Πριν απ’ όλα μια παρατήρηση, για τη νέα κυβέρνηση. Αποκτήσαμε ένα από τα πλέον πολυμελή υπουργικά συμβούλια, με 47 υπουργούς, αναπληρωτές και υφυπουργούς. Υπενθυμίζω, ότι κάθε κόμμα προεκλογικώς, υπόσχεται ότι το συμβούλιό του θα είναι ολιγομελές, προκειμένου να ασκείται με επιτυχία ο συντονισμός. Κατά κανόνα, το ολιγομελές, είναι πάνω από 40 πρόσωπα. Δεν ξέρω στο πολυμελές πόσοι πρέπει να είναι.
Μια πρώτη εκτίμηση, είναι πως στα επίμαχα υπουργεία, που απαιτούνται μεταρρυθμίσεις, τοποθετήθηκαν στελέχη που δεν έχουν δηλώσει -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- ότι δεν θα εφαρμόσουν όσα ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύεται πως, οι τεχνοκράτες μέχρι χθες σύμβουλοι του πρωθυπουργού που ανέλαβαν κρίσιμα υπουργεία, δεν θα σαμποτάρουν την κυβερνητική πολιτική, όπως συνέβαινε μέχρι τώρα.
Πολλές φορές αναρωτήθηκα εδώ, πώς είναι δυνατόν να υπάρξει ανάπτυξη, όταν στην προηγούμενη κυβέρνηση ο ρόλος αυτός είχε ανατεθεί στον Π. Σκουρλέτη, ο οποίος δεν έκρυψε ποτέ το ιδεολόγημά του της υποστήριξης του κρατικισμού (σοβιετισμού, δηλαδή), το οποίο σημαίνει αν όχι εχθρότητα, οπωσδήποτε μειωμένο ενδιαφέρον για την ιδιωτική επιχειρηματικότητα. Από πού θα προέλθει η ανάπτυξη, δεν μας έκανε την τιμή να μας το πει.
Μας το είπαν άλλη υπουργοί βέβαια, αλλά και ο πρωθυπουργός, που μίλησε για συνεργατικότητα. Πάλι δηλαδή για σοβιετικό μοντέλο. Αν το είπε για να ικανοποιήσει τους συνέδρους του κόμματός του, ή το πιστεύει, θα φανεί σύντομα από τις πρώτες ενέργειες των τοποθετημένων στα παραγωγικά υπουργεία.
Θα έχουν πολύ δουλειά να κάνουν οι νέοι υπουργοί, επειδή εκτός των άλλων πρέπει να αναστρέψουν και το δυσμενές κλίμα αναξιοπιστίας που περιβάλλει υπουργούς, αλλά και τον ίδιο τον πρωθυπουργό, όταν η Μέρκελ ρωτά τον Ολάντ: «Μα πιστεύεις τον Τσίπρα;»
Παίζει ρόλο επομένως, εκτός από την εφαρμογή της κυβερνητικής πολιτικής -που εξ ανάγκης είναι η εφαρμογή όσων ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση τον Αύγουστο του 2015- οι νέοι υπουργοί που επωμίζονται αυτό το καθήκον, να πείσουν τους ξένους, ότι τους διακρίνει σοβαρότητα, και όχι πολιτικός τυχοδιωκτισμός, όπως καταλογίζουν Ευρωπαίοι πολιτικοί στον Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο θεωρούν υπαίτιο της επιβάρυνσής μας με επί πλέον 86 δισ. ευρώ, τα οποία δεν ήταν απαραίτητα εάν διεξάγονταν οι διαπραγματεύσεις με βάση το εθνικό συμφέρον και όχι την υλοποίηση ιδεολογημάτων.
Να σημειώσω πάντως, ότι αδικείται ο Βαρουφάκης αν καταλογιστεί μόνον σ’ αυτόν η αποτυχημένη συμφωνία της κυβέρνησης, την ώρα καθ’ ην η σύζυγός του σε τελευταία συνέντευξή της, αποκάλυψε ότι τουλάχιστον επί δύο χρόνια συζητούσαν Βαρουφάκης και Τσίπρας για την πολιτική που θα εφαρμόσουν. Και στο κάτω-κάτω, ένας υπουργός, αν πράττει αντίθετα από αυτά που του αναθέτει ο πρωθυπουργός, τον απομακρύνει. Κι αυτό δεν συνέβη. Επομένως, η κύρια ευθύνη βαρύνει τον πρωθυπουργό, ακόμη και αν τον παραπλάνησε ο Βαρουφάκης, εκουσίως ή ακουσίως.
Ο Γάλλος Επίτροπος Οικονομικών Πιέρ Μοσκοβισί, στο νέο του βιβλίο που κυκλοφόρησε πριν από μερικές μέρες, χαρακτηρίζει "νάρκισσο" τον Γιάνη Βαρουφάκη, τον κατηγορεί πως προκάλεσε ένταση και αρνούνταν να διαπραγματευτεί, και πως εξαιτίας του η Ελλάδα έχασε έξι πολύτιμους μήνες! Έχει μεγάλη σημασία, η φράση «Οδήγησε στη σκλήρυνση της στάσης των εταίρων». Αυτό, μπορεί να το κατανοήσει ο καθένας. Όταν έχεις απέναντί σου κάποιον που αντί να διαπραγματευτεί, σού κάνει μαθήματα οικονομίας, όπως αυτός την αντιλαμβάνεται, έχοντας απέναντί του οικονομολόγους που διοικούν οικονομικά υπουργεία, θα αποτελούσε έκπληξη αν δεν τους εκνεύριζε, και δεν αντιμετώπιζαν αρνητικά τις ελληνικές θέσεις, τις οποίες εξέφραζε επισήμως ο Γ. Βαρουφάκης.
Γράφει φοβερά πράγματα ο Μοσκοβισί, για τον τρόπο που (δεν) διαπραγματευόταν η ελληνική κυβέρνηση, ενώ ήδη από τον Φεβρουάριο του 2015 παραπλανούσε τον ελληνικό λαό, λέγοντας κάθε τόσο «όπου νάναι τελειώνουμε».
Επομένως, μαζί με την αλλαγή κυβερνητικής πολιτικής, απαιτείται και τα πρόσωπα που θα την υλοποιήσουν να επιδείξουν επιτέλους σοβαρότητα. Αν δεν συμφωνούν, είναι πολιτικώς ανέντιμο, να αναλάβουν ένα υπουργείο για να σαμποτάρουν το κυβερνητικό έργο.