«Και τούτο ποιείν κακείνο μη αφιέναι». Αυτήν την αρχαία ρήση εφαρμόζει ο Ερντογάν, ο οποίος με την επαναλαμβανόμενη συχνότατα αντίρρησή του για την Συνθήκη της Λωζάνης, ξεκίνησε μια πολυμετωπική αμφισβήτηση των συνόρων της χώρας, αποβλέποντας πρωτίστως στον εκφοβισμό των κεμαλιστών, οι οποίοι -με το διάταγμα που θέτει την Τουρκία σε κατάσταση ανάγκης να ισχύει- αποφεύγουν να αντιδράσουν, πλην ελαχίστων ακτιβιστών.
Μεγάλη σημασία έχει επίσης για τον Ερντογάν η μονομερής παραβίαση της Συνθήκης ως προς τα εδάφη του Ιράκ και της Συρίας, εποφθαλμιώντας αφενός τα πετρέλαια της Μοσούλης, και περιορίζοντας αφετέρου δραστικά την κουρδική απειλή. Και κοντά σ’ αυτά, θέτει τις βάσεις για δημιουργία έκρυθμων καταστάσεων στην Βαλκανική, με την Ελλάδα να είναι ο πρώτος στόχος του.
Μάλιστα δε, με την τουρκική κουτοπονηρία -την οποία ερανίστηκαν πλείστοι όσοι πολιτικοί της χώρας μας- εμφανίζει εαυτόν έκπληκτο για τις προξενηθείσες αντιδράσεις, από τις δηλώσεις του: «Εγώ εδώ δίνω μάθημα ιστορίας […] Εγώ μίλησα για τη Λωζάνη και ενοχλήθηκαν. Γιατί; Τα νησιά που βρίσκονται μπροστά στη μύτη μας, το φωνάζω ήταν δικά μας τα νησιά αυτά. Σε αυτά τα νησιά έχουμε ιστορία μας, μνημεία μας, τζαμιά μας,. Ακόμα ενοχλούνται όταν τα λέμε. Γιατί;». Μάλιστα σημείωσε πως ««όσοι τα υπέγραψαν αυτά είναι υπεύθυνοι», φωτογραφίζοντας τον Κεμάλ.
Οι δηλώσεις αυτές βρίσκουν ανταπόκριση στον τουρκικό λαό, ο οποίος τώρα θεωρεί τους Έλληνες υπαίτιους της κακοτυχίας του, και προχθές ομάδες δυτών Τούρκων αλλά και άλλων εθελοντών προχώρησαν στην εγκατάσταση στον πυθμένα του Αιγαίου 93 σημαιών, ανοιχτά της Σμύρνης και κυρίως της Μούγλας, ακριβώς δίπλα από τα ελληνικά νησιά. Η επιχείρηση έγινε επί τη ευκαιρία της επετείου ανακήρυξης της τουρκικής δημοκρατίας, προ 93 ετών.
Η αλήθεια είναι πως τόσο ο ευρωπαϊκός Τύπος, όσο και Τούρκοι αναλυτές υποστηρίζουν πως την υπόθεση αμφισβήτησης της Συνθήκης της Λωζάνης, την αξιοποιεί ο Ερντογάν για να πλήξει τους κεμαλιστές αντιπάλους του, και να εκφοβίσει τους βουλευτές, ώστε να ψηφίσουν την μετατροπή του πολιτεύματος της Τουρκίας σε Προεδρική Δημοκρατία (δεν θέτω θαυμαστικό στον όρο δημοκρατία, επειδή δεν ξέρω και τι είδους δημοκρατία έχουμε την Ελλάδα).
Ο διεθνολόγος, Μπασκίν Οράν, και ο πολιτικός αναλυτής και αρθρογράφος της εφημερίδας Χουριέτ, Σεμίχ Ιντίζ, μίλησαν στο News247 και εξηγούν γιατί ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν συνηθίζει τις αιφνίδιες αναθεωρήσεις και εν συνεχεία τις αναδιπλώσεις.
Ο Μπασκίν Οράν υποστηρίζει ότι: «Η Συνθήκη της Λωζάνης δεν αλλάζει. Σηματοδοτεί το τέλος δύο πολέμων, του Α’ Παγκοσμίου και του τουρκικού αγώνα ανεξαρτησίας. Υπεγράφη από οκτώ χώρες και καταχωρήθηκε συνθήκη ειρήνης στην Κοινωνία των Εθνών», αναφέρει και προσθέτει: Αν αρχίσει να αμφισβητείται η Συνθήκη της Λωζάνης, την επόμενη μέρα μπορεί να έχουμε συζήτηση για τη Συνθήκη του Μοντρέ του 1936, σχετικά με τα στενά του Βοσπόρου. Κι αυτό να δημιουργήσει σοβαρά προβλήματα στην Τουρκία».
Ο δε πολιτικός αναλυτής της Χουριέτ, Σεμίχ Ιντίζ, υποστηρίζει ότι η Τουρκία είναι η τελευταία χώρα που θα μπορούσε να παίζει με τη Λωζάνη, δεδομένου θα ήταν αυτή που θα έχανε περισσότερα. Όπως λέει χαρακτηριστικά, «Τασχόλιά του μπορούν να θεωρηθούν ριψοκίνδυνα με όρους εξωτερικής πολιτικής και των σχέσεων της Τουρκίας με τους συνυπογράφοντες τη Λωζάνη»
Αξίζει να σημειωθεί, ότι τον Ιούλιο, λίγο μετά το αποτυχόν πραξικόπημα και κατά τους εορτασμούς στην Τουρκία για την επέτειο υπογραφής της Συνθήκης της Λωζάνης, ο ίδιος ο Ερντογάν, χαιρέτισε τη Συνθήκη, ως το ιδρυτικό έγγραφο και την ιδρυτική πράξη της Τουρκικής Δημοκρατίας».
Και μπορεί μεν ο Ερντογάν να πολιτικολογεί, αλλά καλό είναι να αντιληφθούμε πως έχουμε απέναντί μας έναν άνθρωπο ψυχικά διαταραγμένο, του οποίου οι συνεχείς αποτυχίες στα μεγαλεπήβολα σχέδιά του, τον καθιστούν επικίνδυνο.