του Θεόδωρου Γ. Καράογλου*
Αδικημένη ή εσωστρεφής; Νύμφη του βορρά ή «βορά» λανθασμένων υπολογισμών και έλλειψης αντικειμενικής αντίληψης; Μητρόπολη της Ν.Α. Ευρώπης ή «πρωτεύουσα» της ανεργίας;
Όπως και αν την αποκαλέσει κανείς, από όποια οπτική και αν τη δει, η Θεσσαλονίκη ουδέποτε δικαίωσε τις προσδοκίες που η ίδια καλλιέργησε λόγω της γεωπολιτικής θέσης που κατέχει.
Το μεγαλύτερο της μειονέκτημα είναι ότι δεν κατάφερε ποτέ να δημιουργήσει δική της ενδοχώρα, αλλά αποτέλεσε η ίδια ενδοχώρα άλλων πόλεων.
Από την πολυπολιτισμικότητα πέρασε στην… πολυπροβληματικότητα, καθώς οι μεγάλες αναπτυξιακές ευκαιρίες που της δόθηκαν έγιναν χαμένες προσδοκίες. Η γύμνια σε νοοτροπία και λογική την κατέταξαν ως μια «χαμηλοτάβανη πόλη» χωρίς προοπτικές και μέλλον.
Σε αυτές τις συμπεριφορές αντιτάχθηκα ως υπουργός Μακεδονίας και Θράκης, υποστηρίζοντας ότι η Θεσσαλονίκη πρέπει να ανοιχθεί στο μέλλον με διορατικότητα, υπευθυνότητα, υπομονή και επιμονή.
Έλεγα και εξακολουθώ να υποστηρίζω ότι η πόλη μας πρέπει να αποκτήσει δική της ταυτότητα προϊόντων και υπηρεσιών. Κατά την προσωπική μου άποψη η αναπτυξιακή πρόταση της Θεσσαλονίκης πρέπει να περιλαμβάνει τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα με κορυφαία σημεία αναφοράς τις πύλες εισόδου, όπως είναι οι οδικοί άξονες εθνικής σημασίας, το αεροδρόμιο, ο σιδηρόδρομος και το λιμάνι.
Με την Εγνατία Οδό και το δρόμο προς την Αθήνα να έχουν παραδοθεί εξ’ ολοκλήρου στην κυκλοφορία, παραμένει σε εκκρεμότητα το ένα χιλιόμετρο του δρόμου Νέα Μουδανιά-Ποτίδαια, καθώς και η διαπλάτυνση του τμήματος του εθνικού δικτύου Θέρμης-Γαλάτιστας, το οποίο θα φέρει τη Χαλκιδική πιο κοντά και με μεγαλύτερη ασφάλεια στη Θεσσαλονίκη. Στα παραπάνω προσθέστε την ανάγκη μετατροπής σε αυτοκινητόδρομο της εθνικής οδού Θεσσαλονίκης-Ευζώνων, δρόμου που σήμερα θυμίζει επαρχιακό, όπως και την ανάγκη ολοκλήρωσης του κόμβου Κ-16 που θα εξασφαλίσει τη σύνδεση του λιμανιού της Θεσσαλονίκης με την Εγνατία Οδό και όλες τις εθνικές οδούς.
Σε ό,τι αφορά στο αεροδρόμιο «Μακεδονία», το λιμάνι και τον ΟΣΕ, ευτυχώς η Κυβέρνηση παραμέρισε την ιδεολογία της και προχώρησε στην ιδιωτικοποίησή τους. Δεν θα σταθώ στο τίμημα που δόθηκε για τον ΟΛΘ, το οποίο είναι ιδιαίτερα χαμηλό συγκριτικά με την προσφορά της κινεζικής Hutchinson το 2008 (419,4 εκ. ευρώ, ενώ τώρα παραχωρήθηκε έναντι 232 εκ. ευρώ) ή τα 45 εκ. ευρώ που δόθηκαν για την ΤΡΑΙΝΟΣΕ όταν η προηγούμενη προσφορά ήταν 300 εκ. ευρώ, αλλά στα πολλαπλασιαστικά οφέλη που θα έχουν οι επενδύσεις σε επίπεδο δημιουργίας θέσεων εργασίας και οικονομικής προόδου.
Εξίσου σημαντικό ρόλο μπορούν να διαδραματίσουν η ΔΕΘ-Helexpo και η Α.Ζ.Κ. Η αξιοποίηση της δυναμικής της πρώτης, που αποτελεί κορυφαίο αναπτυξιακό βραχίονα της Βόρειας Ελλάδας, σε συνδυασμό με την επίλυση του χρονίζοντος θέματος γης της δεύτερης για την ενεργοποίηση του πρώτου θύλακα στη Θέρμη (το οποίο δρομολόγησα ως ΥΜΑΘ), μπορούν να καθιερώσουν τη Θεσσαλονίκη ως κέντρο καινοτομίας και εξωστρέφειας.
Αν δίπλα σε αυτούς τους δυο καθοριστικούς παράγοντες προστεθεί το πνευματικό κεφάλαιο που παράγουν τα δυο πανεπιστήμια (ΑΠΘ και Μακεδονία), το Α-ΤΕΙΘ, το Διεθνές Πανεπιστήμιο, η Βιομηχανική Περιοχή της Σίνδου και το Πάρκο Επιχειρήσεων Υψηλής Τεχνολογίας (Τεχνόπολη Θεσσαλονίκης Α.Ε.), θα καταφέρουμε να υποβοηθήσουμε την ανάπτυξη συνεργασιών μεταξύ της τοπικής επιχειρηματικότητας με τον ερευνητικό ιστό που διαθέτουμε.
Η κεφαλαιοποίηση της υπάρχουσας δυναμικής στην έρευνα και η μείωση της απόστασης μεταξύ έρευνας και εμπορικής αξιοποίησης των αποτελεσμάτων της, θα δημιουργήσει άμεση προστιθέμενη αξία τόσο στην τοπική οικονομία, όσο και στη δημιουργία επιπέδου απασχόλησης.
Θα αναρωτηθεί κάποιος τι σημασία έχουν για τον απλό πολίτη όλα τα παραπάνω. Μεγάλη, απαντώ. Διότι σκοπός μου είναι να δείξω τις τεράστιες δυνατότητες που διαθέτει η Θεσσαλονίκη, παρά το γεγονός ότι πολλές από αυτές βρίσκονται εν υπνώσει.
Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε, η ταυτότητα μιας πόλης αποτελεί διαβατήριο εξόδου από αυτήν, αρκεί να επανακαθοριστούν έγκαιρα προτεραιότητες και στόχοι.
Σε διαφορετική περίπτωση φοβάμαι ότι η Θεσσαλονίκη κινδυνεύει να παραμείνει η «συμπρωτεύουσα» της Ελλάδας των μνημονίων. Μια μεγάλη, όμορφη πόλη από την οποία ξεκινούν πολλές πρωτοποριακές ιδέες και πρωτοβουλίες, αλλά ελάχιστες στεριώνουν σε αυτήν.
*Ο Θεόδωρος Καράογλου είναι Βουλευτής ΝΔ Β΄ Θεσσαλονίκης και αν. Τομεάρχης Εργασίας