Skip to main content

Σε Χαλκιδική και Δυτική Μακεδονία το διπλό βατερλό του Σκουρλέτη

Για τους ιδεοληπτικούς, ακόμη και η ρύπανση, αντιμετωπίζεται όχι με βάση την πραγματικότητα, αλλά εάν προκύπτει από κρατική ή ιδιωτική πρωτοβουλία

Η ανάπτυξη της χώρας δεν σταματά στη ΔΕΗ, έγραψαν σε ανακοίνωσή τους τις τελευταίες ημέρες οι εργαζόμενοι της «Ελληνικός Χρυσός» στη Χαλκιδική. Αφορμή για την ανακοίνωση ήταν η επίσκεψη Σκουρλέτη στη Δυτική Μακεδονία και η σταθερή του άρνηση να επισκεφθεί τη Βόρεια Χαλκιδική. Έχουν δίκιο να διαμαρτύρονται οι εργαζόμενοι, μόνο που λένε τη μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ακόμη χειρότερη για τον απερχόμενο υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας που αναλαμβάνει το υπουργείο Εσωτερικών: η επιβάρυνση του περιβάλλοντος δεν σταματά στα μεταλλεία της Χαλκιδικής!

Η εντατικοποίηση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Δυτική Μακεδονία από την καύση του λιγνίτη επιβαρύνει δραματικά την ατμόσφαιρα. Οι κάτοικοι εδώ και δεκαετίες έχουν μάθει να ζουν με τη μόλυνση και να πεθαίνουν από τις συνέπειες της. Την έχουν αποδεχθεί ως αντιπαροχή για την οικονομική ανάπτυξη, που κατατάσσει την περιοχή τους ανάμεσα στις πλουσιότερες της χώρας, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι το πρόβλημα δεν υπάρχει. Δεν χρειάζονται καν, εργαστηριακές αναλύσεις για να αντιληφθεί κανείς τι συμβαίνει. Αρκεί να δει τα φουγάρα στους ΑΗΣ να καπνίζουν. Και να κάνει τον μακάβριο υπολογισμό του μέσου όρου του βίου των ανθρώπων. Πρόκειται για κατάσταση ορατή δια γυμνού οφθαλμού, παρά το ότι σίγουρα οι τεχνολογικές εξελίξεις έχουν περιορίσει την περιβαλλοντική επιβάρυνση. Άλλωστε γι’ αυτά τα θέματα υπάρχουν οι αρμόδιες αρχές, που αδειοδοτούν τις δραστηριότητες και ελέγχουν όσους τις διαχειρίζονται. Ακόμη κι αν η δραστηριότητα ανήκει στο κράτος.

Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που δημιουργήθηκε ο πλανήτης ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση της ύπαρξης του. Ιδιαίτερα τα τελευταία 100 χρόνια η εντατικοποίηση των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων έχει ανατρέψει τις ισορροπίες, που πρέπει οπωσδήποτε να αποκατασταθούν προκειμένου η Γη μας να έχει μέλλον. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να κόψουν το μοσχαρίσιο κρέας και το γάλα, επειδή οι αγελάδες μέσα στην αθωότητά τους είναι οι κυρίως υπεύθυνες για την τρύπα του όζοντος! Εκείνο που πραγματικά απαιτείται –και συμβαίνει σε μεγάλο βαθμό- είναι ο διαρκώς μεγαλύτερος προσανατολισμός της επιστήμης για την αναζήτηση αξιόπιστων λύσεων στα προβλήματα της ρύπανσης.

Στην Ελλάδα λόγω της σχετικά περιορισμένης βιομηχανικής παραγωγής και του μικρού μεγέθους της  κτηνοτροφίας το κράτος επί δεκαετίες αδιαφορούσε για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις των οικονομικών δραστηριοτήτων. Πολύ περισσότερο όταν επρόκειτο για δικά του… μαγαζιά, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα την καύση λιγνίτη από τη ΔΕΗ στην Δυτική Μακεδονία. Τα τελευταία χρόνια με τη συνδρομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης η σχετική νομοθεσία έχει βελτιωθεί και τα πράγματα πηγαίνουν καλύτερα, αλλά για κάποιους ιδεοληπτικούς ανάμεσά μας τα πάντα, ακόμη και η ρύπανση, αντιμετωπίζονται όχι με βάση την πραγματικότητα, αλλά εάν προκύπτουν από κρατική ή ιδιωτική πρωτοβουλία. Το κράτος μπορεί να χτίζει χωρίς πολεοδομικές άδειες, να ρυπαίνει, να στήνει ανεξέλεγκτα κεραίες κινητής τηλεφωνίας, πρακτικά χωρίς καμία συνέπεια.

Ο Π. Σκουρλέτης εξελέγη με «σημαία» να σταματήσει την εξόρυξη χρυσού στη Χαλκιδική, στόχος από τον οποίο δεν απεκλινε, αδιαφορώντας για τις απανωτές κι επαναλαμβανόμενες αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας. Άλλωστε για έναν αριστερό παλαιάς-όπως αποδεικνύεται- κοπής «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη». Κι επειδή στις μέρες μας δεν υπάρχουν και πολλοί εργάτες, σήμερα «δίκιο είναι ο υπουργός της εκλεγμένης κυβέρνησης και οι πέντε δέκα πιστοί πολιτικοί τους φίλοι». Κι όχι μόνο αυτό. Με την ίδια άνεση που ο κ. Σκουρλέτης αγνοεί τις αποφάσεις του ΣτΕ για την Χαλκιδική, επικαλούμενος περιβαλλοντικούς λόγους, πηγαίνει στην Κοζάνη και στην Πτολεμαϊδα για να εκθειάσει το έργο της κρατικής ΔΕΗ. Μόνο που ξεχνάει πως εκτός από υπουργός Ενέργειας είναι και υπουργός Περιβάλλοντος.

Εν κατακλείδι: προφανώς το πρόβλημα δεν είναι η λειτουργία της ΔΕΗ, αν και η χώρα οφείλει να αναζητήσει εναλλακτικούς τρόπους παραγωγής ενέργειας, πέρα από τον «βρώμικο» λιγνίτη, ώστε να μη βρεθεί τα επόμενα χρόνια διεθνώς εκτεθειμένη. Το πρόβλημα είναι ότι με ακατανόητα οικονομικά και κοινωνικά προσχήματα εφευρίσκονται προσκόμματα για τις Σκουριές. Όπως έχει αποδειχθεί  η μοναδική οδός ανάπτυξης, αλλά και πολιτικής επιβίωσης είναι η θεσμική. Οι αδειοδοτήσεις των αρμοδίων υπηρεσιών και οι αποφάσεις των ανωτάτων δικαστηρίων, που ελέγχουν τη νομιμότητα και τη συνταγματικότητα των αποφάσεων. Όλα τα υπόλοιπα συνιστούν αντάρτικο της πλάκας. Επαναστατικές ασκήσεις 15μελούς, που, όμως, γίνονται στα σαλόνια και στα υπουργικά γραφεία. Μια ακόμη απόδειξη ότι στις δύσκολες ημέρες που περνάει ο τόπος κάποιοι εξακολουθούν να αντιλαμβάνονται την πολιτική με αυτιστικό τρόπο. Σα να βρισκόμαστε στη δεκαετία του 1950 κάπου βορειότερα και ανατολικότερα στο χάρτη. Σα να μην είναι η Ελλάδα αστική δημοκρατία, πλήρες και ισότιμο μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στο σκληρό πυρήνα της Ευρωζώνης.