Skip to main content

Mικροκομματικά παιχνίδια με τους εκλογικούς νόμους

Κανείς δεν γνωρίζει τις αληθινές προθέσεις του κ. πρωθυπουργού, ούτε το πραγματικό κίνητρο της πρωτοβουλίας του για αλλαγή του εκλογικού νόμου.

Ο εκλογικός νόμος αντί να αποτελεί μία σταθερά στο πολιτικό σύστημα, ενεργεί ως κομματικό εργαλείο στα χέρια κάθε κυβέρνησης που «κόβει και ράβει» τις εκλογικές διαδικασίες αναλόγως των συμφερόντων της.

Κατά την μεταπολεμική εποχή υπήρξε μια πλειάδα εκλογικών συστημάτων, με το πλέον ακραίο αυτό του 1956, όπου το δεύτερο κόμμα σε ψήφους, κατέστη κυβέρνηση με μεγάλη πλειοψηφία. Είναι επίσης ενδεικτικό, ότι από το 1974 έως σήμερα ίσχυσαν επτά εκλογικοί νόμοι και οδεύουμε στον 8ο.

Ήδη, αναγγέλθηκαν επαφές του πρωθυπουργού με τους αρχηγούς των κομμάτων (πλην Χρυσής Αυγής) προκειμένου να τους ενημερώσει, αλλά και να αποσπάσει την έγκρισή τους για υπερψήφιση με άνω των 200 ψήφων του νομοσχεδίου που θα κατατεθεί, ώστε να ισχύσει από τις επόμενες και όχι τις μεθεπόμενες εκλογές. Κανείς όμως δεν γνωρίζει τις αληθινές προθέσεις του κ. πρωθυπουργού, ούτε το πραγματικό κίνητρο της πρωτοβουλίας του.

Επισήμως, λέγεται πως είναι δεσμευμένος για καθιέρωση απλής αναλογικής (πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ και τουρκοφρόνων της Θράκης), αλλ’ αν αυτός είναι ο πραγματικός λόγος γιατί δεν υλοποίησε την υπόσχεσή του κατά το προηγούμενο έτος, ώστε να ισχύσει από αυτές που έρχονται, όποτε έλθουν; Και πώς αιφνιδίως ο υπουργός Παν. Κουρουμπλής, καθ’ ύλην αρμόδιος για τη σύνταξη του νομοσχεδίου, υποστήριξε -ορθώς- ότι «η χώρα δεν μπορεί να κυβερνηθεί με απλή αναλογική»; [Με άμεση απάντηση του Προέδρου της Βουλής Νίκου Βούτση πως «Η απλή αναλογική είναι για εμάς σημείο αναφοράς… Παραμένουμε σταθερά, 100% υπέρ της απλής αναλογικής ανεξαρτήτως άλλων απόψεων που μπορεί να υπάρχουν»].

Υποστηρίζεται, πως αντιμετωπίζοντας ο πρωθυπουργός ήττα του κόμματός του, συμφώνως προς τις δημοσκοπήσεις, αποφάσισε την ψήφιση νέου νόμου, ώστε να μη μπορεί το πρώτο κόμμα να κυβερνήσει χωρίς σύμπραξη με το δεύτερο. Άρα, «βρέξει-χιονίσει» ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρίσκεται στην κυβέρνηση.

Αν πάλι έχει λόγους να πιστεύει πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα ανακάμψει και θα κόψει πρώτος το νήμα στην πορεία των εκλογών, τότε η άρνηση της Ν.Δ. να αποδεχθεί το νέο νόμο, όπερ σημαίνει πως οι επόμενες εκλογές θα διεξαχθούν με τον ισχύοντα και το μπόνους των 50 εδρών, θα ευνοήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, έχοντας όμως το επιχείρημα για την ανακολουθία του, ότι επιδίωξε την απλή αναλογική, πλην όμως η Ν.Δ. την «σαμποτάρισε».

Πάντως, έχει γίνει πλήρως αποδεκτό από το εκλογικό σώμα, ότι όποιο κόμμα κι αν κυβερνήσει, στον τομέα της οικονομίας το ίδιο πρόγραμμα θα ακολουθήσει, αφού τις αποφάσεις τις παίρνουν οι δανειστές, και η ελληνική κυβέρνηση εκτελεί, επιχειρώντας ανεπιτυχώς να πείσει ότι διαπραγματεύεται και ότι παλεύει για τα συμφέροντα του λαού, και άλλα παρόμοια, τα οποία εκθέτουν όσους τα εκστομίζουν (αλλά ποσώς τους ενδιαφέρει).

Προς ενημέρωση, οι εκλογικοί νόμοι από το 1974, έως σήμερα, είναι οι εξής:

* Νόμος 3636/2008 (εκλογές Μάιος 2012, Ιούνιος 2012, Ιανουάριος 2015, Σεπτέμβριος 2015) ενισχυμένη αναλογική
* Νόμος 3231/2004 (εκλογές 2007, 2009) ενισχυμένη αναλογική
* Νόμος 1907/1990 (αναπληρωματική εκλογή Β΄ Αθηνών 1992, εκλογές 1993, 1996, 2000, 2004) ενισχυμένη αναλογική
* Νόμος 1847/1989 (εκλογές Ιούνιος 1989, Νοέμβριος 1989, 1990) αναλογική με ρήτρα +1
* Νόμος 1516/1985 (εκλογές 1985) ενισχυμένη αναλογική
* Νόμος 626/1977 (εκλογές 1977, 1981) ενισχυμένη αναλογική
* Νομοθετικό Διάταγμα 65/1974 (εκλογές 1974, αναπληρωματική εκλογή Κέρκυρα και Κοζάνη 1975) ενισχυμένη αναλογική

Μία ακόμη απόδειξη των μικροκομματικών σκοπιμοτήτων, όπου τα κόμματα μάς αποδεικνύουν, δυστυχώς, ότι γι’ αυτά προέχει το δικό τους συμφέρον και όχι του λαού (με την ελπίδα πως κάποτε θα απομακρυνθούμε από τριτοκοσμικές μεθοδεύσεις) είναι όσα συνέβησαν στις εκλογές του 1956, όπου υπήρξε ένα περίπλοκο σύστημα, καταρτισθέν με τέτοιο τρόπο ώστε να ευνοεί την ΕΡΕ.

Στιγματίστηκε ως «τριφασικό» από τα κόμματα της τότε αντιπολίτευσης, η οποία, παρότι πλειοψήφησε στην κάλπη με 1.620.007 ψήφους και ποσοστό 48,15%, συγκέντρωσε πολύ λιγότερες έδρες (132) από την ΕΡΕ του Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος σχημάτισε τελικά κυβέρνηση με άνετη κοινοβουλευτική πλειοψηφία 165 εδρών - διαθέτοντας 1.594.112 ψήφους και ποσοστό 47,38%.

Επρόκειτο για ένα κατά βάση πλειοψηφικό σύστημα καταγόμενο από τον βενιζελικό νόμο του 1929 για την εκλογή των γερουσιαστών, που μετέβαλε την αναλογικότητα μεταξύ πρώτου και δεύτερου κόμματος ανά τύπο περιφέρειας:

Ήταν πλειοψηφικό σε περιφέρειες που εξέλεγαν έως τρεις βουλευτές, πλειοψηφικό με περιορισμένη εκπροσώπηση του δεύτερου κόμματος ή συνασπισμού σε μεσαίες περιφέρειες, όπου εκλέγονταν τέσσερις έως δέκα βουλευτές και αναλογικό στις μεγάλες εκλογικές περιφέρειες, όπου εκλέγονταν περισσότεροι από δέκα βουλευτές. Κι αυτό σήμαινε πως εκπροσωπείτο ο λαός.