, ενώ υπάρχουν περιπτώσεις –για παράδειγμα ο τουρισμός- που η έλλειψη συνεργασίας και συνεννόησης έχει αρνητικές επιπτώσεις. Η κοινή συνεδρίαση των τριών Διοικητικών Συμβουλίων μία ή δύο φορές το χρόνο, η συστηματική αλληλοενημέρωση –επειδή στη Θεσσαλονίκη υπάρχουν τρία επιμελητήρια και όχι ένα, όπως στους άλλους νομούς, ορισμένες φορές ενδιαφέροντα έγγραφα φτάνουν μόνο σε κάποιο από τα τρία, κυρίως λόγω αμέλειας του αποστολέα, αλλά και η δημιουργία κοινών ομάδων εργασίας –τα θέματα αυτά είναι μερικά από αυτά που τέθηκαν στο τραπέζι της κοινής συνεδρίασης των τριών προέδρων προ τριών ημερών στο κτίριο του ΕΕΘ- συνιστούν χρήσιμες κινήσεις. Άλλωστε σε πολλές περιπτώσεις η διαδικασία οδηγεί σε αποτελέσματα και τότε παύει να είναι κάτι τυπικό και εξελίσσεται σε ουσία. Διότι τα προβλήματα του επιχειρείν δεν αντιμετωπίζονται μόνο με συνδικαλιστικές μεθόδους, όπως πιστεύουν μερικοί. Υπάρχουν καυτά ζητήματα –ορισμένα εξ’ αυτών με γεωγραφικά χαρακτηριστικά- που απασχολούν τις επιχειρήσεις και τους επαγγελματίες, η διευθέτηση των οποίων απαιτεί δημιουργική προσέγγιση.
Σε αυτή την κατεύθυνση τα επιμελητήρια είναι τα κατάλληλα οχήματα. Όσο μεγαλύτερη είναι η ισχύς και η δύναμή τους, όσο πιο συντονισμένες οι κινήσεις τους, τόσο οι πιθανότητες για καλά αποτελέσματα αυξάνονται. Η Θεσσαλονίκη, η δεύτερη πόλη της χώρας που χωρίς να είναι μικρή είναι απαλλαγμένη απ’ όλο το πλέγμα της εξουσίας μιας πρωτεύουσας (υπουργεία, οργανισμοί κ.λπ.) και ανασαίνει έχει απόλυτη ανάγκη από τις πρωτοβουλίες των δικών της ανθρώπων.