Την Κυριακή 24 Μαρτίου ολοκληρώνονται οι παραστάσεις της παραγωγής «Οι ληστές» του Φρίντριχ Σίλλερ σε σκηνοθεσία, Ακύλλα Καραζήση, που ανέβηκε για πρώτη φορά στο ΚΘΒΕ από τη σκηνή του Βασιλικού Θεάτρου.
«Οι Ληστές» είναι ένα έργο -σταθμός στην παγκόσμια δραματουργία, ένα κείμενο- σκάνδαλο, όπως χαρακτηρίστηκε, την εποχή που γράφτηκε - στο δεύτερο μισό του 18ου αιώνα-, ένα «επαναστατικό παραμύθι» που αντανακλά το ξέσπασμα της οργής για την κοινωνική αδικία και ανισότητα. Το έργο, μέσα από τις πολιτικές αναφορές του, μας προκαλεί να αναμετρηθούμε με τους προβληματισμούς του σε κάθε εποχή, καθώς τα θέματα που θίγει, όπως, η σύγκρουση της λογικής με το συναίσθημα, η ασυμμετρία ισχύος μέσα στην κοινωνία, η σχέση του νόμου με την ελευθερία, ισχύουν πάντα.
Λίγα λόγια για το έργο
Ο Φραντς Μορ, ο μικρότερος γιος του Μαξιμίλιαν Μορ, είναι ένας αδίστακτος ευγενής που επιθυμεί να καταχραστεί τα δικαιώματα του μεγαλύτερου αδελφού του, Καρλ, συκοφαντώντας τον στον πατέρα τους, με πλαστά στοιχεία και ανυπόστατες κατηγορίες. Ο χαρισματικός Καρ, ο αγαπημένος γιος του γέρου Μορ, με την ελεύθερη φύση και την επαναστατική του ιδιοσυγκρασία, πληροφορείται από τον αδελφό του ότι ο πατέρας του τον αποδιώχνει. Απελπισμένος από την εξέλιξη αυτή συγκεντρώνει μια ομάδα ληστών και αποφασίζει να ζήσει εκτός νόμου στο δάσος. Μέχρι που μαθαίνει την προδοσία του αδελφού του και αποφασίζει να πάρει εκδίκηση.
Οι Ληστές (DieRäuber) παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1782 στο Εθνικό Θέατρο του Μάνχαϊμ και σημείωσαν πρωτοφανή επιτυχία. Ακολούθησαν αναδημοσιεύσεις, απομιμήσεις, μεταφράσεις ενώ κορυφαίοι μεταγενέστεροι συγγραφείς και θεωρητικοί εμπνεύστηκαν από το έργο ή ασχολήθηκαν με αυτό. Ως ένα αντιπροσωπευτικό κείμενο του κινήματος της Θύελλας και Ορμής, οι Ληστές μετουσιώνουν σε τέχνη τις επαναστατικές ιδέες ενάντια στην εξουσία και τον αυταρχισμό.
Ο Φρίντριχ Σίλλερ αντλεί στοιχεία από τον ώριμο κλασικισμό, ενσωματώνοντας το κίνημα του ρομαντισμού σε ένα έργο που διακηρύσσει την ελευθερία ενάντια στην τυραννία και που κινείται διαλεκτικά μεταξύ ατομισμού και κοινωνίας, ρεαλισμού και μεταφυσικής, ηθικής και αλαζονείας, ιδεαλισμού και μηδενισμού, ιδιοφυίας και εγκλήματος, τάξης και επανάστασης, προσωπικής ελευθερίας και νόμου.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας, Σκηνοθεσία: ΑκύλλαςΚαραζήσης, Σκηνικά: Μαρία Πανουργιά, Κοστούμια:Ιωάννα Τσάμη, Μουσική σύνθεση: ΛόλαΤότσιου, Επιμέλεια Ομαδικής Κίνησης: Ηλέκτρα Καρτάνου, Φωτισμοί: Μαριέττα Παυλάκη,Βοηθός Σκηνοθέτη: Μάρα Τσικάρα, Βοηθός Σκηνογράφου & Ενδυματολόγου: Σόνια Καϊτατζή, Βοηθός Σκηνογράφου: Σοφία Θεοδωράκη, Οργάνωση Παραγωγής: Μαριλύ Βεντούρη, Φωτογραφίες: MikeRafail (ThatLongBlackCloud)
*Βοηθός σκηνοθέτη στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης: Άννα Ρίζου
Βοηθός ενδυματολόγου/ σκηνογράφου στο πλαίσιο πρακτικής άσκησης: Μαρία Ωρολογά
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Χαρά Γιώτα, Κωστής Καπελλίδης, Φαμπρίτσιο Μούτσο, Γιάννης Σύριος: Ληστές: (Σβάιτσερ, Ρόλλερ, Σούφτερλε, Γκριμ)
Χρίστος Νταρακτσής: Μόριτς
Φωτεινή Τιμοθέου: Σπήγκελμπεργκ
Έφη Σταμούλη: Μαξιμίλιαν φον Μορ
Γιάννης Τσεμπερλίδης: Φραντς φον Μορ
Γιώργος Κολοβός: Καρλ φον Μορ
Ρεβέκκα Τσιλιγκαρίδου: Αμάλια
Μάρα Τσικάρα: Χέρμαν
Ηλέκτρα Καρτάνου: Aφηγήτρια|Περιπλανώμενη
Λωξάνδρα Λούκας: Το παιδί (Μαργαρίτα)
Μουσικοί επί σκηνής: Αλίκη Μάρδα (βιολοντσέλο), Κατερίνα Ταντανόζη (τρομπέτα)