Διαγωνισμό για την ανάπτυξη καινοτόμων εφαρμογών για κινητά τηλέφωνα και διαδίκτυο προχωρά ο δήμος Θεσσαλονίκης σε συνεργασία με ερευνητική ομάδα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου.
Για φέτος θέμα του διαγωνισμού είναι ο τουρισμός και οι διοργανωτές ζητούν προτάσεις για εφαρμογές που ξεκινούν από την παρουσίαση των σημείων ενδιαφέροντος της Θεσσαλονίκης και φθάνουν μέχρι τις πληροφορίες για τις εκδηλώσεις, αλλά και τη διαχείριση της ροής των επισκεπτών σε μία πόλη.
Η πρωτοβουλία είναι άκρως ενδιαφέρουσα εάν λάβει κανείς υπόψιν του δύο παραμέτρους. Πρώτον, οι προτάσεις για εφαρμογές που θα κατατεθούν δεν θα έχουν εφαρμογή μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά σε οποιαδήποτε πόλη του κόσμου. Δεύτερον, ο τουρισμός αποτελεί το μεγαλύτερο και πιο ραγδαία αναπτυσσόμενο οικονομικό τομέα παγκοσμίως, με παγκόσμιο ημερήσιο τζίρο 3,4 δισ. δολαρίων και το 6% με 7% της παγκόσμιας απασχόλησης.
Με αυτά τα δεδομένα αν υπάρξουν νέοι Έλληνες ερευνητές και επιστήμονες με καινοτόμες ιδέες και προτάσεις το επιχειρηματικό τους μέλλον προδιαγράφεται λαμπρό. Διότι σήμερα όλες –ή σχεδόν όλες- οι πόλεις του κόσμου, ανεξαρτήτως ηπείρου, πλασάρονται ως τουριστικές. Προσπαθούν να προσελκύσουν επισκέπτες, δηλαδή να εισάγουν φρέσκο χρήμα, καθώς όλοι αντιλαμβάνονται την αξία της εξωστρέφειας.
Σε αυτή τη διαδικασία «πουλάνε» τα πάντα. Όσα έχουν και όσα δεν έχουν. Την ιστορία, έχουν δεν έχουν. Τα μνημεία, έχουν δεν έχουν. Το αστικό περιβάλλον που έχουν. Την αγορά, που έχουν. Την κουζίνα, έχουν δεν έχουν. Τα τοπικά προϊόντα, έχουν δεν έχουν. Τις εκδηλώσεις, που διοργανώνουν. Τη φιλοξενία, όπως την αντιλαμβάνεται ο καθένας. Την ομάδα, αν υπάρχει. Ειδικά στην Ευρώπη, όπου η κίνηση των ανθρώπων είναι ακόμη διαρκής, η επινοητικότητα στο τι προσφέρει κάθε πόλη είναι αστείρευτη. Κάτω από την λέξη «εμπειρία» στήνονται ολόκληρα συστήματα, που έχουν στόχο την αύξηση της επισκεψιμότητας, κάτι που εξηγείται με καθαρά οικονομικούς όρους: οι επενδύσεις του τουρισμού –ειδικά του τουρισμού της πόλης- δεν είναι ακριβές. Τουλάχιστον όχι τόσο ακριβές, όσο σε άλλους παραγωγικούς τομείς της οικονομίας, όπως είναι –για παράδειγμα- η μεταποίηση. Επίσης, όπως συμβαίνει στις περιπτώσεις της παροχής υπηρεσιών, τα οφέλη, δηλαδή τα έσοδα και τα κέρδη είναι άμεσα.
Όλα αυτά είναι για τη Θεσσαλονίκη άγνωστες λέξεις και άγνωστες έννοιες. Από αυτά τα 3,4 δισ. δολ. του καθημερινού τζίρου –περί το 1,5 τρισ. δολ. ετησίως- η πόλη δεν εισπράττει παρά απειροελάχιστα. Κι ας έχει πραγματική ιστορία, ιδιαίτερα των ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων. Κι ας διαθέτει κανονικά μνημεία, δεκαπέντε εκ των οποίων είναι εγγεγραμμένα στο χάρτη της UNESCO, ως μνημεία παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς. Κι ας βρίσκεται στο επίκεντρο μιας περιοχής με σημεία παγκόσμιας ακτινοβολίας (Μετέωρα, Όλυμπος, Άγιον Όρος, Αμφίπολη, Βεργίνα, Πέλλα). Κι ας έχει μεγάλη και σύγχρονη αγορά, που παρά την κρίση αντέχει. Κι ας μην παίζεται στο φαγητό. Κι ας διαθέτει το μεγαλύτερο θαλάσσιο μέτωπο στην Ευρώπη. Κι ας γειτονεύει με τη Χαλκιδική και την Πιερία.
Όλα γνωστά, επαναλαμβανόμενα, αναξιοποίητα. Οι πρωτοβουλίες που λαμβάνονται από τους πολλούς ασυντόνιστους μεταξύ τους φορείς πηγαίνουν –συνήθως- γύρω γύρω, ποτέ κατ’ ευθείαν πάνω στο θέμα. Η αντιπεριφερειάρχης Θεσσαλονίκης Βούλα Πατουλίδου ανέλαβε πριν από μερικούς μήνες να ξεκαθαρίσει και να θέσει σε λειτουργία τον Οργανισμό Τουριστικής Προώθησης και Μάρκετινγκ. Οι πληροφορίες λένε ότι με τους συνεργάτες της παλεύει να κλείσει τις πληγές του παρελθόντος (χρέη κ.λπ.), κάτι απολύτως απαραίτητο, αλλά γραφειοκρατικό και εκτός τουριστικού θέματος.
Φυσικά το κράτος και οι φορείς του οφείλουν να έχουν τακτοποιημένες τυπικά τις υποθέσεις τους, αλλά αυτό είναι άλλο και η διαμόρφωση και προώθηση του τουριστικού προϊόντος της Θεσσαλονίκης διαφορετικό ζήτημα. Όπως και τα application με θέμα τον τουρισμό της Θεσσαλονίκης, που αναζητά με διαγωνιστική διαδικασία ο αντιδήμαρχος τουρισμού Σπύρος Πέγκας, είναι κάτι δημιουργικό, που όμως στην πράξη αφορά ελάχιστα την πόλη, που σήμερα αποτελεί έναν χύμα τουριστικό προορισμό, για τον οποίο οι μόνοι που δουλεύουν –ακόμη!- είναι η ιστορία και η γεωγραφία.