Σας προϊδεάσαμε με το προχθεσινό σημείωμα ότι ετοιμάζουν Διάσκεψη για το Κυπριακό χωρίς της Κύπρο! Δυστυχώς, θέματα που θα έπρεπε ήδη να έχουν συζητηθεί πριν από την πρώτη Διάσκεψη του Νοεμβρίου στην Γενεύη, και αυτήν που θα επακολουθήσει τον Ιανουάριο, ώστε να έχουν εκλείψει όλα τα αμφισβητούμενα ζητήματα πριν καθίσουν στο τραπέζι οι αρχηγοί κρατών, δεν διευκρινίστηκαν.
Αυτό που δεν έγινε, δείχνει την προχειρότητα με την οποία αντιμετώπισε ο Ν. Αναστασιάδης το όλο ζήτημα, αποδεχόμενος αιτήματα των Τούρκων από τον Φεβρουάριο του 2014, που καθιστούν το νησί προτεκτοράτο. Αλλ’ έστω και αργά, η ελληνική πλευρά κινητοποιείται, αμφισβητώντας τις τουρκικές θέσεις (όχι όμως όλες, κι αυτό δημιουργεί άλλα προβλήματα).
Ως προς την εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, έγινε δεκτό από ελληνικής πλευράς, ότι χωρίς την παρουσία-εμπλοκή της θα είναι στον αέρα η Συμφωνία. Μάλιστα δε, η εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας στην διάσκεψη της Γενεύης θα πρέπει να γίνει δια του προέδρου της, Νίκου Αναστασιάδη, επισημαίνεται σε γνωματεύσεις, που ζήτησε από ειδικούς το Ελληνικό ΥΠΕΞ και διαβιβάστηκαν στην Λευκωσία.
Είχε διατυπωθεί η άποψη, ότι ίσως να παρευρισκόταν ο πρόεδρος της Βουλής, εκπροσωπώντας το κυπριακό Κράτος, δεδομένου ότι ο Ν. Αναστασιάδης θα παρίσταται ως πρόεδρος της ελληνοκυπριακής κοινότητας (ισότιμος δηλαδή, με τον Ακιντζί - εκεί οδηγούν οι προχειρότητες αντιμετώπισης ενός τόσο σοβαρού ζητήματος για όλον τον ελληνισμό).
Σύμφωνα με την εφημερίδα «Ο Φιλελεύθερος» της Λευκωσίας, σε γνωμάτευση του ομότιμου καθηγητή του διεθνούς δικαίου, τέως δικαστή στο ΕΔΑΔ και πρώην υφυπουργού Εξωτερικών της Ελλάδος, Χρ. Ροζάκη-Ροζενστάιν, διατυπώνονται και εισηγήσεις τρόπων για να διασφαλιστεί η εκπροσώπηση της Κυπριακής Δημοκρατίας και οι οποίοι υιοθετούνται, κατά την εφημερίδα, από την Λευκωσία.
Από Αθήνα και Λευκωσία έχει διαμηνυθεί προς τα Ηνωμένα Έθνη πως οποιαδήποτε συμφωνία στην Γενεύη, χωρίς την παρουσία-εμπλοκή της Κυπριακής Δημοκρατίας ως συμβαλλόμενου μέρους «θα είναι στον αέρα, δεν θα θεωρείται έγκυρη και πως θα μπορεί με προσφυγή σε δικαστήριο να αμφισβητηθεί η εγκυρότητα της συμφωνίας».
Το πρόβλημα όμως είναι, πως ο Ερντογάν με κανένα τρόπο δεν επιθυμεί να καθίσει (ή εκπρόσωπός του, παρόλο που ο ίδιος δήλωσε ότι θα παρίσταται) στο ίδιο τραπέζι με τον αρχηγό της Κυπριακής Δημοκρατίας, αφού δεν την αναγνωρίζει ως κράτος, αλλά ως «Ρωμαική Διοίκηση της Νότιας Κύπρου». Αν ο Ν. Αναστασιάδης παραβρεθεί με την διπλή ιδιότητα του εκπροσώπου της Ελληνοκυπριακής κοινότητας και του αρχηγού της Κυπριακής Δημοκρατίας, θα σημαίνει ότι η Τουρκία αναγνωρίζει την ύπαρξη κυπριακού κράτους, με εξουσία δηλαδή εφ’ όλης της επικράτειας, επομένως τι νόημα έχουν οι Διασκέψεις;
Πέραν αυτού, πάλι σ’ αυτήν την στήλη, έγινε αναφορά για την αμφισβήτηση στους χειρισμούς Αναστασιάδη από πλευράς Αρχιεπισκόπου Κύπρου, παρ’ όλο που οι δύο άνδρες διατηρούν στενή προσωπική σχέση, με τον Αρχιεπίσκοπο να υποστηρίζει προεκλογικά τον ΔΗΣΥ.
Στο χριστουγεννιάτικο μήνυμα, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Χρυσόστομος, αναφέρθηκε στο Κυπριακό ζήτημα και εξέφρασε τις ανησυχίες και τους φόβους του λέγοντας χαρακτηριστικά: «στο Κυπριακό υπάρχουν τυφλά χρονοδιαγράμματα και μεθοδεύσεις». Μάλιστα επιτέθηκε εμμέσως στον Κύπριο πρόεδρο λέγοντας πως η συμφωνία που σκοπεύει να κλείσει «οδηγεί σε μία νέα Αλεξανδρέττα».
Σημειώνεται πως η Αλεξανδρέττα, μετέπειτα τουρκικά Hatay, αποτέλεσε ένα από τα προβλήματα της Συρίας για ανεξαρτητοποίηση από τη γαλλική επικυριαρχία, όπου η Τουρκική Εθνοσυνέλευση με τη διακήρυξή της του 1921 στην πορεία οικοδόμησης του τουρκικού κράτους, την διεκδίκησε από τη Γαλλία και βεβαίως τη Συρία, παρά το γεγονός πως οι Άραβες αποτελούσαν πλειοψηφία και οι Τούρκοι μειονότητα. Τελικά η Τουρκία την εποίκισε σιγά σιγά και επέβαλε ένα δημοψήφισμα για την ανεξαρτητοποίηση της περιοχής και τη σταδιακή ενσωμάτωσή της στην Τουρκική Δημοκρατία το 1939.
Ακόμη αναφέρει για την Τουρκία ότι «αφού πέτυχε, με την παγίδευση της ελληνοκυπριακής πλευράς στις διακοινοτικές συνομιλίες, να ξεχασθεί από τη διεθνή κοινότητα η φύση του προβλήματός μας, δεν κρύβει πια τον τελικό και μόνιμο στόχο της, την κατάληψη και τουρκοποίηση ολόκληρης της Κύπρου».
«Το νέο κράτος που θα προκύψει θα είναι αθωράκιστο. Για να προσφύγει στα Ηνωμένα Έθνη ή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα χρειάζεται τη συγκατάθεση του τουρκοκυπριακού συνιστώντος κρατιδίου, που δεν θα την έχει. Θα είμαστε, τότε, όμηροι στα χέρια της Τουρκίας. Γι' αυτό και δεν θα πρέπει με κανέναν τρόπο να προσυπογράψουμε μια τέτοια λύση».