Η χθεσινή ανακοίνωση του Οργανισμού Λιμένος Θεσσαλονίκης για την υποστήριξη της Πολυτεχνικής σχολής του ΑΠΘ, ώστε να καθιερωθεί διεπιστημονικό μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών με θεματολογία τις λιμενικές λειτουργίες, συμπίπτει με την επίσημη ανακοίνωση του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης για τον πλήρη εξοπλισμό της αίθουσας υπολογιστών του 100ου δημοτικού σχολείου, που βρίσκεται στην περιοχή της Τούμπας. Δύο κινήσεις που αποκαλύπτουν μια άκρως ενδιαφέρουσα πλευρά της εταιρικής κοινωνικής ευθύνης που οφείλουν να επιδεικνύουν οι οικονομικές μονάδες. Η στήριξη εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων είναι ίσως η πιο ουσιαστική και αποδοτική χορηγική δράση, καθώς το αποτέλεσμά της είναι πολλαπλασιαστικό. Κατ’ αρχήν αυτού του τύπου και χαρακτήρα πρωτοβουλίες καλύπτουν πραγματικές ανάγκες, ενώ τα αποτελέσματά τους είναι διαρκείας. Όσοι αξιοποιούν τις παρεχόμενες δυνατότητες επωφελούνται με την απόκτηση γνώσεων και δεξιοτήτων για το υπόλοιπο του βίου τους.
Ειδικά στην Ελλάδα –και ακόμη ειδικότερα στη Θεσσαλονίκη-, όπου οι αδυναμίες της εκπαίδευσης είναι ορατές δια γυμνού οφθαλμού η συνδρομή φορέων και επιχειρήσεων μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά θετική. Το διαχρονικό παράδειγμα του ΕΒΕΘ είναι χαρακτηριστικό: στα τελευταία 100 χρόνια της λειτουργίας του το Επιμελητήριο συνέβαλε ουσιαστικά στην αναβάθμιση της εκπαίδευσης στη Θεσσαλονίκη. Δύο αποδείξεις αυτού του ισχυρισμού συνιστούν η κατασκευή του σημερινού 100ου δημοτικού σχολείου στα χρόνια της Μικρασιατικής Καταστροφής και η ίδρυση της νυχτερινής εμπορικής σχολής, που μετεξελίχθηκε σε Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή και από εκεί στο κραταιό σήμερα Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Ποια προσφορά θα μπορούσε να είναι πιο αποδοτική για την οικονομική ανάπτυξη και τη δημιουργία κοινωνικού πλούτου τον τελευταίο αιώνα στη Θεσσαλονίκη;
Στις πολιτισμένες χώρες η εκπαιδευτική διαδικασία είναι ευθύνη της οργανωμένης πολιτείας, δηλαδή του κράτους, ανεξαρτήτως εάν ασκείται από δημόσιους ή ιδιωτικούς φορείς. Για την Ελλάδα των τελευταίων 40 χρόνων αυτό είναι μύθος, ανάλογης εμβέλειας με αυτόν της δωρεάν παιδείας. Ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης και των ισχνών οικονομικών για τα δημόσια ταμεία συχνά οι χρήστες των εκπαιδευτικών υπηρεσιών ή κάποιοι γενναιόδωροι ιδιώτες φροντίζουν για την αναβάθμιση των υποδομών. Από τη Samsung, που έχει εξοπλίσει αίθουσες πληροφορικής σε σχολεία της Θεσσαλονίκης με μοναδικό όρο την τοποθέτηση πόρτας ασφαλείας, μέχρι τους γονείς που εθελοντικά βάφουν και καθαρίζουν σχολικά συγκροτήματα, ιδιώτες εισφέρουν ανάλογα με τις δυνατότητες τους, ώστε η μαθησιακή διαδικασία να γίνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Η έμπρακτη στήριξη της εκπαίδευσης από επιχειρήσεις και απλούς πολίτες συνιστά μέτρο για την πραγματική επιθυμία της ελληνικής κοινωνίας για πρόοδο. Όσο περισσότεροι ανάμεσά μας κατανοούν την αξία χειρονομιών που αφορούν την παιδεία τόσο καλύτερες θα γίνονται οι προοπτικές του τόπου. Κι επειδή τα παραδείγματα είναι προς το παρών μάλλον λίγα, καλό θα ήταν οι πρωτοβουλίες του ΕΒΕΘ και της ΟΛΘ ΑΕ να βρουν μιμητές στη Θεσσαλονίκη.