Skip to main content

Στις 4 Μαρτίου θα αποδοθεί το νέο γλυπτό στη Νέα Παραλία Θεσσαλονίκης

Το νεοαφιχθέν γλυπτό, με τίτλο «Ορίζοντας», είναι έργο της Μάρθας Παναγιωτοπούλου και ολοκληρώθηκε μετά από προσπάθεια δύο ετών.

Την Κυριακή, 4 Μαρτίου στις 12.00 το μεσημέρι θα αποδοθεί το καινούργιο γλυπτό στη Νέα Παραλία της Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με ανακοίνωση των Φίλων της Νέας Παραλίας.

Το νεοαφιχθέν γλυπτό που είναι έργο της Μάρθας Παναγιωτοπούλου (δείτε εδώ), ολοκληρώθηκε μετά από προσπάθεια δύο ετών και αποτελεί πλέον το νέο απόκτημα του Κήπου των Γλυπτών. «Ο κήπος αυτός, “το πράσινο δωμάτιο τέχνης”, είναι σχεδιασμένος για να υποδέχεται σύγχρονα γλυπτά, αποτελώντας ένα πολιτιστικό πόλο και λειτουργώντας ταυτοχρόνως, σαν ένα σύγχρονο δημόσιο ανοιχτό μουσείο», αναφέρουν σε ανακοίνωσή τους οι Φίλοι της Νέας Παραλίας.

Στον Κήπο των Γλυπτών, στη φάση της κατασκευής του έργου τοποθετήθηκε μετά από χρησιδάνειο το γλυπτό «3 κύκλοι» του Γιώργου Ζογγολόπουλου. Το 2014 στα πλαίσια της δράσης Paraliart 1 που διοργάνωσε ο σύλλογος «Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας» σε συνεργασία με την «Θεσσαλονίκη – Ευρωπαϊκή Πρωτεύουσα Νεολαίας 2014» εγκαταστάθηκε το γλυπτό «ΚΥΜΑ» του τότε φοιτητή Γιάννη Δελλατόλα. Τον Ιανουάριο του 2016 με την συνδρομή της Πολιτιστικής Εταιρείας Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος εγκαταστάθηκαν με χρησιδάνειο προς τον Δήμο Θεσσαλονίκης δύο γλυπτά, το «Invitation» του Μαρκ Χατζηπατέρα και το «Χωρίς τίτλο» του Μιχάλη Κατζουράκη .

Τον Μάιο του 2016 σε συνεργασία με την Πολιτιστική Εταιρεία Επιχειρηματιών Βορείου Ελλάδος ο σύλλογος «Οι Φίλοι της Νέας Παραλίας» προκήρυξε ένα φοιτητικό διαγωνισμό γλυπτικής για τον Κήπο των Γλυπτών με θέμα το «Όριο». Ο διαγωνισμός απευθυνόταν σε φοιτήτριες και φοιτητές των Σχολών Καλών Τεχνών και Αρχιτεκτονικής. Κατατέθηκαν 25 προτάσεις, στη μεγάλη πλειοψηφία πολύ αξιόλογες. Η Κριτική Επιτροπή συνεκτιμώντας την ποιότητα των προτάσεων, επιπλέον των 3 βραβείων και 3 επαίνων που προέβλεπε η προκήρυξη απένειμε επιπλέον 4 επαίνους

Βραβεία:
1ο Βραβείο: Μάρθα Παναγιωτοπούλου, Αρχιτεκτονική Ε.Μ.Π.
2ο Βραβείο: Γιώργος Αποστολόπουλος, Θέμης Ιστατιάδης, Αντώνης Τασούλης, Αρχιτεκτονική Α.Π.Θ.
3ο Βραβείο: Μαρία Κύρου, Αρχιτεκτονική Α.Π.Θ.

Ισότιμοι Έπαινοι:
Γιώργος Κατσαρός, Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Αλέξανδρος Μουδιώτης, Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Αντώνης Κατσούλης, Καλών Τεχνών Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας
Γιώργος Παγγοζίδης, Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Αικατερίνη Παπασηφάκη, Αριστοκράτης Χαρατσάρης, αρχιτεκτονικής Πολυτεχνείου Κρήτης
Αντώνιος Τσέος, Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Rafael Ilioniu, Σχολή Καλών Τεχνών Α.Π.Θ.
Κριτική Επιτροπή:
Έλλη Χρυσίδου, Εικαστικός, Αντιδήμαρχος Πολιτισμού Δήμου Θεσσαλονίκης
Γιώργος Τσάρας, Γλύπτης, Καθηγητής Σχολής Καλών Τεχνών Α.Π.Θ
Δημήτρης Φράγκος, Ζωγράφος, καθηγητής Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ
Έκτωρ Παπαδάκης, Επίκουρος Καθηγητής Τ.Ε.Ε.Τ - Π.Δ.Μ
Πρόδρομος Νικηφορίδης, Αρχιτέκτων

Τίτλος γλυπτού: «Ορίζοντας»

Της Μάρθαs Παναγιωτοπούλου,
Φοιτήτριας αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π.
1o Βραβείο

Το σκεπτικό του έργου

«Δεν καταλαβαίνουν πως κάτι, ενώ περικλείει μέσα του αντίρροπες δυνάμεις, συμφωνεί με τον εαυτό του», Ηράκλειτος

«Το όριο δεν είναι αυτό στο οποίο κάτι σταματά, αλλά, όπως είχαν ήδη αναγνωρίσει οι Έλληνες, το όριο είναι εκείνο  απ’ όπου κάτι αρχίζει να εκδιπλώνει την ουσία του», Martin Heidegger

Η συλλογιστική μας αφορμάται από τα παραπάνω λόγια. Αναζητάμε ένα όριο, του οποίου τα αντιθετικά άκρα ξεπερνιούνται, όχι για να διαγραφούν, αλλά για να προβάλλουν το ενιαίο πνεύμα που τα διαπερνά. Ένα όριο που δεν χωρίζει, αλλά αποκαλύπτει, δημιουργεί έναν ενδιάμεσο χώρο, ένα ‘ανάμεσα’ μεταξύ δύο αντιθετικών και συμπληρωματικών άκρων.

Μέσα από τις αόρατες χαράξεις του κήπου και τα ‘όρια’ της πόλης, αναζητάμε να βρούμε το υλικό γλυπτό, που θα αποκαλύψει το άυλο όριο του κήπου, με μοναδικό μας εργαλείο την ύλη, το υλικό, εδώ το corten.
Το όριο της πόλης, το όριο των πολυκατοικιών, απ’ όπου ανάμεσά τους διέρχεται η ανθρώπινη κίνηση, έρχεται μέσα στον κήπο. Δεν είναι πλέον διαπερατό στην σωματική κίνηση, παρά μόνο στο βλέμμα. Οι υπό γωνία χαράξεις των καθιστικών εντός του κήπου, επηρεάζουν τη μορφή του γλυπτού, το οποίο τελικά κόβεται, δημιουργώντας μια γωνία, η οποία στρέφει το βλέμμα προς τα πάνω και εκτός του κήπου.
Το όριο δεν είναι αμετάβλητο, αλλά όπως κάθε τι εν ζωή, είναι αεικίνητο, μεταβαλλόμενο, διαρκώς εκτεθειμένο στην αλλαγή. Η αλλαγή αυτή γράφεται πάνω του. Η πατίνα του χρόνου διαβρώνει το υλικό, πρώτα στις εκτεθειμένες στη θάλασσα όψεις και ύστερα σε εκείνες που κοιτούν προς την πόλη. Ένας πρώτος χρονικός ρυθμός, οργανώνει και ορίζει το χώρο: τη στεριά και τη θάλασσα. Ένας δεύτερος χρονικός ρυθμός, που αποτυπώνεται στο χώρο κατά την κίνησή μας μέσα στον κήπο, είναι το διαρκώς εναλλασσόμενο κενό μεταξύ των δυο κάθετων στοιχείων. Κατά τη διάρκεια της κίνησής μας εντός του χώρου, το κενό που συλλαμβάνεται από το βλέμμα, διαρκώς μεταβάλλεται, ανάλογα υπό ποιά γωνία αυτό θα ειδωθεί, την κάθε φευγαλέα κι ανεπανάληπτη στιγμή. Στενεύει, χάνεται, για να ξαναγεμίσει και πάλι από την αρχή, ‘εκδιπλώνοντας’ έτσι, ‘την ουσία του’.

Συνδιοργανωτές και Δωρητές:
ΟΙ ΦΙΛΟΙ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΠΑΡΑΛΙΑΣ και ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ (Π.Ε.Ε.Β.Ε)
Χορηγοί κατασκευής του γλυπτού: Ιωάννης Κρεωνίδης, Τζέκης Φλωρεντίν
Η στατική μελέτη του γλυπτού είναι προσφορά του κου Ιγνατάκη, ομότιμου καθηγητή ΑΠΘ