Ερχόμαστε πάλι, κατά πάσα πιθανότητα, στην ίδια μορφή διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, με μικρότερο μεν αριθμό ψήφων, αλλά αφενός πιο συμπαγή -θεωρητικώς, επειδή είναι άγνωστες οι συμφωνίες του κ. Τσίπρα με τους «53»-, αφετέρου με την Ν.Δ. ως αξιωματική αντιπολίτευση, με πνεύμα ανοχής σε πολλά από τα μέτρα, που πρόκειται να ληφθούν.
Εκεί που όλοι συμφωνούν, είναι ότι τώρα αρχίζουν τα δύσκολα. Προσωπικώς, εξέφρασα τους φόβους μου για το τι μέλλει γενέσθαι, ιδίως επειδή διαπιστώνω την τάση του κ. Τσίπρα να αποφεύγει τη λήψη αποφάσεων σε δύσκολες καταστάσεις, και να το πράττει εξαναγκαζόμενος είτε από τους δανειστές, είτε από τον χρόνο. Είθε, αυτή η -μέχρις στιγμής- αναμφισβήτητη αναβλητικότητα του π. πρωθυπουργού, να μη αποτελεί «γονιδιακό» χαρακτηριστικό του.
Τα αποτελέσματα των εκλογών είναι τα αναμενόμενα ως προς την θέση των κομμάτων στον πίνακα της κατάταξης (πλην του Ποταμιού), όχι όμως και στην έκταση της διαφοράς μεταξύ των δύο κομμάτων εξουσίας, που αναμενόταν μικρότερη.
Αυτό θα έχει επιπτώσεις, ως προς τα εσωτερικά της Ν.Δ., όπου ο κ. Μεϊμαράκης χάνει το πλεονέκτημα της αυτοδίκαιης παραμονής του στην προεδρία του κόμματος, οπότε τα πράγματα στη Ν.Δ. ίσως δεν είναι ευχάριστα εν όψει και του ανταγωνισμού των επίδοξων διαδόχων κατά το Συνέδριο της άνοιξης. Η παρουσία του κ. Μεϊμαράκη δεν επέτρεπε φυγόκεντρες τάσεις, ούτε εσωκομματική αντιπολίτευση, η οποία ίσως εμφανιστεί αν κάποιος διάδοχός του δεν έχει το ανάστημα να επιβληθεί των άλλων.
Αλλά, και στον ΣΥΡΙΖΑ τα πράγματα δεν θα είναι ανέμελα. Κρατά τώρα τα αναμμένα κάρβουνα στα χέρια του, μόνος του ουσιαστικώς, αφού ο κ. Καμμένος, όπως απέδειξε η προηγούμενη θητεία του, φέρεται ικανοποιημένος από την θέση του υπουργού Εθνικής Άμυνας, χωρίς να προβάλλει ενστάσεις σε θέματα που ουσιωδώς διαφωνεί.
Δεν είδαμε δηλαδή, αντίδραση ούτε στις ενέργειες Μπαλτά, Χριστοδουλοπούλου, Παρασκευόπουλου, ούτε ενδιαφέρον να σταματήσει την σοβιετοποίηση του κράτους, και την άλωση του κρατικού μηχανισμού από συγγενείς των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, που τώρα θα την δούμε σε όλη της την έκταση.
Το άρθρο της «Frankfurter Allgemeine», που αναδημοσίευσε η voria.gr, ήταν εύστοχο. Με τίτλο «Προσοχή, εύθραυστο!», επισημαίνει: «Αν ο Αλέξης Τσίπρας είναι άτυχος, τότε θα γίνει πάλι πρωθυπουργός - και το κόμμα του απειλείται με νέες δοκιμασίες», γράφει ο συντάκτης.
Ίσως φανεί περίεργο, αλλά νομίζω πως ο κ. Μεϊμαράκης στην τηλεμαχία με τον κ. Τσίπρα, τού έδωσε πολλούς πόντους, ίσως και καθοριστικούς, αποκαλύπτοντας μεν μια αλήθεια, αλλά σε βάρος της Ν.Δ. Είπε, ότι αν βρεθεί στην αντιπολίτευση ο κ. Τσίπρας «θα πετροβολά», εμφανιζόμενος ως αντιμνημονιακός.
Αλλά, αυτό ήταν το κύριο στοιχείο που έσπρωξε ψηφοφόρους προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Ότι η Ν.Δ. δεν θα μπορούσε να εφαρμόσει τα μέτρα, έχοντας απέναντί της λυσσώδη αντιμνημονιακή αντιπολίτευση από τον κ. Τσίπρα. Άρα, τι έπρεπε να κάνει ο ψηφοφόρος, που θέλει να απαλλαγεί επί τέλους από το άγχος του τελευταίου επταμήνου; Να ψηφίσει τον ΣΥΡΙΖΑ, για να «μη πετροβολά», όπως είπε ο κ. Μεϊμαράκης. Φυσικά, αυτή ήταν και η επιθυμία των δανειστών, γι’ αυτό και δεν εκδήλωναν καμιά ανησυχία για το αποτέλεσμα των εκλογών. (Λες και το ήξεραν!...)
‘Ένα πρώτο δείγμα περί του πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, θα είναι η σύνθεση της νέας κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Αν δούμε πάλι πρόσωπα που ομνύουν στον Στάλιν, μπορεί ως προς το Μνημόνιο ο κ. Τσίπρας να έχει επιτυχίες, αλλά θα τις πληρώσουμε ακριβά, με την σοβιετοποίηση του κράτους.
Ο Μακεδών