του Γιώργου Δώρα
Οι δύο υποθέσεις φαινομενικά δε σχετίζονται, παρά μόνο από το γεγονός ότι αφενός έχουν ως χώρο δράσης τη Χαλκιδική και αφετέρου ότι αφορούν τη νοοτροπία και τη συμπεριφορά εκλεγμένων σε δημόσια αξιώματα, που όπως έχει αποδειχθεί συνιστούν ασφαλέστατους δρόμους για να φτάσει μια χώρα στο χάλι της σημερινής Ελλάδας.
Τις προηγούμενες ημέρες ο Αλέξης Τσίπρας ακύρωσε την επένδυση στα μεταλλεία Χαλκιδικής, οδηγώντας στην ανεργία περί τους 2000 εργαζομένους, οι οποίο ήδη βρίσκονται σε τρίμηνη διαθεσιμότητα. Ταυτόχρονα ο πρωθυπουργός συμπεριφέρεται ως ιδιοκτήτης της χώρας, την οποία συγχρόνως δυσφημεί ως επενδυτικό προορισμό σε όλο τον κόσμο.
Λίγο πιο νότια ο δήμαρχος Σιθωνίας Γιάννης Τζίτζιος δεν βρήκε λύση για το πρόστιμο των 500 και κάτι ευρώ για παράνομη κατασκήνωση προς τον γλύπτη Διονύσιο Καρυπίδη, ο οποίος αφού βαρέθηκε να περιμένει –ακριβέστερα αφού σιχάθηκε την κοροϊδία- ξεκίνησε ο ίδιος να καταστρέφει την πετρωμένη γοργόνα στις Καβουρότρυπες, ένα άγαλμα γνωστό διεθνώς. Η ζημία σήμερα με το πληγωμένο άγαλμα είναι προφανής. Και η δυσφήμιση, επίσης.
Οι δύο υποθέσεις είναι μείζονος σημασίας, διότι αποκαλύπτουν βασικές αιτίες της κακοδαιμονίας του τόπου. Διότι τίποτε απ’ όσα ζει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια δεν προέκυψε στην τύχη. Κι όσοι πιστεύουν ότι ευθύνονται μόνο οι πρωθυπουργοί, οι υπουργοί και οι βουλευτές της μεταπολίτευσης είναι βαθύτατα νυχτωμένοι. Η προτεραιότητα του κόμματος έναντι της χώρας, η επιλογή του προσωπικού συμφέροντος έναντι του συλλογικού οφέλους, η παντελής έλλειψη πολιτισμού, η αδιαφορία για ζητήματα χωρίς προφανή ατομικά ή πολιτικά οφέλη και η πρωτοκαθεδρία της γραφειοκρατίας και της διαφθοράς είναι καταστάσεις που κυριαρχούν επί δεκαετίες και δεν έχουν βελτιωθεί καθόλου στα τελευταία χρόνια της κρίσης. Εντελώς αμέριμνοι, αλλά ταυτόχρονα κουτοπόνηροι, οι νεότεροι αντιγράφουν τους παλαιότερους και οι άπειροι ξεπατικώνουν τις μεθόδους των υποτιθέμενων εμπείρων. Ότι ακριβώς συνέβαινε τα παλαιότερα χρόνια στο δημοτικό, όταν οι μαμάδες χρησιμοποιούσαν το ριζόχαρτο για να… ζωγραφίσουν, στα μαθήματα της γεωγραφίας και της ιχνογραφίας.
Ο μεν Τσίπρας αφού εκλέχτηκε για να απαλλάξει τη χώρα από τα Μνημόνια και να τη βγάλει από την κρίση, αποδείχθηκε ανέτοιμος, αδιάβαστος και πιθανότατα ανεπαρκής να παίξει τόσο ψηλά και επιστρέφει σε αυτά που γνωρίζει καλά από τη θητεία του στους ερασιτέχνες της πολιτικής, που αν και παίζουν στη β΄ εθνική νιώθουν Ρονάλντο. Εσωκομματικούς τακτικισμούς, εκλογικούς αιφνιδιασμούς, ψεύτικα διλήμματα, συναισθηματικούς εκβιασμούς. Αριστεροφροσύνη ή θάνατος. Τα πάντα για να διασωθούν ο αρχηγός και η παρέα του. Διότι –στ’ αλήθεια- τι θα απογίνει ο πλανήτης Γη αν τον επόμενο μήνα πρωθυπουργός στην Ελλάδα δεν είναι ο Τσίπρας; Πραγματική καταστροφή! Τι θα απογίνει, όμως, ο ίδιος ο Τσίπρας αν αποκαθηλωθεί; Θα πάθει κατάθλιψη. Όχι τίποτε άλλο, αλλά να ξέρουμε για ποιους λόγους ψηφίζουμε το Σεπτέμβρη για τρίτη φορά μέσα σε οκτώ – εννέα μήνες (!) κι ενώ οι τράπεζες παραμένουν επί της ουσίας κλειστές και η οικονομία είναι κατεστραμμένη. Κανένα ενδιαφέρον για την πραγματική οικονομία, δηλαδή για την αληθινή κοινωνία. Ούτε για τις επενδύσεις, που δημιουργούν κοινωνικό πλούτο και θέσεις εργασίας. Αλήθεια ποιο νόημα έχει σήμερα για τους περίπου 2000 εργαζομένους που βρίσκονται σε διαθεσιμότητα η προ έξι μόλις ημερών διαβεβαίωση του Π. Σκουρλέτη ότι δεν θα χάσουν τις δουλειές τους;
Ο δε Τζίτζιος λέει τώρα ότι θα πλήρωνε από την τσέπη του το πρόστιμο, ώστε να μην υπάρξει παρανομία, αλλά δεν… πρόλαβε. Φυσικά το να πληρώσεις 500 και κάτι ευρώ σε δύο χρόνια είναι μικρό διάστημα, αν είσαι δήμαρχος τουριστικής περιοχής! Όσο για την παράνομη διαγραφή του προστίμου, που δεν μπορούσε να υποχρεώσει ο δήμαρχος κανέναν υπηρεσιακό παράγοντα να υπογράψει , είναι το συντομότερο ανέκδοτο που έχει ακουστεί. Κατ’ αρχήν ποτέ και κανείς δεν πήγε φυλακή για τέτοιο λόγο και για 530 ευρώ. Στην Ελλάδα τουλάχιστον.
Εν προκειμένω υπάρχουν διαδικασίες –κυρίως το Δημοτικό Συμβούλιο- για να διευθετούν οι δήμοι θέματα τέτοιας οικονομικής εμβέλειας, χωρίς να πληρώνουν (sic) οι δήμαρχοι από την τσέπη τους! Αλλά –θα σκεφτεί κάποιος δήμαρχος ή απλός πολίτης- να γίνει όλη αυτή η φασαρία για ένα γλυπτό, που δεν είναι καν κάποια από τις Καρυάτιδες; Ή μία από τις Μαγεμένες; Ούτε η αριστερή από τις δύο Σφίγγες της Αμφίπολης;