«Αποτέλεσμα διευθετήσεων του παρελθόντος» χαρακτηρίζει ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης το πρόβλημα ρευστότητας επισημαίνοντας πως η χώρα δεν έχει λάβει χρήματα από τον Απρίλιο του 2014, με εξαίρεση 1 δισ. ευρώ, και το πρόβλημα επιτείνεται «από τα περιοριστικά μέτρα της ΕΚΤ και την εισαγόμενη αβεβαιότητα».
«Εφαρμόζεται σκόπιμα μια τακτική οικονομικού στραγγαλισμού επειδή το αποτέλεσμα των εκλογών και οι επιλογές του ελληνικού λαού δεν ήταν αρεστές σε εγχώρια και ξένα συμφέροντα», σημειώνει σε συνέντευξη του στην Αυγή.
Ακόμη, επισημαίνει πως το πρόβλημα ρευστότητας επιτείνεται από τα περιοριστικά μέτρα της ΕΚΤ και την εισαγόμενη αβεβαιότητα και αν οι εταίροι μας επιμείνουν στον στραγγαλισμό τότε - όπως τονίζει με νόημα - μπορεί να υποχρεωθούμε να πάρουμε από μόνοι μας μέτρα τα οποία τώρα προσπαθούμε να αποφύγουμε. «Σε κάθε περίπτωση προηγούνται οι βασικές ανάγκες του λαού» αναφέρει χαρακτηριστικά.
Επισημαίνει επίσης πως η παράταση της αβεβαιότητας δεν συνφέρει κανέναν και πως πρέπει να εργαστούμε για συμφωνία με βάση το πνεύμα της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου και όχι να επιστρέψουμε στην 5η αξιολόγηση του Μνημονίου.
Ο Γ. Δραγασάκης υποστηρίζει ότι η έκθεση του Γενικού Λογιστηρίου του Κράτους έδειχνε ότι η νέα κυβέρνηση παρέλαβε ταμειακό έλλειμμα και όπως χαρακτηριστικά λέει «από τα τέλη Φεβρουαρίου το ελληνικό κράτος δεν ήταν σε θέση να πληρώσει κανονικά τους μισθούς».
Αναφερόμενος στην Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου για τα ταμεικά διαθέσιμα, είπε πως οι αντιδράσεις εξηγούνται και είναι μάλλον δικαιολογημένες λόγω του ότι δεν ενημερώσαμε έγκαιρα για τις διαστάσεις του προβλήματος, αλλά και επειδή οι εμπειρίες από το κούρεμα των αποθεματικών με το PSI είναι ακόμη νωπές.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετική με την τελική συμφωνία με τους εταίρους, ο κ. Δραγασάκης τόνισε πως η συφωνία πρέπει να γίνει μέσα στον Μαίο, αν όχι έως το τέλος Απριλίου και πως η αβεβαιότητα δεν ωφελεί κανέναν. Το ζητούμενο δεν είναι νεο Μνημόνιο, αλλά μια ρύθμιση του χρέους που θα το καταστήσει και βιώσιμο και εξυπηρετήσιμο και ο σχεδιασμός μιας οικονομικής πολιτικής χωρίς εξωπραγματικά πλεονάσματα.
Τέλος κατέληξε πως οι πιο σκληρές αντιδράσεις για τη νέα οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ίσως να μην έρθουν από την Ευρώπη, αλλά από μέσα, από μια οικονομική ελίτ που την χαρακτήρισε σαν τα «κακομαθημένα παιδιά της ιστορίας»