Της Ρίας Καλφακάκου και της 'Εφης Παπαθεοδώρου*
Η πρόσφατη απεργία των συμβασιούχων καθαριότητας έφερε στην επιφάνεια πολλά χρονίζοντα προβλήματα που οι προηγούμενες κυβερνήσεις δεν αποφάσιζαν να αντιμετωπίσουν, επειδή μάλλον βόλευε, για να ανακυκλώνονται μικρορουσφέτια, κρατώντας σε ομηρία χιλιάδες συμβασιούχους και διασπώντας την ενότητα και τη δυνατότητα συνδικαλιστικής δράσης. Δυστυχώς σε αυτή τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, πολλοί άρπαξαν την ευκαιρία για αντιπολίτευση ή ψηφοθηρία. Έτσι είδαμε να παίζονται πολιτικά παιχνίδια, ένθεν κακείθεν, στην πλάτη πονεμένων, φτωχών ανθρώπων, στη σκληρότερη δουλειά που υπάρχει.
Οι παρατάσεις που δόθηκαν από την κυβέρνησης έγιναν με αγαθές προθέσεις, αλλά προσέκρουσαν, στην προσφάτως συνεχώς εκδηλούμενη απολυτότητα μιας δικαιοσύνης, που μέσα από πληθώρα αποφάσεων της δείχνει μια μονόπλευρη κοινωνική τοποθέτηση.
Το ΚΚΕ άδραξε την ευκαιρία, να κερδίσει, μια μερίδα της εργατικής τάξης, που δεν πάει στον παράδεισο, οδηγώντας τους όμως σε ένα αδιέξοδο αγώνα, με μαξιμαλιστικά συνθήματα, και ατεκμηρίωτες προτάσεις. Ένας συνδικαλιστικός αγώνας χρειάζεται ενότητα και αγωνιστικότητα, μα πρέπει να έχει την αίσθηση του εφικτού, και να διαλέγει τη στιγμή που θα τελειώνει.
Η γνωστή απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα στο ΑΠΘ το 2012, ξεκίνησε με την πανεπιστημιακή κοινότητα, φοιτητές, καθηγητές και πρυτανεία, να υπερασπίζεται τα αιτήματα των απεργών, να είναι δίπλα στους εργαζόμενους και κατέληξε με ένα πανεπιστήμιο με βουνά από σκουπίδια, εχθρικό κλίμα και πλήρη και ολοκληρωτική ήττα των εργαζομένων. Οικονομικά συμφέροντα παίξανε, καρριέρες χτίστηκαν στις πλάτες πάλι των πιο αδύναμων. Οι ευθύνες της συνδικαλιστών είναι βαρύτατες, μια και κλείνανε τα μάτια στην κατάσταση που δημιουργούνταν, στην ραγδαία αλλαγή του ευνοικού αρχικά κλίματος μέσα στο χώρο δουλειάς, και με μια ανεξήγητη αδιαλλαξία οδηγούσαν την απεργία σε αδιέξοδο.
Θα περίμενα από ένα κόμμα με τόσο βαθιές ρίζες στην ελληνική κοινωνία, σαν το ΚΚΕ, να αγωνιά πρώτα από όλα για την τύχη των απόκληρων, και όχι για μια χωρίς αντίκρυσμα, επιτυχία του ΠΑΜΕ.
Η στάση της δεξιάς ήταν αναμενόμενη. Σιγοντάριζαν μια απεργία που δεν πίστευαν, μη αντέχοντας μια επιτυχή έκβαση που θα πιστωνόταν στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και έχοντας δεύτερες σκέψεις, πως με την πόλη γεμάτη σκουπίδια, η ιδέα της παράδοσης της αποκομιδής των σκουπιδιών σε ιδιώτες θα γινόταν αποδεκτή από τους πολίτες.
Έτσι η ΔΑΚΕ βρήκε την ευκαιρία να ασκήσει πίεση στην κυβέρνηση ελπίζοντας ότι θα την απονομιμοποιήσει στη συνείδηση του λαού, καθώς η αποκομιδή των σκουπιδιών είναι ένα φλέγον ζήτημα που αγγίζει τους πάντες.
Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης, δυστυχώς πρωτοστάτησε σε αυτό τον αγώνα και άνοιξε την κερκόπορτα για την εισβολή ιδιωτικών συμφερόντων στην καθαριότητα. Γιατί τα σκουπίδια είναι παντού και πάντα μια μεγάλη, βρόμικη, εξαιρετικά κερδοφόρα μπίζνα.
Και όταν με 40 βαθμούς, οι δρόμοι γεμίζουν σκουπίδια και η δυσοσμία φτάνει μέχρι τα ρετιρέ, είναι εύκολο να παραπλανήσεις τους πολίτες, πως όλα τα προβλήματα θα λυθούν εύκολα, γρήγορα, και απλά με τους καλούς ιδιώτες.
Η σκληρή πραγματικότητα της στυγνής εκμετάλλευσης στις εταιρίες καθαριότητας, με αποκορύφωμα το βιτριόλι στην Κούνεβα, έχει ξεχαστεί. Με τους ιδιώτες η αμοιβή του εργαζόμενου θα γίνεται κέρδος του ιδιώτη και που το καθεστώς εργασιακής ανασφάλειας θα χτυπήσει κόκκινο.
Δεν αναφέρεται η προφανής αύξηση του κόστους αποκομιδής, με τους ιδιώτες, μια και υπάρχει εργολαβικό κέρδος και ΦΠΑ.
Και εμφανίζεται ειδυλλιακά πως έτσι δεν θάχουμε ποτέ απεργίες, γιατί όσοι έχουν συμφέρον το αποκρύβουν επιμελώς, πως δίνεις ένα πανίσχυρο όπλο, σε εταιρίες που εισέρχονται στο βρόμικο κόσμο των σκουπιδιών, και μπορούν να εκβιάσουν ανά πάσα στιγμή μια ολόκληρη πόλη, και πιο οργανωμένα και αποτελεσματικά από φτωχούς εργαζόμενους του δήμου.
Η αποκομιδή των σκουπιδιών συνιστά ευθύνη της αυτοδιοίκησης και γι' αυτό εισπράττονται αναταποδοτικά τέλη, που είναι διόλου ευκαταφρόνητα στον δήμο θεσσαλονίκης. Η επιλογή των ιδιωτών στην οποία στράφηκε με την πρώτη ευκαιρία ο κ. Μπουτάρης, αποτελεί ιδεολογική εμμονή στο νεοφιλελεύθερο πρότυπο ανάπτυξης του δήμου.
Στην παρούσα περίπτωση μόνο η πρόταση του υπουργείου, είναι όχι η βέλτιστη, αλλά η καλύτερη δυνατή λύση για τους εργαζόμενους.
Βεβαια η κυβέρνηση έπρεπε πολύ νωρίτερα να έχει προετοιμάσει τη προκήρυξη θέσεων ΑΣΕΠ, ώστε αστοχίες που γίνονται με τις καλύτερες προθέσεις, να μην δίνουν την ευκαιρία να εμφανιστούν αυτόκλητοι σωτήρες
Η θέση του υπουργείου διασφαλίζει τις θέσεις εργασίας έως την πρόσληψη μόνιμων υπαλλήλων καθαριότητας μέσω ΑΣΕΠ και ανοίγει τον δρόμο για την μονιμοποίηση εργαζομένων στον χώρο της καθαριότητας ανάλογα με τα οργανογράμματα που θα υποβάλουν οι δήμοι. Το μπαλάκι έχει πάει πλέον στους δήμους. Η ετοιμότητα του δημάρχου Θεσσαλονίκης και η διαθεση του να λύσει πράγματι το πρόβλημα θα κριθεί στις επόμενες μέρες.
* H Ρία Καλφακάκου είναι επικεφαλής της δημοτικής παράταξης «Ανοιχτή Πόλη» και η 'Εφη Παπαθεοδώρου στο Γραφείο Τύπου της παράταξης