Τις προηγούμενες ημέρες στη Θεσσαλονίκη ακούσαμε από αρμόδια χείλη τρεις ειδήσεις με μεγάλη σημασία. Τρεις αποδείξεις για την αμεριμνησία με την οποία κινείται η χώρα, που όσοι παρακολουθούν από κοντά τις εξελίξεις τις ανέμεναν, ενώ για τα… καφενεία είναι σα να μην υπάρχουν ή να μην έχουν καμία σημασία.
Πρώτον, ο αναπληρωτής υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης Μάρκος Μπόλαρης, ο οποίος συμμετείχε στο διευρυμένο Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος, που πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στο αμφιθέατρο του συνεδριακού κέντρου της Τράπεζας Πειραιώς, ανακοίνωσε ότι 1,2 δισ. ευρώ των κονδυλίων του ΕΣΠΑ 2007 – 2013 που αντιστοιχούν στο υπουργείο του δεν αξιοποιήθηκαν και υπάρχει ορατός κίνδυνος να επιστραφούν, δηλαδή να χαθούν. Πολύ περισσότερο που οι ευρωπαίοι έχουν απορρίψει από το αίτημα για παράταση των προγραμμάτων του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης πέραν της 31ης Δεκεμβρίου 2015.
Δεύτερον, η ευρωβουλευτής της Νέας Δημοκρατίας Μαρία Σπυράκη, η οποία συμμετείχε το Σάββατο σε συνέδριο για την «Καινοτομία και την ανάπτυξη» επιβεβαίωσε ότι η απορρόφηση των κονδυλίων του νέου ΕΣΠΑ 2014 – 20020 από τη χώρα μας είναι μέχρι στιγμής απολύτως μηδενική.
Τρίτον, ο υφυπουργός Εξωτερικών Δημήτρης Μάρδας, ο οποίος συμμετείχε στο ίδιο πάνελ σημείωσε εμφατικά –αφήνοντας πραγματικά άναυδο το ακροατήριο- ότι οι ξένοι επενδυτές κάνουν ουρές κατά δεκάδες για να κλείσουν κάποια δουλειά στην Ελλάδα, αλλά το πρόβλημα είναι το ελληνικό σύστημα, το οποίο αξιολογεί τις προτάσεις τους με καθυστέρηση μέχρι και δύο χρόνια. Κάτι που φυσικά η κυβέρνηση θα διορθώσει κατεβάζοντας το χρόνο στο εξάμηνο, οπότε –βγαίνει το συμπέρασμα- οι ξένες επενδύσεις θα κατακλύσουν τον ευλογημένο αυτό τόπο!
Πρόκειται για ορισμένες μόνο από τις πάρα πολλές αποδείξεις που υπάρχουν –ιδιαίτερα τους τελευταίους μήνες- για την προχειρότητα και την επιπολαιότητα με την οποία αντιμετωπίζονται στην Ελλάδα τα θέματα της ανάπτυξης. Δηλαδή της αντιστροφής της αρνητικής πορείας της οικονομίας, αλλά και των δυνατοτήτων που μας προσφέρει η συμμετοχή μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στην Ευρωζώνη. Σε κλίμα ανεξήγητης ελαφρότητας κάποιοι δείχνουν να πιστεύουν ότι όλα θα λυθούν ως δια μαγείας. Άλλος εμπιστεύεται τις πολιτικές διαδικασίες, άλλος τη γεωστρατηγική διάσταση των πραγμάτων που (υποτίθεται ότι) ευνοεί της Ελλάδα και άλλος τη δυναμική των ευρωπαϊκών εξελίξεων. Πρόκειται για τρεις μύθους, που όπως κατ’ επανάληψη έχει αποδειχθεί δε συνιστούν παρά μόνο κάποιο γενικό πλαίσιο, εντός του οποίου η Ελλάδα εάν θέλει να επωφεληθεί πρέπει να οργανωθεί και να δράσει, αφήνοντας κατά μέρος τόσο τη μοιρολατρία, όσο και τις ιδεοληψίες.
Για παράδειγμα οι ξένες επενδύσεις. Καμία σοβαρή επένδυση δεν πρόκειται να γίνει ποτέ στη χώρα εάν δεν εμπεδωθεί αίσθημα πολιτικής σταθερότητας και οικονομικής κανονικότητας. Εάν δεν αποκατασταθεί πέραν πάσης αμφισβητήσεως η λειτουργία του τραπεζικού συστήματος. Εάν τα δικαστήρια δεν εκδίδουν –όπου χρειάζεται- γρήγορες και σαφείς αποφάσεις. Εάν η δημόσια διοίκηση δεν αποδείξει –με πράξεις, όχι στα λόγια- ότι έχει διάθεση να συνεργαστεί με όποιον σκέφτεται να κάνει μια δουλειά στην Ελλάδα και όχι να τον κοροϊδεύει με καθυστερήσεις επί καθυστερήσεων. Με δύο λόγια: στην Ελλάδα η ανάπτυξη δεν θα έρθει ποτέ εάν δε συνειδητοποιήσουν οι πάντες –από την πολιτική ηγεσία και τους μηχανισμούς του κράτους, μέχρι τον τελευταίο συνδικαλιστή και την κοινωνία- την εξαιρετικά άσχημη και κρίσιμη θέση στην οποία βρίσκεται η χώρα. Που κάποτε ανήκε στις 25 πλουσιότερες του πλανήτη, τώρα βρίσκεται κάπου στην 60η θέση της σχετικής λίστας και οδεύει ολοταχώς για πιο κάτω.