Όσοι δεν με πίστευαν που έλεγα ότι μόνον μια κυβέρνηση της Αριστεράς μπορεί να πάρει αντιλαϊκά μέτρα, τώρα πια θα το έχουν καταλάβει. Δεν είναι χαζοί οι ισχυροί της γης που εκτίναξαν τον ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 36% [μόνον οι αριστεριστές ΣΥΡΙΖΑίοι δεν το κατάλαβαν και νομίζουν πως ψηφίστηκαν επειδή αναγνωρίστηκαν τα πολιτικά προσόντα τους].
Για σκεφτείτε τι θα γινόταν, αν τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα τα έπαιρνε μια αστική κυβέρνηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα βρισκόταν μαζί μ’ αυτούς που θα έκαιγαν την Αθήνα - και όχι μόνο.
Η τέχνη της παραπλάνησης: Είπε ο πρωθυπουργός ότι δεν έχουν μειωθεί ούτε κατά ένα ευρώ οι συντάξεις. Η μείωση του αφορολόγητου ποσού δεν μειώνει το εισόδημα του συνταξιούχου; Η αύξηση των έμμεσων φόρων, δεν μειώνει το εισόδημα του συνταξιούχου. Έχει σημασία, ότι αντί να του πάρεις τα λεφτά από την τσέπη του σακακιού, τα παίρνεις από την τσέπη του παντελονιού;
Το επαναλαμβανόμενο από τους ΣΥΡΙΖΑίους ότι είναι κυβέρνηση της Αριστεράς, δεν ενοχλεί τους ΑΝΕΛ; Βρήκαν κι αυτοί κάποιους παππούδες στα φρικιαστικά λαϊκά δικαστήρια του βουνού, όπου σωζόταν μόνον όποιος έδινε ένα τενεκέ λίρες στους «αδέκαστες» δικαστές, και τακίμιασαν; Σα να μπέρδεψαν τους μηρούς τους…
Κατάφερε ο Πάνος, από συγκυβερνήτης να γίνει συνένοχος. Ούτε λαμβάνεται υπόψη η γνώμη του -ενώ παίζει καταλυτικό ρόλο η γνώμη του Μπαλαούρα-, αλλά ούτε κι αυτός έχει γνώμη. Όλη η ιστορία είναι η καρέκλα του υπουργού;
Κι ενώ στο χαμό του Σαββατοκύριακου στην Βουλή, σκόπιμα οι βουλευτές των «Ανεξαρτήτως των Ελλήνων» δεν ανέβηκαν στο βήμα να πάρουν θέση για το ασφαλιστικό, εχθές θυμήθηκαν την τροπολογία του Παρασκευόπουλου, με την οποία υφαρπάζεται ένα φιλέτο οικόπεδο για ανέγερση δικαστικών αιθουσών. Για το κτήμα «Ελλάς» που πουλήθηκε σιώπησαν, το κτήμα του Φαλήρου τους πόνεσε.
Προσπαθώ να καταλάβω την συμπεριφορά του Σκουρλέτη, που έχει συνήθειο κάθε φορά που παίρνει τον λόγο στην Βουλή, να προκαλεί την Χ.Α. και να ξεκινάει καυγάς. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις βέβαια, επωφελούνται και οι δύο πλευρές, όπου οι ψηφοφόροι της κάθε μιας συσπειρώνονται στον «δικό» τους. Αφού σε βρίζει ο αντίπαλος, σημαίνει ότι είσαι «καλός».
Ξέρω περιπτώσεις που αυτό γινόταν μετά από συνεννόηση των δύο «αντιπάλων». Για την συγκεκριμένη δεν μπορώ να ξέρω, απλώς απορώ. [Και είπαμε: επαναλαμβανόμενες καταστάσεις, δεν είναι συμπτώσεις].
Τι δεν καταλαβαίνω; Άκουσα νεαρό Σύρο πρόσφυγα να λέει, πως όταν φτιάξουν τα πράγματα στη Συρία, θέλει να επιστρέψει για να βοηθήσει τους συμπατριώτες του. Γιατί εγώ νομίζω πως οι συμπατριώτες του που πολεμούν, βιάζονται, λιμοκτονούν, αποκεφαλίζονται, τώρα χρειάζονται την βοήθειά του παλικαριού, που ζει στην ασφάλεια της Ευρώπης. Όταν «φτιάξουν» τα πράγματα, ποια θα είναι η βοήθειά του;
Και ακόμη… Ποιους, περιμένει να φτιάξουν τα πράγματα στην «αγαπημένη» του πατρίδα, όταν φεύγουν όλοι οι Σύροι; Αυτοί που θα τα φτιάξουν, θα τα φτιάξουν κατά πως βολεύει αυτούς, όχι τους Σύρους [Σκέφτομαι πολλές φορές σε ανάλογες περιπτώσεις, πώς θα ήταν ο κόσμος αν οι ήρωες Έλληνες στρατιώτες και οι αντάρτες της Εθνικής Αντίστασης, δεν πολεμούσαν τους Ιταλούς, αλλά την κοπανούσαν σε ασφαλείς χώρες].